Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
i nie wódź nas na pokuszenie ....

taka byłam grzeczna! taka opanowana! taka racjonalna!

w piekarni, ach! pachnącej! - NIE kupiłam chałki, choć do mnie wołała
w trakcie zakupów w Elei - NIE kupiłam hummusu, choć na sam widok opakowania ślinianki zaczęły mi pracować ze zdwojoną mocą
przy pieczeniu karkówki dla rodzinki siostry NIE podjadałam, oh! oczywiście, że gotowe spróbowałam, ale potraktowałam to jak normalny posiłek, do vitaliusza wpisałam jako mięsko obiadowe
w Arkadii NIE zjadłam frytek, w ogóle makdonalda ominęłam jakby nie istniał
NIE nabyłam plastrów suszonego mango
NIE kupiłam batonika
po późnym powrocie NIE rzuciłam się na jadło, tylko spokojnie przygotowałam zaplanowany wcześniej posiłek


taka po całym dniu byłam z siebie dumna!

późnym bardzo wieczorem skończyłam porcjować wystudzoną karkówkę, tu plastry w sosie własnym dla nas, tu plastry dla Roberta i Grześka, sos w naczynku obok, tu karkówka na zimno do chlebka, tu w sosiku grzybowym, tu w galaretce, ale można podgrzać i ze śmietaną będzie doskonały gęsty sos . . . otworzyłam zamrażalnik, żeby pudełka i pudełeczka pochować . . . a w górnej szufladzie . . . spojrzały mi prosto w oczy lody . . . bakaliowe . .
to nie podstępny Pan i Władca kupił - to synek nabył, jak spał u nas z kotem, kiedy my byliśmy w SPA i przez zapomnienie zostawił

przestałam być opanowana
spuszczę zasłonę milczenia na ciąg dalszy


ps.
waga wciąż w stanach nie do upublicznienia
kalorycznie to te lody mnie nie dobiły, ale przeraziło mnie natychmiastowe i całkowite zniknięcie "moralnych" hamulców na widok ulubionych lodów