Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Niezły dołek

Czy to po prostu taki stan, że kończą się wakacje i zaczynam weryfikować, czy zbliżający się wyjazd, nie wiem, ale mam wrażenie, że straciłam dużo czasu, że mogłam inaczej spędzić ten czas, nabrać więcej doświadczenia, więcej zwiedzić etc.

Zupełnie przestałam patrzeć na to co jem, ale jem bardzo mało, staram się ruszać spacery etc, nie mam jednak radości w sobie, szukam kontaktu w drugiej osobie, ale nie potrafię otwarcie porozmawiać. Jest mi piekielnie smutno i jestem wkurzona nie wiem na co, ale nie potrafię się rozpłakać i wyciszyć. Taka pustka i obojętność.

Jeszcze woda mi się zatrzymała i mam wrażenie, że jestem większa i w tych partiach mniej pożądanych, co tylko pogłębia gorszy stan.

Dziwny stan z jednej strony mam wrażenie, że nie zasługuję na nic, z drugiej chcę wyciągnąć z życia jak najwięcej.

Chyba pora na medytację w postaci długiego biegania, może wtedy chociaż się z bólu popłaczę