Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Gdy widzę na ulicy starsza, nieporadną osobę, czuję ogromny żal. Z reguły to ludzie samotni, poruszający się powoli, bo nogi już odmawiają posłuszeństwa. Pochyleni, wpatrzeni w chodnik, aby nie zrobić nierozważnego kroku, ciągną za sobą wózek z zakupami, rozglądają się, czy nie zmylili drogi.Staram się pomóc przy przechodzeniu przez jezdnie, pytam o możliwość udzielenia pomocy. To zagubienie tych starszych ludzi zawsze daje mi podstawę do myślenia, a co będzie z nami? Jak długo jeszcze będziemy samodzielni?. Stąd właśnie moje potrzeby codziennej aktywności, ruchu, zdrowego podejścia do życia. Od 2009r.nie pale papierosów, a paliłam nawet do 2 paczek dziennie. Od tamtej pory ani jednego. Z alkoholem właściwie rozstałam się, okazyjnie to kieliszek wina. Sypiam odpowiednio długo, nie zarywam nocy, nie opalam się, jadam ostatni posiłek przed 18, śniadanie ok 8 rano, wstaję zawsze o tej samej porze - 7:30. Cierpię na niedoczynnośc tarczycy, mam za wysoki cholesterol, kłopoty z krążeniem, biodro do endoplastyki, czyli jestem typowym przykładem chorób cywilizacyjnych.Ale chce być jeszcze długo aktywna fizycznie, psychicznie i środowiskowo. Nie chcę, aby i z moj3go powodu ktoś kiedyś poczuł smutek i żal, które ja dziś czuje.

Fryzjer dziś i zmiana koloru włosów na cieplejszy i jaśniejszy. Wizyta na Hali Targowej po kwiaty, bo jutro cmentarze. Poza tym ostatnie badania z NFZ, kino , a w sobotę jeszcze obiad w restauracji. W niedziele zostanę słomiana wdową, a ten czas postanowiłam przeznaczyć na odzwyczajenie się od chleba, przejście na dietę śródziemnomorską, odwiedzenie kardiologa. Kupiłam zielone szparagi, b3da jutro na obiad, z jajkiem sadzonym. A teraz zadzwonię do cioci męża, kobiety lat 93, o umyśle jak brzytwa. Zazdroszczę!

Wszystko idzie zgodnie z planem i bez niespodzianek. Boję się mówić na głos o moich uczuciach, aby nie zapeszyć. Złe zawsze patrzy! Odebrałam wynik badania piersi, zapraszają za 2 lata. To dobra wiadomość. Mąż był u ortopedy, pan doktor zachwycony stanem pacjenta, rozsądnie mówił o rezygnacji z rehabilitacji, uznając taka sugestię męża za głupotę po prostu. Obcy mężowi przemówi, widać mój autorytet marny. Wczorajszy spektakl przyjemny, ale bez porywów serca. Były sceny bardzo zabawne, te z podtekstem teraźniejszości, były i zbyt przerysowane, dla mnie. Sztuka dla każdego. Moja zupa z soczewicy smakuje bosko, poza tym była polędwica z dorsza i mix sałat. Rybę smażyłam na papierze do pieczenia, to dobry pomysł. Mąż przyniósł z piwnicy krzesełka balkonowe i parasol. Wprawdzie słońce jeszcze słabo grzeje, ale będę przygotowana na przyjemniejsze chwilę. Zagłębiam się w Stanach Splatanych, co chwilę odkładam dla zaczerpnięcia powietrz, dla uspokojen8a myśli. Historie nieprawdopodobne, bolesne. Wizyta w bibliotece, aby zabezpieczyć sobie długi weekend majowy. Jutro fryzjer, zaroslam mocno, farba się wypłukała mocno. To już najwyższy czas. Oglądałam na YT ubiory kobiet chyba z Hiszpanii, po 60 i 70. Eleganckie, nie boją się kolorów, a polska ulicą to czerni, szarość, smutek. Dziś mijaliśmy na spacerze kilka grup młodzieży, od czerni aż oczy bolą. Co za durna moda!

Czytam " Stany Splatane" Janusza L. Wisniewskiego. Dla mnie to mistrz słowa i już. Tam dialog jest rzadkością, tam jest tekst tak nasycony, że trudno się oderwać. Tzw.damska literatura to z reguły przegadane treści, mniej więcej w stylu serialu "Kochane Kłopoty ". Taka ulotna rozrywka dla leniwych. To moje zdanie, mam prawo. Nie uznaję tzw.kultowych seriali o niczym. A Wiśniewski pisze w sposób zapadający w serce, w pamięć, w moja istotę. 

Dziś znów zimno, wietrznie, nad morzem widać sporo statkow/ okrętów na horyzoncie wschodnim. Przed chwilą latały F-35, mam nadzieję na kontrolne przeloty. To fobia? Być może, ale wolę być przygotowana mentalnie. Powoli przygotowuje się do samotności majowej. Dziś zaopatrzyłam się w mięso ( u rzeźnika), w warzywa korzeniowe. Na pożegnanie zimy ugotowałam zupę z czerwonej soczewicy. Małżonek spisuje na kartkach co zabrać, co jeszcze załatwić. Zaopatrzył mnie w wodę, ziemniaki, różne papiery, ręczniki, płyny. Jestem przygotowana na samotne gospodarowanie. Gorzej będzie z tym mentalnym. 

