Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
...

... wynik porannego ważenia: 66,2 kg! ... to chyba stres...
... teraz odciągam mleczko (to mnie nie denerwuje, jak mogłoby wynikać z poprzedniego wpisu... cieszę się, że ciągle mogę wspomóc organizm mojego dziecka naturalnym pokarmem :) mimo że to męczące - nie ukrywam... ale wiadomo - nie zawsze to, co łatwe, jest najlepsze... tam pod spodem jakoś niejasno sformułowałam myśl - emocje!), później wybieramy się na spacerek, a przy okazji zamówimy zestaw gotowych dań na Wieczerzę Wigilijną...
... nie znoszę takich sytuacji... wcale mnie nie cieszy perspektywa wspólnie spędzonego całego długiego wieczoru, bo dla mnie to jak egzamin - tylko o wiele gorzej go znoszę niż te na studiach... słuchanie po raz kolejny jak to ktoś tam świetnie swoje dzieci wychowywał i że jadły w piątym miesiącu taką samą zupę pomidorową jak dorośli! ale jak nasz Maluch miał dwa miesiące, to doradzano nam noszenie go na poduszce! paranoja! chociaż nikt o radę nie prosił... a z drugiej strony rozumiem, że dla Tomka jego Mama to ważna osoba i że babcia tęskni za wnukiem... poza tym dom może nie zarośnięty brudem (jeszcze;)), ale czysto nie jest :/ a ja nie mogę sprzątać, bo znów mam popękane palce :/ i masę innych spraw na głowie... staram się o tym nie myśleć, ale mimo wszystko zatruwa mi to radość życia...
... a z rzeczy pozytywnych - Danielek chwyta zabawki w dwie rączki :) a ja umówiłam się na wtorek do fryzjera :) trzeba się w końcu rozprawić z odrostami... i mysim kolorkiem...