Temat: ciąża i jej przebieg

jeśli chodzi o mnie to ciążę znosiłam świetnie, żądnych problemów nawet mnie nie mdliło wręcz idealnie było, jeśli chodzi o poród też super ok 24 odeszły mi wody (kiedy obudziłam męża informując go o tym spojrzał nieprzytomnie n zegarek i powiedział ale jak to teraz-zdziwiony myślałam, że padnę), wzięłam prysznic i pojechaliśmy do szpitala, zbadali mnie i mówią, że do porodu jeszcze daleko, ok 3 w nocy zaczęły się skurcze (wcześniej nic a nic) ale, że rodziłam w szpitalu gdzie kiedyś pracowała moja ciotka to nie chciałam obciachu narobić :P jakoś myślałam, że może jej coś powiedzą (bo oczywiście wiedziała, że już jestem w szpitalu (i nawet dzwoniła jak byłam na porodówce) w każdym razie tak sobie z tymi skurczami przechodziłam do ok 7 i wtedy poszłam i mówię, że mnie już boli naprawdę dość więc zbadały mnie nadal szału nie było chyba na 3 palce rozwarcie, zrobiły lewatywę (brrrr), przyjechał mój mąż (bo powiedziały, że mogę już po niego zadzwonić) i tak się trochę bujaliśmy na piłce i różne takie przed ósmą mówię do mojego Ł., że mi słabo i chyba zemdleję na co pani, że na pewno nie hihihi w każdym razie położyły mnie na łóżko, zrobiły ktg i położna mówi JAKIEŚ SŁABE TE SKURCZE myślałam, że ją uduszę i bez zastanowienia mówię jak te są słabe to jakie kurwa są mocne :D jak się okazało chwilę później mówiąc słabe miała na myśli, że krótko trwały co miało znaczenie w ostatniej fazie porodu, w każdym razie po chwili mnie zbadało i zdziwiona mówi no to rodzimy na co ja ale jak to już ja się nie przygotowałam, że to tak szybko będzie hihi i o 8:20 nasza córa była z nami, jak pisałam w ostatniej fazie było trochę ciężko bo mówiły mi nabierz powietrze i przyj a że te skurcze krótkie to zanim nabrałam to w sumie było już po skurczu, podsumowując ciąża świetnie, poród naprawdę ekspresem (bez żadnego znieczulenia), byłam naprawdę szczęśliwa, że mąż był ze mną to wiele pomaga (przynajmniej mnie pomogło) a teraz najciekawsze zostałam nacięta i to co będę pamiętać do końca życia to ten ból następnego dnia wyć mi się chciało koszmarnie bolało to szycie jak jasna cholera, przez tydzień nie mogłam usiąść na dupie (a jestem odporna na ból) dziewczyny z sali biadoliły a następnego już dnia siadały na drewnianych stołkach a ja cały czas półleżąc, dodam, ze mimo to jako jedyna z sali (co nie zawsze mnie cieszyło) miałam dziecko non stop bez żadnej przerwy nie marudziłam więc wszyscy uznali, ze sobie radzę ech po szyciu przeżyłam koszmar....