Vitalia zamiera? Ludzie zajęci swoimi sprawami mało piszą, zamykają się tylko dla siebie. Ja też jestem rzadziej, ale staram się. Za oknem niby wiosna, taka z przelotnymi opadami śniegu, z chłodnym wiatrem, wyjść trzeba , bo muszę dokonać wyboru w II turze. Potem do teatru po bilety na wtorkowy spektakl pt:" Niewolnice z Pipidowki". Jeszcze w piątek będziemy się oddawać kulturze, oglądając seans w ramach Cinema Italia Oggi. W tzw.międzyczasie cmentarze, wizyty lekarskie, fryzjer. Majówkę spędzę samotnie. Wprawdzie szwagierka zaprasza, ale ja lubię być ze sobą. Nie jestem dzieckiem, któremu trzeba organizować czas. Mąż będzie już w Jantarze, na szczęście pogoda będzie lepsza. Może i ja posiedzę na balkonie z książka?. Znów muszę zmienić pieczywo, to żytnie mi nie służy na dłuższą metę, bo zakwas powoduje spustoszenie. Właśnie zaparzyłam rumianek na uspokojenie moich jelit. Z ogromną radością przyjęłam wiadomość o pomocy z USA dla Ukrainy. Tam życie jest niewyobrażalnie niebezpieczne, a właściwie wyobrażalnie, bo ja tak mam, niestety. Panicz pisał, że odpoczywa że znajomymi przy dobrym żarełku. Chłopak miał w pracy ciężki tydzień, zasłużył.zbliza się długi majowy weekend, znów turyści opanują ulice nocą. Cóż, alkohol wśród niektórych to symb9l wypoczynku. A ja zamówiłam dla nas kolejne pobyty we wrześniu. Będzie fajne miejsce z winnicą jako noclegownia, bo tym razem będzie lub lubuskie. Cieszę się.

Oglądałam ostatnio" Kompanię Braci". Lubię filmy i książki o wojnie, ten serial podobał mi się bardzo. A potem mam przed oczami sceny okrucieństwa wojny i zaczynam popadac w paranoję . I to wszystko na własne życzenie . I jak tu trafić za kobietą ? Mammografia za mną , bez zmian i niepewności. Jeszcze usg jamy brzusznej i tarczycy, ginekologa, i przegląd techniczny zaliczony. Dziś pogoda po prostu okrutnie brzydka. Zimno, wilgotno i co chwilę zlewa. Spacer udało si zrealizować miedzy deszczami. wczoraj znów zakupy w galerii, ale tylko te z listy, aby pokus nie było. wprawdzie wpadły nowe zasłony , lecz były w planie na kiedyś. Poszło szybko i sprawnie, ograniczyliśmy się do rzeczy ciężkich dldla mnie, typu woda, kefiry , ziemniaki, itd. Po powrocie szybki obiad, tradycyjny filet z indyka, szparagi ,ziemniaki z koperkiem. Po obiedzie pranie, wirowanie, sprzątanie w kuchni, codzienność. Dziś tagliatelle z sosem pomidorowym: czosnek drobno pokrojony, zielona pietruszka, papryka czerwona drobno pokrojoną, pomidory pokrojone w kostkę. Po kolei smażyć na oliwie, redukować sok, dodać ugotowany aldente makaron i trochę wody spod niego. Chwilą na patelni i gotowe. Doprawianie pozostawiam wam, ja dodaje oregano, harrise , sol, pieprz mielony. Posypuję na talerzu grana padano, a makaron jest pięknie oblepiony sosem, nie pływa w nim, bo to nie pomidorowa. Smakuje obłędnie i pachnie w domu jak we włoskiej trattorii. Lubię. 

U mnie pogoda do bani, cały dzień pada, 4 stopnie, siedzę pod kocem obłożona książkami. Zaprotestowałam dziś i nie wychodzę. Uporządkowałam papiery leżące do przejrzenia, umówiłam fryzjera, przygotowałam dokumentację medyczna, bo jutro mammografia. Na obiad zrobiłam ogórkową, jest w niej sporo mięsa z indyka, białko zapewnione. I deserek- borówki z jogurtem. Wczoraj zamówiłam pobyt w Szczecinie,po powrocie męża z Jantara. To będzie na moje urodziny, teraz takie prezenty wybieram. Rozmowa z synem uzmysłowiła mi kolejny raz jak bardzo podrożały mieszkania. Metraż tożsamy z mieszaniem panicza teraz kosztuje nawet o 200- 250 tysięcy więcej. Wczorajszy spacer = 6 km. Zwiastował zmianę pogody, bo mocno wiało. Przyszły tydzień mam zaplanowany szczelnie, oby pogoda była lepsza. Nadal nie pije mleka, kawa tylko z kardamonem, pieczywo żytnie w małych ilościach. Rezultaty widzę w obwodach. I niech tak zostanie.

