Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Przedwczoraj był dziwny dzień. Zwłaszcza wieczór. Krzysiek oglądal mecz, a ja poszlam spać o 22 na godzinę i wstałam po 2. Krzyśka obudziłam, bo w międzyczasie usnął. Wykąpał się i połozyl, a ja siedziałam prawie do 5. Czasem taka odmiana jest ożywcza.

Wczoraj byliśmy z Krzyśkiem na spacerze. Zrobiłam sporo zdjęć i będę stopniowo wstawiać. Wreszcie mam zdjęcia kaczek i je zamieszczam jako pierwsze :) Łabędzi nie było. Były za to rybitwy, ale ciągle w ruchu...

Dziś zaczyna się ruch, bo nowy tydzień. U mnie będzie działalność głównie na dworze. Dziś dalsze koszenie
małą kosą. Po południu posadzimy fasolę i ogórki ze szklarenki. Krzysiek ma jechac do miasta, bo mi nie kupił trucizny na ślimaki, a dranie są. Może kupi truskawki na dżemy. Ponoć tanieją czereśnie. Moze uda się zrobić  dżemy i z nich. Krzysiek upomina sie o ciasto z owocami.. Ja bym zjadła knede z truskawkami...

Tak sobie myślę, że wreszcie przyszedł czas na akceptację kobiety we mnie. Akceptowałam się i lubiłam jako człowieka, ale z kobiecością zawsze miałam problem. Gdzieś we wnętrzu pokutował mi stereotyp, że kobieta powinna być seksowna, zmyslowa, łagodna i delikatna. Owszem seksowne ciuchy lubiłam i kupowałam. Efekt był taki, ze wszyscy mężczyźni oczekiwali ode mnie seksu i wszystkie moje związki bazowały na seksie. Z delikatnością zawsze miałam problem, bo na delikatną, wiotką i eteryczną istotkę nie wyglądam, a i charakteru takiego nie mam. Raczej oddam cios niż się rozpłaczę. Bywam konkretna, czasem szorstka. Na kobiecych strategiach się nie znam. Zawsze twierdzilam, że jestem mało kobieca. Większą przyjemność sprawia mi cięcie drewna pilarką łańcuchową niż robienie makijazu. Chętniej kupię książki niż ciucha. Walczyć juz z soba nie będę. Jestem jaka jestem i dobrze mi z tym...Wreszcie... Myślę, że bylabym dobrą partnerką dla spokojnego, łagodnego, cieplego, empatycznego i wrażliwego mężczyzny. Ci męscy chcą mnie zdominować i walczą ze mną, a to mnie od nich odrzuca. A może po prostu trafiałam na typy z kompleksami? Z drugiej strony zawsze chciałam łagodnego, opiekuńczego i wrażliwego spotkać, ale nie dane mi było. Coż pech...

Sebastiana nie ma i zwierzęta wróciły na kanapę. Cala jest teraz okupowana, a ja leżę na brzegu. Dla Krzyśka miejsca nie ma więc siedzi...:)