Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
45 dzień

Wczoraj wieczorem straciliśmy Śnieżka. Złapał się do klatki łapki, przynieśliśmy go do domu i nagle dostał chyba zawału. Nic się nie dało zrobić. Odszedł w minutę. Chyba te stresy ostatnich miesięcy osłabiły mu serduszko. Pocieszam się, że odszedł w domu, kochany. Słaba to pociecha. Mam wyrzuty sumienia, ze go zawiodłam i nie ochroniłam. Powinien żyć bezpiecznie jeszcze wiele lat. Może na wolności by żył, ale jak? Szczęśliwy nie był, bo bardzo i na dworze i na strychu miauczał, a w mrozy marzł. Był skazany od razu gdy uciekł- ludziom nie ufał, a na wolności sobie nie radził. Żegnaj malutki. Wciąż płaczę. Nigdy cię nie zapomnę...

Wczoraj dodałam sobie 300 kalorii więcej, bo metabolizm mi chyba siadł i waga się waha zamiast spadać. Dziś się nie ważyłam, żeby się nie denerwować. Zważę się jutro ale jeśli będzie trochę więcej to poczekam spokojnie aż spadnie. Dziś też o 100 kalorii zjem więcej. Zobaczymy czy to coś da. Jak tak zrobiłam dwa tygodnie temu to wszystko spadło i dodatkowo kilogram pożegnałam. Teraz też tak chcę. Tak wyglądam na tą ósemkę wyglądam i co? Ano trudno idzie niestety. Nie znoszę przestoi i wahań wagi. To mnie frustruje. Na szczęście motywacja mi nie spadła i apetytu nadal nie mam. Wczoraj się zmusiłam, żeby więcej zjeść. 

Od wczoraj mam problem z komputerem. Nie działa na nim internet. Musiałam wyciągnąć mój stary laptop. Działa ale jest strasznie powolny. Nowy laptop nadal nie kupiony. Ten co używam dziś zawiozę do naprawy. Przy okazji wgrają mi w punkcie sterowniki do tabletu graficznego i corela. Będę go używać puki chodzi. Nowy kupię może na początku marca.

Zaraz jadę po Sebastiana...