Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
doczekać chwili kiedy zdrowy styl życia bedzie
stylem bycia!

Tak, właśnie takie miałam marzenie na rok 2013 :doczekać chwili kiedy zdrowy styl życia będzie stylem bycia :)) I wiecie co: TO JUŻ SIĘ STAŁO! A dowodem na to ,że poszło zgodnie z planem są efekty jakie osiągnąłam oraz to ,że nie wiem nawet w którym momencie zaczęłam komponować swój jadłospis bez kartki i od kiedy dokładnie w mojej lodówce rezydują wyłącznie zdrowe składniki. Jednak co najmniej pierwszy kwartał roku przetrwałam tylko dzięki mojemu notesikowi :)

Ale faktycznie zapisy w notesiku kończą się w kwietniu i mniej więcej od kwietnia komponowanie menu przychodziło mi już samo. W pracy nie pytają mnie co mam dziś do jedzenia, tylko co ZDROWEGO mam dziś do zjedzenia. Ulubione potrawy zupełnie bezwiednie przygotowuje w wersji fit (bigos, spagetti, gołąbki). W łikend całkowicie się upewniłam w tym ,że oduczyłam sie jeść mieso wieprzowe. Zrobiłam takie "szaszłyki" z mięsa mielonego. Stwierdziłam ,że odpuszcze tym moim gościom i dodam wieprzowiny - choć nie była naprawdę tłusta. Piekłam w piekarniku ,więc jeszcze się ten tłuszczyk wytopił. Wszyscy się zachwycali - szczególnie mąż ,że ma dyspenze na wieprzowinę ... tylklo mnie nie smakowało. No oczywiście nic nie powiedziałam - w końcu nie będę krytykować sama siebie :))) Ale uznałam to za ostateczny dowód na to ,że przestała mi wieprzowina smakować. Z 2 tyg. temu robiłam indykowe pulpety i nasmakować się nie mogłam. W moim jadłospisie często goszczą ryby - tutaj to już akurat zależy od finansów:))) Tak czy tak menu mam bardzo urozmaicone - co chyba w tym nowym życiu odpowiada mi najbardziej. Chciaż w moim przypadku urozmaicenie to rzecz względna bo jak mi coś posmakuje to często to jem :) Jednak można urozmaicenie interpretować jako brak przymusu do jedzenia w kółko tego samego :) Miałam kilka odkryć kulinarnych w tym roku ,których napewno nie dokonałbym gdybym nie szukała coraz to nowych pomysłów na zdrowy mój styl. Np. łosos marynowany - niebo w gębie ,ktorym się zajadałam wiosną...i juz chyba czas do tego wrócić. Kolejnym niesamowitym dla mnie zjawiskiem jest świerzy ,surowy szpinak - brak tego rarytasu w mojej dotychczasowej diecie uważam za straszna stratę. I na koniec dwa niesamowite warzywa strączkowe czli soczewica i ciecierzyca - pyszne groszki nie obciążone skrobią!

I przy takich rozważaniach zazwyczaj dochodzę do wniosku ,że to wielkie szczęście  że tak przytyłam. Dzięki temu odkryłam jak wielka drzemie we mnie siła. Że potrafię dotrzymywać sobie danego słowa. Że konsekwencja nie jest łatwa ,ale daje niewyobrażalne zadowolenie z siebie. Gdybym miała jednym zdaniem powiedzieć co mi dało to całe odchudzanie to nie zgubione kilogramy były by pierwszą myślą. Ale właśnie to ,że bardzo siebie za te wszystkie trudy polubiałam. Nawet teraz na tym fitnessie ciągle siebie zaskakuję. Dawniej jak mnie tylko coś w mięśniu kujneło bo w końcu zaczał pracować natychmiast odpuszczalam mysląc "nie ma co przesadzać". Tylko wiecie nie chodzi mi o katowanie się aż do potwornych kontuzji. Na zajęciach w których uczestnicze kobieta naprawde dobrze dobiera ilość powtórzeń tak aby poćwiczyć ,a nie się zmasakrować. Ale dawniej zazwyczaj po pierwszej 8ce dawałam spokój - teraz nie ma o tym mowy.

A dziś ćwierkam od rana bo w końcu wybrałam sobie cel na pierwszy kwartal przyszłego roku. A mianowicie 7 Poznański Półmaraton w kwietniu. Wiem ,że od stycznia oznacza to dla mnie wypełnianie już naprawdę konkretnego planu ,ale mentalnie już podjęłam decyzję aby wziąść udział w półmaratonie i od razu ze szczęścia chce mi sie skakać. AAAAA!!!!!