Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
połamana grzeczność

GRZECZNOŚĆ to ja
to co niegrzecznością ( czyli smacznym żarciem, prawie bez kontroli ) po 5 października straciłam (znaczy waga matrixowo podskoczyła i tak trwała) - teraz odzyskałam (znaczy spadło)
wtedy waga wzrosła, teraz, skrupulatnym liczeniem kcali pochłanianych i zastanawianiem sie, co i po co pcham do paszczy - wagę zmusiłam do opadnięcia w rejony bardzo zadowalające
Baja ma rację - to całe odchudzanie to prościzna - wystarczy trochę mniej jeść, ale tak naprawdę! i ma to trwać dłużej!
z dumą i bezczelnym zadzieraniem nosa się pochwalę, że dzisiaj zobaczyłam 56,4
przemyśliwuję nad zmianą paska


POŁAMANA to ja
coś mi weszło w lewą dupkę, hmmm, półdupkę
od kilku dni pobolewało przy niektórych ruchach
myślałam: poboli, poboli i przestanie
nie przestało
wracałam wczoraj z niewielkiego roweru (32 km) z myślą o tym, że chyba oprócz jedwabnych rękawiczek do sakwy trzeba zabierać cienkie polarowe
dupka mi nie przeszkadza na rowerze, na siodełku mam akurat dobry układ mięśni
trochę dokuczało, gdy musiałam zejść z roweru i przez 2 skrzyżowania przejść, są tak niebezpieczne, że wolę być nadmiernie ostrożna
ale w domu czeka mnie 8 schodków
wczoraj urosły do wysokości monteverestowej
sama - to jakoś bym się wdrapała, bokiem, skosem . . . ale wniesienie Błyskawicy na te 8 schodków!!!! ponad 5 minut i zapłakana buzia i syki wydobywające sie ze mnie jak z rozzłoszczonej żmiji
wieczorem na chwilę, chwilunię jedynie, przysnęłam przed tivi
masakra! sama już nie wstałam
noc z termoforem, na drugi bok obracałam się dokładnie 3 razy, za każdym razem bólem rozbudzona i przeraźliwie klnąca pod nosem
rano wstawanie odbywało sie tak: najpierw długie toczenie się do krawędzi łóżka, spłynięcie przodem na podłogę, na czworaki, w klęczki, po krześle do pionu
co za cholera!!!!
dopiero po 2 godzinach od pierwszego wstania zaczęłam sie poruszać w miarę normalnie, to znaczy NIE trzymając sie ścian


a miałam dzisiaj o 14 wyskoczyć na dłuższy rower
szlag!