Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kolejny etap mojego życia...

 We wtorek zawiozłam męża do Piasków na rehabilitacje ( ok. 4 do 6 tygodni) Jestem mile zaskoczona i szczęśliwa, że dostał się tam tak szybko. Do Kowanówka mamy termin na maj 2017r. Ręka prawa nadal nieczynna i ponoć marne szanse, że coś się zmieni, ale my nie tracimy nadziei. A jakby co będę prawą ręką ślubnego.  Emerytura zbliża się i Miecia skacze z radości. Mam  już sukienkę na zakończenie. Kupiłam jeszcze jedną coby na emeryturze poszaleć..Zegar na sukience ma swoje znaczenie.

Waga do d**y i to efekt wożenia właśnie tej Mieciowej d**y samochodem. Dzisiaj jadę na gimnastykę na moje stare zajęcia. Koleżanki o Miecię  pytają, a i Miecia się za nimi stęskniła. Jest to w Poznaniu, ale tylko 30 minut jazdy od mojego Tarnowa. Były tam i są moje klimaty, a ja potrzebuję wyluzowania. 

Ten czas pobytu ślubnego na rehabilitacji zamierzam poświęcić sobie, no może jeszcze mojemu kochanemu wnusiowi.

Waga na dzisiaj 67.90, ale mam w planie teraz ja pogonić.Sukienka na odejście na emeryturę nie przewiduje brzucha bo byłoby obciachowo. Może będę miała wreszcie troszkę więcej czasu dla Vitalijkowych koleżanek.

Buziaki od wyluzowanej Mieci