Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ah to wagowe uzależnienie..

Muszę ograniczyć to codziennie ważenie się. Boję się, że jak stanę dwa, trzy dni pod rząd na wadze a ona będzie uparcie wskazywała to samo to mój zapał pójdzie sobie w świat.

Dzisiaj 86,9 :-)) Wiem, że dla niektórych to porażająco duuużo ale ja takiej wagi nie miałąm od długiego czasu, bo ponad roku. Jeszcze 7 kg i wrócę do starej wagi i zapomnianych spodni i sukienek w szafie.A potem z 7 na przodzie może będzie już łatwiej.

Wczoraj moje menu zmodyfikowało się o owoce zamiast pomidora, dumna z tego nie jestem, ale jak zobaczyłam te soczyste fioletowe cudeńka to nie mogłam się oprzeć i prawie bezwiednie zaczęłam je pochłaniać :-) Kolejna tuba balsamu zakupiona, co oznacza, że regularnie go używam. Najsłabiej u mnie z ćwiczeniami. Strasznie ciężko mi się zmobilizować, żeby ruszyć to moje grube dupsko, na siłownię chodzę raz w tygodniu a w domu mimo, że mam pięknego orbitreka za ni nie mogę się zmusić.

Myślę (o ile wytrwam i nie dorwie mnie żaden cholerny kryzys i zniechęcenie), że do sobotniego wesela waga pokaże 86,5.  Nimfą to ja tam nie będę, ale może chociaż straszyć za bardzo nie będę. W weekend daję sobie dwa dni luzu, a potem dawaj i od nowa, bo kolejne wesele :-)

Zawsze to jakaś mobilizacja :-) Marzy mi się do końca maja schudnąć do 80 kg, wiem, że jest to osiągalne ale w moim przypadku, z tymi wszystkimi kryzysikami, chcicą na słodycze i niezdrowe kanapki - mało realne.

Dobra - więcej optymizmu !

Kawka już za mną...cholernie zimno w tej mojej pracy, w dodatku za oknem ciemno i pada, ale udawajmy, że mamy wiosnę i taki też nastrój i zapał :-)..wracając do tematu to kawa za mną, przede mną jogurt z szynką, litr wody w pracy, kolejna kawa na manicurze, a jak wrócę do domu to grillowane mięsko już czeka w lodówce, chyba, że wpadnie w szpony mojego żarłocznego Pana...wtedy zostanę bez kolacji.