Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem pół-maratończykiem!!!

Bardzo dziękuję;)))

Ależ miłe słowa, bardzo dziękuję...wbrew pozorom to nie dystans a zimno było największym wyzwaniem, ale dałam radę, wierz mi sama nie wierzę, ze tego dokonałam, raz jeszcze dziękuję;)))

Jakbyś potrenowała to dałabyś radę...wiesz jak to jest, praktyka czyni mistrza;)))

No to wyścig pokoju przed Tobą;)))

O kurcze, jakże mi miło...ja też przy 19 km już myślałam że nie dam rady, ale tak jak pisałam raczej z zimna niż ze zmęczenia...ja to nawet nie wiedziałam, że gdzieś były czekoladki, banana faktycznie zjadłam prawie ze skórką, a izotonik zamarznięty piłam, na szczęście nic mi nie jest...la mnie to pierwszy półmaraton, ale na pewno nie ostatni...a mogę podpytać jaki miałaś czas?

No to pięknie, gratuluję i powodzenia na maratonie, na chwile obecna to jeszcze nie moje progi, ale kto wie...może za rok też się spotkamy na jakimś biegu, choć ja jeszcze planuję półmaraton Cracovia...może też będziesz???Pozdrawiam gorąco;)))

A to jak najbardziej, jestem skłonna pokusić się nawet o lepszy wynik, a nawet ustawić się w innej strefie czasowej...raz jeszcze dzięki

Bardzo dziękuję...chciałabym mierzyć wyżej, ale na chwilę obecną półmaraton jest dla mnie osiągnięciem, ale nie zarzekam się, bo już raz twierdziłam że nigdy nie wystartuję w żadnych zawodach...a tak mi się spodobało, że już biegłabym w kolejnych zawodach, raz jeszcze dzięki;)))

Też się cieszę, bardzo dziękuję;)))

Bardzo mi miło i dziękuję;)))

Świetne przeżycie, nawet nie pomyślałam, że tak dobrze będę się bawić i to mimo mroźnej pogody...bardzo dziękuję za miłe słowa;)))

Oj uczucie bezcenne, wierz mi do tej pory jeszcze unoszę się nad ziemią;))) Bardzo dziękuję:)))

Dziękuję, dziękuję:)))

Bardzo mile to co napisałaś, takie słowa naprawę dodają powera, lekko nie było, ale faktycznie szacun dla każdego startującego w tych warunkach pogodowych;))) Bardzo dziękuję!

Bardzo dziękuje;) faktycznie uczucie bezcenne!

Bardzo dziękuję i oczywiście, że masz rację... dzięki za doping, ja przez chwilę straciłam wiarę we własne możliwości, ale nie w to, że w ogóle dam radę przebiec bo tego akurat była pewna, tylko czy dam radę to zrobić w wyznaczonym czasie, dodatkowo pogoda komplikowała sprawę, ale dałam radę, też jestem dumna z siebie, naprawdę;) powodzenia w poście, ja też teraz już na spokojnie i poważnie muszę wziąć się za dietę;))) miłego dnia;)))

Bardzo dziękuję, takie słowa z ust zawodowca to miód na moją duszę;))) Raz jeszcze dzięki za zmotywowanie komentarzem pod ostatnim wpisem;)))

Coś w tym jest, choć sama tak o sobie nie myślałam do tej pory, wczoraj jak zadzwoniłam do mamy, że jestem już w domu i podałam jej czas w jakim przebiegłam, ona na to...i ukończyłaś...no ukończyłam, po to w końcu stawałam na starcie, bardzo dziękuję za te miłe słowa;)))

Bardzo dziękuję;)))

Dziękuję...radość ogromna a jakże;))) szczerze myślałam przed startem, że pogoda mnie pokona, ale nie dałam się do samego końca;)))

Bardzo dziękuję;))) uczucie po przekroczeniu mety bezcenne;))) dzięki za wsparcie i doping;)))