Temat: Decyzje, zmiany i efekty. (-30kg)

Decyzje o odchudzaniu podjęłam jakieś 1,5 roku temu(wiedziałam, że muszę schudnąć, ale nie wiedziałam jak się do tego zabrać). Gdy na wadze ujrzałam rekordową wagę 110kg. Powodem jej osiągnięcia było nie radzenie sobie z wyzwiskami, niemiłymi komentarzami, szykanowaniem. Nie radziłam sobie z tym. Udawałam twardą, a gdy wracałam do domu rozpamiętywałam, płakałam i zajadałam smutki. Rodzice od zawsze mówili, że z tego wyrosnę i nie zauważali problemu. Sama widziałam, że odstaję od innych, ale byłam dzieckiem i nie wiedziałam jak to się odbije na mojej psychice w przyszłości. Wiele było prób odchudzania, ale każda kończyła się klęską, musiałam do tego dorosnąć. Ok. rok temu dostałam skierowanie do sanatorium. Pojechałam na przełomie maja i czerwca 2010 roku. Przed sanatorium schudłam od rekordowej wagi 3 kg. W sanatorium schudłam ok 6kg. Lecz gdy wróciłam przytyłam do 105kg. Moja waga przez okres ok 8/9 miesięcy balansowała między 103-105, bo się kontrolowałam. W lutym tego roku postanowiłam schudnąć. Czułam, że tym razem mi się uda. Początki były trudne, bo nikt nie mówił, że będzie łatwo. Ale miałam wsparcie rodziców, a to liczyło się najbardziej.  Od dnia 15 lutego 2011 roku do dnia dzisiejszego schudłam 30kg. Dla jednych to dużo, dla innych mało, bo ludzie chudną więcej. Ludzie widząc mnie na ulicy zastygają w bezruchu, zastanawiają się a potem krzyczą "O Boże! Monia! to Ty!". I sprawia mi to cholerną radość. Od około miesiąca mam jednak zastój, trudno mi z nim, ale wiem, że muszę wytrzymać  Przede mną jeszcze 10kg. A potem rzeźbienie sylwetki, ale takie delikatne, żebyście nie myślały, że chcę wyglądać jak kulturystka