Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Ostatnio w moim otoczenu panuje względny spokój. Krzysiek wprawdzie krzyczy i wyzywa, ale mnie to specjalnie nie dotyka. Przywykłam i staram się nie slyszeć, nie brać sobie do serca. On krzyczy i wyzywa na wszystko. Zacinająca sie zasuwka jest wyzywana, Kajtek pod nogami też, a uwielbia go. Wyzywa na deszcz, na piec, bo nie chce sie palić i na zamek od spodni gdy nie moze domknąć. Taki juz jest. W wypisie ze szpitala stoi jak byk agresja słowna. Problem jest tylko z sasiadami. Oni o chorobie niekoniecznie wiedzą, a wyzwiska i krzyki dobrze o Krzyśku nie świadczą. Pośrednio tez o mnie. Niedawno dotarło do mnie, ze mój mąż wystawia mi takie a nie inne świadectwo. Nigdy do tego tak nie podchodziłam i wybierałam problematycznych partnerów. Poinformowanie sąsiadow o chorobie to nie jest dobre rozwązanie. Jedni zrozumieją, a inni przylepią łatkę. Co prawda choroba afektywna dwubiegunowa to problem wielu osob w tym sławnych i bogatych, ale nie wszyscy postronni chcą istotę choroby zrozumieć. Sam Krzysiek chyba boi sie stygmatyzacji i o swojej chorobie nie mówi. Leki bierze i to jest ważne, bo choroba jest caly czas trzymana w szachu. Pracuje i jest nienajgorszym mężem jeśli chodzi o odpowiedzialność, solidność. Mogę na nim polegać. Dba o mnie, pomaga mi w domu, dba o koty i ma serce dla zwierzat. To wszystko  jest dla mnie bardzo ważne. Ważniejsze niż porywy namiętności i zmysłowość.

Wczoraj minęło dwa tygodnie bez Sebastiana. Jest lepiej. Jestem spokojniejsza i Krzysiek też. Chyba faktycznie Sebastian zakłócał mi mir domowy. Patrzę z rozczuleniem na moje koty leżące spokojnie na kanapie i na Pikusia bez stresu. To, ze Sebastian nie ma serca, że jest zimny, że nie lubi zwierząt najbardziej mnie od niego odrzuciło. Ciągle mi powtarzal, żeby nie zwracać uwagi na to co mowi. To mogę z olbrzymim trudem przełknąć. Tego że stresuje zwierzęta nie przełknę. Z drugiej strony nie jestem taka ostatnia, zeby się godzić na relację z kimś kto o mnie nie dba. Kto mnie lekceważy, nie docenia. Kto jest toksyczny. Wyrozumiałość tak, ale tylko do pewnych granić. Dawanie komuś zgody na zachowanie znamionujące brak szacunku do niczego dobrego nie prowadzi. Za długo to trwało. Za długo na toksyczne, zbyt toksyczne zachowania pozwalałam. Na co liczyłam? Na zmianę, zrozumienie? Czyży to jednak wspoluzależnienie? Można alkoholikowi pomóc o ile chce wyjść z nalogu, ale zbyt bliskie relacje nie są konieczne.

Dieta idzie i byle do przodu. Pod koniec tego tygodnia chciałabym 86 kg zobaczyć. Czy sie uda? Zobaczymy. Dziś serek homogenizowany, kapusta pekińska z pieczarkami, gulasz angielski, pomarańcza.

Ostatnio Krzysiek wymyślil, ze kupi mi złoty pierścionek z brylanetem, bo mój zaręczynowy sie zniszczył. Miłam srebrno-złoty, ale obraczka była cienka i pękła. Ja mam mieszane uczucia. Z jednej strony kusi mnie ten brylant, bo według litoterapii to kamień cenny. Z drugiej strony nie bardzo mi się uśmiecha tyle wydać.  No i mam kilka pierścionków srebrnych z ważnymi dla mnie kamieniami. Noszę je.

Wczoraj bylam u fryzjera i tak teraz wyglądam. Zdjęcia bez makijażu.