Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Książka ciekawa, może też sobie ją kupię.Powiem Ci,że mój mąż jest ode mnie starszy o 5 lat i zazdroszczę mu wigoru, wyglądu i sprawności fizycznej i intelektualnej. Jak na niego patrzę to jakby miał 45 lat, za to Ja jestem bardziej skapcianiała ale walczę z tym.

Jestem tez antspoleczna, nie widze zbytniej potrzeby kontaktow na zywo z innymi i ciezko, zeby wszla w przyjaznie na zywo. Za to lubie popisac na necie, w najgorszym wypadku pogadac przyz telefon, ale takie lazenie do ludzi czy inni by mieli zaklocac moj spokoj w domu, to raczej niekoniecznie

Kiedyś byłam towarzyska. Teraz jestem samotnikiem. Ale winne są moje lęki. Czasem mam ochotę na kontakty z innymi. Jednakże krotka rozmowa i znowu ogarnia mnie nie chęć do spotkań i rozmów.

Szkoda że pan K nie ma pasji, zainteresowań, pomysłów na siebie. Ty jesteś przeciwieństwem. Może i nie znasz sąsiadów, ale z nami dużo konwersujesz i tu się wygadujesz :)

U mnie sobota to dzien takich generalnych porządków. Chociaż codziennie jest coś do zrobienia :) Ja jakoś nigdy nie miałam szczęścia do młodszych partnerów .... wydawali się dziecinni :( Mój obecny partner jest starszy o 10 late ode mnie.

Mój mąż jest ode mnie starszy o 6 lat, ale ma energię dwudziestolatka. Wizualnie również nie widać, że jest po czterdziestce. Nie dlatego, że szczególnie o siebie dba, po prostu ma dobre geny i młody umysł. Bardzo to w nim cenie, że nie czuję przy nim upływającego czasu. Mam nadzieję, że zostanie mu to na zawsze. A co do bycia samotnikiem - ja niby lubię rozmawiać z ludźmi, ale wyłącznie takimi "moimi". Cała reszta świata może dla mnie nie istnieć i izoluję się jak tylko mogę.

Też jestem aspołeczna - nie interesuję się plotkami, cudzym życiem - moje jest ciekawsze. A co Twojego wpisu o mężu, no cóż to mnie tylko utwierdza w przekonaniu, że sama męża mieć nie będę. Kiedyś ktoś mi powiedział, że faceci "gnuśnieją" na starość i to jest prawda. Kobiety dbają o siebie, starają się coś robić, a nie tylko poddawać starzeniu jak panowie.

okropny jest Twoj wpis.

Męża wybiera się chyba nie tylko na czas jego sprawności i młodości? Przykre, co piszesz. Przecież sama niedawno miałaś problem podnieść się z kanapy, zresztą czasu nikt nie zatrzyma... Może mąż byłby milszy gdyby nie odczuwał, że nim niemal gardzisz?

Też jestem aspołeczna. Mam kilka znojomych, ale rzadko do kogoś chodzę, bo nie przepadam za "kawusiami plotkami". Do tego męczy mnie takie gadanie o niczym. Takie wizyty potem muszę odchorowac. Poza tym to ja nie potrafię rozmawiać z ludźmi. Mnie to nie przeszkadza, że jestem typem samotnika.