Temat: Nie radzę sobie z synkiem :( Wszystko u niego na nie

Nie mam dzieci...ale może spróbuj go cały czas czymś zajmować, urozmaicać mu czas...rysować, bawić się czym, opowiadać jak np. jesteście na spacerze mów cały czas do niego, opowiadaj gdzie jesteście, co widzicie zadawaj mu pytania co to jest jaki kolor (o ile je już rozróżnia) Wydaje mi się że dzieci są marudne wtedy kiedy im się nudzi

to tzw bunt dwulatka... tu masz artykuły o tym

http://babyonline.pl/maluch_dwulatek_bunt_dwulatka.html 

moja córka się nie buntowała, mój synek ma 3 latka i też nie jest tak źle choć czasem nie chce ustąpić i  i  tak robi po swojemu... nie mam na to sposobu

Poczytaj troche o tzw buncie dwulatka! wszystko co opisujesz to typowe zachowanie w tym wieku. Nic tak nie rozwija jak buntowanie sie wlasnie! u mnie to samo ale jakos biore to na zimno. Dzieci lubia rytal, szczegolnie wieczorem. staraj sie wykonywac co dziennie te same czynnosci w tych samych porach np o 19 kapiel , kolajcja, mycie zebow, czytanie bajki i spac. na poczatku jest bardzo trudno ale po 2 tygodniach dziecko sie przyzyczai i zobaczysz rownice w zachowaniu. cierpliwosc i jeszcze raz cierpliwosc. Co do wstydu i reakcji otoczenia to po 1 nie krzycz na dziecko unikniesz wstydu a po 2 ludzie wiedza jakie moga byc dzieci

niestety musisz to przeczekać. Dla "pocieszenia" dodam, że to dopiero pierwszy bunt w Jego młodziutkim życiu. Potem będzie bunt 5-ciolatka i kolejne, więc cierpliwości życzę :)

Bunt dwulatka, moja chrześnica przez to przechodziła. Moim zdaniem dobrą taktyką jest nie rzucanie się na każde nie lub histerie dziecka, trzeba przetrzymać

Dzięki Wam kochane za odpowiedzi. Trochę podniosłyście mnie na duchu. Słyszałam o okresach buntu i przyszło mi to na myśl, ale nie sadzilam, ze to juz i myslalam ze to ja jestem wyrodna matka i to moja wina.. pewnie poniekad tez. Nie mialam internetu przez pewien czas i teraz troche nadrobie wiedzy. Mam w domu tez pol roczna coreczke i na prawde mam hardcorowo ostatnio. Az czasem watpie w swoje jakiekolwiek kompetencje matczyne, bo cierpliwosci mi brakuje, zwlaszcza ze duzo innych stesow tez ostatnio:( Rytual wieczorny mamy od dawna i to nas ratuje:) Niestety za dnia to czysta improwizacja i na to jestem zla na siebie ale nie umiem narzucic rytmu. A mądre poradniki, to sa madre dla jednego dziecka, przy dwóch, to juz zupełnie inna bajka, bo zwyczajnie nie ma możliwosci skupiac sie na jednym.

Mariamelia - ja mam Bliźniaki. Teraz mają prawie 4 latka i są na etapie wiecznego obrażania się. Nie można nic Im powiedzieć, bo zaraz chowają się w kątach i tam buczą. Dodatkowo synek ostatnio dostaje histerii - ale nie reaguję na to. Im głośniej piszczy, tym ja jestem bardziej zajęta swoimi sprawami ;)
Do tego mam starszą Córkę - 7 lat. Ona natomiast od 2 miesięcy jest bardzo płaczliwa. I już nieraz mnie trafia, jak zaczynają Jej łzy lecieć - bo albo próbuje coś łzami wymusić, albo od jakiejś kary się wywinąć.

Tak więc trzymaj się i nie dawaj Maluchowi ;)

to...ja - dzielna jestes! :) Ja tak ich kocham i czuje sie taka beznadziejna mamą. Czasem mam wrazenie ze wszystko co robie jest zle. A wszystko na oczach krytycznej tesciowej i wiecznie niezadowolonego meza. Coz: przetrwac.. tylko boje sie by nie przegapic czegos czego juz nie zdolam odwrocic. Dzieci sa niesamowite: nawet jak nerwy gdzies puszcza, to one i tak potem: "mama, mama" i sie tulą x-) Nie mozna sie poddawac. Coz, musze podoksztalcac sie wieczorami, a i takie wsparcie innych mam niocenione.