Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek...

31 dzień Dukana. Zrzucone 3,5 kg. Zbyt dużo to to nie jest, ale mogło być gorzej. Żeby w ciągu nadchodzącego miesiąca tyle samo spadło to bym wreszcie zobaczyła ósemkę z przodu. Czekam na nią już drugi rok, a ona się uparła i przyjść nie chce. Strasznie mnie gnębi ta otyłość kliniczna. Chcę się jej pozbyć jak najszybciej, a tu zonk...Jak mogłam w ogóle do niej dopuścić! Ano tyłam z powierza. W dodatku wagi nie miałam i poleciało tak jakoś niezauważalnie, a teraz problem... Dobrze chociaż, że ten miesiąc diety zleciał bardzo szybko. Nawet tego nie zauważyłam. Oj żeby mi się udało do końca roku siódemkę z przodu zobaczyć. Pewnie się nie uda, ale kto wie... Może jednak. Najważniejsze, że z każdym kilogramem będzie lżej. Moja koleżanka też wzięła się za odchudzanie. Pije jakieś koktajle i sporo się rusza w tym jeździ po lesie na rowerze. Schudła 4 kg jak na razie. Chce schudnąć do 80 kg. Jeszcze 17 kg. Więcej nie zamierza. No ale ona  przez całe życie szczupła nie była. Mnie 80 kg nie zadowoli, bo jeszcze kilka lat temu ważyłam 64 kg i dobrze się z tym czułam. Teraz też tak chcę...Wstydzę się, że mam 101 w talii. Całe życie miałam do 70 cm. No i ten gigantyczny biust, nalana twarz i podbródek. Po prostu patrzeć na siebie w lustrze nie mogę. Myślę, że przy 80 kg już tak tragicznie nie będzie...

Wczoraj Krzysiek wrócił późno. - zmęczony i zły. Na dodatek szef go ustawił na nadgodziny i będzie też musiał pracować w sobotę. Tym samym będzie miał tylko jeden dzień w tygodniu wolny. Nie odpocznie, a młody już nie jest. Ostatnio coraz bardziej na pracę narzeka. Nowa praca jest okropna. Lepiej mu było na starym miejscu choć zarabiał mniej...