Udało mi się kupić mężowi, uwaga, 3 pary spodni i sweterek. Bez marudzenia, dzielnie mierzył. Cud! Wszyscy zadowoleni i zaspokojeni. Biblioteka, kupowanie prezentu dla koleżanki, spacer, wizyta u optyka i obiad w PyraBar. Placki ziemniaczane zaspokoiły mnie na kilka lat. Pogoda wiosenna, ale dobra do spacerów. Kontaktowałam się z moim lekarzem, bo katar ropny mam już zdecydowanie za długo. Przepisał mi trzydniówkę, czyli antybiotyk na 3 dni. Na szczęście piję dużo kefirów, mam probiotyk, powinno być spokojnie. Sypiam ostatnio dobrze, mam wciągające sny, wypoczywam. Dziś przeczytałam w gazecie, dlacz3go Wojciech Szczurek przegrał wybory. Moje twierdzenia, moje słowa. Inaczej mówiąc postrzegam prawidłowo. W przyszłym tygodniu planuje przegląd odzieży pod kątem cieplejszych dni. Być gotową , to lubie. 

W Łebie pogoda doskonała, po prostu lato. Zwiedziliśmy okoliczne upadłe i podnoszone z upadku pałacyki i dworki. Dużo rozmów, śmiechu, i niestety jedzenie. Uff, ciężko było, dla mnie ciężka kuchnia nie jest zdrowa, za dużo mięsa, za słodko. Tak to jest z wiekiem. Dziś na obiad szparagi z nieodłącznym jajkiem sadzonym. Od jakiegoś czasu mam ochotę na placki ziemniaczane, chyba jutro to zrealizuje. W Gdyni zmiana władzy, to dobrze, bo zauważalny był brak realizacji potrzeb mieszkańców. Pogoda dobra,  pranie suszę ostatnio na balkonie. W sobotę odwiedzimy k9lezanke, która w wieku 70 lat zmieniła miejsce zamieszkania. Chciała być bliżej syna dla siebie, teraz syn ma ją dla swoich dzieci. Cóż, samo życie. 

Wczoraj długi spacer, chociaż nie była to Oliwa. Uległam sugestiom męża, aby przełożyć to na środek tygodnia. Tak więc był bulwar, lody w Marioli, Park Centralny. Ciepło w zaciszu, chłodny wiatr poza takimi miejscami. Dziś ciepłej, rano spełniliśmy swój obywatelski obowiązek, potem skierowaliśmy się w stronę plaży. Przechodziliśmy ulicą mojego dzieciństwa, tam to dopiero zmiany. Moi rodzice przenieśli się na Oksywie po moim ślubie, ale chyba zawsze żałowali tej decyzji.Nie dziwię się. Sporo ludzi po drodze, dlatego nie przepadam za niedzielnymi spacerami. A teraz słońce już za mgła i chyba to koniec na dziś. Schudłam, bo jadam tylko 4 małe kawałki chleba żytniego dziennie, mniej słodyczy, więcej piję. Dziś na obiad botwinka, pieczony kurczak i surówka. Do tego kefir, który stał się ulubionym napojem. Jutro jedziemy do Łeby, na spóźnione urodziny szwagra. Wiek 77 lat, piękny. To będzie nasz drugi wyjazd w tym roku, pierwszy był do Bydgoszczy. Powrót w środę, podobno pogoda się załamie. Dziś jeszcze muszę zadbać o paznokcie, przygotować walizkę. Za 20 dni mąż pojedzie do Jantara, a ja obiecuje sobie dudużo po tych samotnych dniach. Zakupy beż pośpiechu, przegląd szafy, spotkania z koleżankami, kino, luzik i swoboda w żywieniu. Taka rozłąka to higiena dla związku. Czytałam, że lato u nas będzie upalne, szczególnie na północy. Nawet w Italii będzie lekko chlodniej, a to sygnał, że plany trzeba zrealizować. 

Wreszcie słońce, chociaż wiatr nad morzem. Wstajemy b.wczesnie, o 9 byłam w bibliotece oddać przeczytane pozycje, potem mięsny, powrót i na spacer. Oczywiście bulwar,ale dziś z przeciwnej strony, aby wiało w plecy. Widoczność doskonała, jeszcze mało ludzi. Tylko emeryci spacerowali, zawsze chętni do aktywności za darmo. Wyszło dziś 5,5 km, całkiem sympatyczny dystans. Po powrocie od razu wpadłam w wir domowych obowiązków. Dokończenie zupy botwinka, przygotowanie kurek do makaronu. No i rosół! Marzyłam o nim podczas spożywania potraw restauracyjnych, bo nie ma jak domowy rosół z porcja marchewki, z zieloną pietruszką. Bardzo był smaczny. Potem tagliatelle z kurkami, pychota! Obiad bezmięsny nie musi być nudny. Jutro podobno będzie piękna pogoda i ciepło. Planujemy pojechać do Parku Oliwskiego, zobaczyć odnowiona palmiarnię, jakieś ciekawe kafejki się tam pojawiły. Spacer, chwilą z książka na ławce, może muzeum. Ptaki dadzą kokoncert wiosenny, powinno być milo.