Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

 Dziś jeśli się uda moze skończę porządkować mamy książki. Trzeba trochę przenieść i ustawić na regałach u babci. Zostanie biurko. W przyszłym tygodniu już nie mam czasu na książki. Trzeba już sprzątać na święta.

SWięta będą tradycyjne, ale skromne. Żadnej pokusy jedzeniowej dla mnie nie będzie ani bigosu, ani schabu pieczonego, ani wędzonego ani sałatki. Jak się przytyło, to się cierpi i niech mi nikt nie mówi, że trzeba się akceptować w pełni. Ja mojego tłuszczu nie akceptuję ani tej części mnie która nie zna umiaru w jedzeniu. Która szuka przyjemności w jedzeniu. Nie znoszę tej części mnie. Wigilia będzie tradycyjne, ale mało. Moi panowie będę mieli sporo jedzenia ale tego czego ja nie lubię. Ja nie potrafię zjeść plasterka schabu. Ja zjadam na raz 25 dkg, a później pól dużej miski sałatki. Możliwości mam nieograniczone i jem póki jest co. Przypominam pewne zwierzę, ale wyzywać się tu nie będę. Każdy wie o co chodzi. Nie jem już ze stresu. Jem, bo lubię, bo to przyjemność, łatwo dostępna. Z tym nie potrafię sobie poradzić. Na co dzień mam kontrolę bez problemu. Niestety święta i dni większych zakupów mnie gubią. Wtedy jedzenie jest łatwo dostępne. Kocham ziemniaki pieczone, ale trzeba je zrobić, a mnie się nie chce. Łatwiej zjeść pół paczki sera żóltego czy gulasz angielski czy paczkę berlinek.  Może być i świeży chleb ze smarowidłem tylko bez dodatków. Za to kilka kromek. Szybka przyjemność... Jestem teraz wściekła na siebie i znowu zmotywowana. Schudnę kilka kilo, ale to mało... Co dalej? Tak było z moją babcią, mamą taty. Była dietetyczką i wiedziała wszystko o odchudzaniu. Ważyła jednak grubo powyżej 100 kg. Miała operację usuwania tłuszczu z brzucha. Odchudzała się i chudła kilka kilo, ale gdy waga przestawała spadać, pojawiał się przestój, kupowała 20 ciastek tortowych i zjadała je. No i było po diecie.

Wczoraj była awantura z Krzyśkiem. Miał mi kupić krokiety, gulasz angielski i paprykarz. Nie dostałam nic. Sobie kupił 2 paczki ciastek/duże/ i czekoladę. Chętnie się podzielił, ale ja mu już sto razy mówiłam, że tego typu zakupów w domu nie chcę widzieć. Nienawidzę tej jego wrednej, słodkiej minki gdy mi podaje paczkę ciastek i jeszcze ma pretensje, że się nie cieszę. On mi przecież chciał sprawić przyjemność. To, że jestem otyła jest nieważne. To, że staram się dojść do normalnej wagi też nie. W uzależnienie od jedzenia nie wierzy i wyzywa mnie od najgorszych. Gdy byłam sama ważyłam w okolicach 60 kg i bez stresu kupowałam książki. W domu miałam ciepło od rana. Spalałam 4 tony węgla przez sezon, a teraz ma wystarczyć góra 1,5, bo musi być na żarcie i oszczędności. Zemścił się, że nie wyszedł z Mikusiem na spacer. Ja się zemszczę, że wszystko co słodkie znajdę w domu wyrzucę i koniec z ciastami nawet na święta. Chce żreć słodkie przy zaawansowanym stanie przedcukrzycowym to niech żre w kawiarni albo na ulicy. Tym razem słowa dotrzymam. Inna sprawa, że na ulicy też żre. Sąsiadka doniosła mojej mamie, ze miał na przystanku w obu rękach po dużym pączku i gryzł raz to raz to. Teraz kupuje po 2 bułki słodkie codziennie i do tego ciastka i czekolady. Niedobrze mi się robi jak o tym myślę.

Kajtek nie chce jeść droższych saszetek gastro. Może zechce tańsze? Kupiłam i czekam na nie... On jest wybredny jak Mikuś. Niby chudy nie jest, ale martwię si e o niego.

Paczki wysłane. Czeka jeszcze jedna, ale pudelka nie mam...

Na książki od Krzyśka nie chciałam czekać. Kupiłam ebooki :) i taniej/znacznie/ i obejdzie sie bez dyskusji, bo Krzysiek nie wie.