Temat: adopcja

płakać ? czemu?
bobas do czasu kiedy pozostaje bobasem to tego nie odczuwa

i tu sie cholernie mylisz
szczegolnie male dziecko odczuwa brak "ciepla"
dziecko od samych narodzin szuka matki zeby sie do niej tulic :>
zakladam ze nie jestes mama wiec nie pisz glupot ze bobas nic nie czuje bo to bzdura jakich malo (noworodki i niemowleta odczuwaja emocjami a nie rozumem )

> i tu sie cholernie mylisz szczegolnie male dziecko
> odczuwa brak "ciepla"dziecko od samych narodzin
> szuka matki zeby sie do niej tulic :> zakladam ze
> nie jestes mama wiec nie pisz glupot ze bobas nic
> nie czuje bo to bzdura jakich malo (noworodki i
> niemowleta odczuwaja emocjami a nie rozumem )


być może po prostu tego nie pamiętam a być może do tego przywykłam bo nigdy tego "ciepła matki" nie miałam.

takich rzeczy sie nie pamieta ale przez takie rzeczy ludzie sa tacy albo inni...

a pytalas rodzicow o adopcje?
skoro sa bo sa to po co Cie brali?

moja chrzestna wraz z mezem adoptowali 7letnia dziewczynke. niestety od poczatku mimo dobrych checi i dzialan wycinala im numery, uciekala z domu, kradla pieniadze. a niczego jej u nich nie brakowalo, bardzo czuli i sympatyczni, spokojni ludzie, dobrze sytuowani finansowo. obecnie ma 28lat, zostala mama, sama wychowuje dziecko, z mama adopcyjna czasami sie kontaktuje gdy potrzebuje pieniedzy.

Ja uwazam ze adoptowanie dziecka lub kilku dzieci jest jedna z najwspanialszych rzeczy jaka czlowiek moze zrobic w swoim zyciu 

A ja znam pewien przypadek. Ojciec sie zmył rodzenstwa było bardzo duzo (może z 7-8). Jedno sprzedała zaraz po urodzeniu inne od razu oddała..tych których znam poszły we 2 do bardzo dobrej kochającej rodziny i one ich tez uważają za rodziców, ostatnio odnalazły brata i jedną siostrę...a jedna którą też pamiętają nie ruszają bo jest jeszcze za mała i nie wiadomo czy adopcyjni rodzice by sobie tego życzyli (bo nie wiadomo czy zna prawde i czy w ogóle pozna itp). Z tego co mi wiadomo wygrały los na loterii i dopiero po adopcji odzyły.

Znam tez dziewczyne, która mimo adocpji nie zaznała miłosci od strony adopcyjnych, którzy z reszta bardzo szybko zmarli (jak miała ok 20 lat). Została w jednym domu z ciotką, która zapłaciła jej za czesc domu (odziedziczonej po adopcyjnych), żeby z tego domu dosłownie wyp*****...przykre...

nie zawsze adopcja daje taką super rodzine ale jednak...rodzinę a nie  internat gdzie dzieja sie cuda i dziwy...moim zdaniem nie powinno byc domów dziecka i tyle. Fajnie, ze teraz sie już od tego odchodzi i wtorzy sie wioski dzieciece albo duże rodziny zastepcze -to bardziej cywilizowany sposóbna wychowywanie dzieci (szczególnie gdy rodzenstwo liczy wiecej niz 2 osoby), no i na takie coś decydują sie osoby, które sa zdecydowane przede wszystkim na pomoc a nie sama chec zapewnienia pustki bo to niestety nie to samo.

> takich rzeczy sie nie pamieta ale przez takie
> rzeczy ludzie sa tacy albo inni... a pytalas
> rodzicow o adopcje? skoro sa bo sa to po co Cie
> brali?

bo nie mogli miec swojego dziecka.


czasem myślę że wolałabym być w świecie narkomanów, alkoholików itd ale będąc na swoim miejscu niż będąc gdzieś gdzie całe życie czuję że nie pasuje.

Nasi znajomi adoptowali rodzeństwo, 2 chłopców w wieku mniej więcej 3 i 5 lat. Tamta rodzina-patologia. Dzieciaki mają FAS, miały chorobę sierocą...wiele innych dolegliwości. Ciężko to wszystko im poukładać ale są na dobrej drodze;)

 

Nie jestem w tej sytuacji, ale ciężkie sytuacje tłumaczę sobie tym, że tak widocznie miało być, że w tym wszystkim jest jakiś cel...Nie, nie jestem religijna, więc nie rozumcie tego w stylu "bóg tak chciał". Chodzi mi o to, że nawet jeżeli coś teraz wydaje nam sie bez sensu, to jednak jakiś ukryty sens i cel w sobie ma. Trzeba go po prostu poszukać.

Przykro mi SadRedRose..
Zle ten swiat urządzony..
Mysl o niemowlętach, dzieciach, mlodziezy bez rodzicow jest dla mnie jedną z najstraszniejszych..
Jeszcze niedawno myslalam o adopcji jako wyjsciu dla pary, ktora nie moze miec swojego dziecka, a bardzo pragnie miec dziecko.
 - Az niedawno spotkalam chlopca około dwuletniego.. jak moj synek.. zaczelam go zagadywac i w pewnym momencie dowiedzialam sie, ze "to dziecko sluzbowe".. porazilo mnie i zapragnelam z calej sily moc dac temu chlopcu to, co moge dawac mojemu upragnionemu synkowi: siebie taka jaka jestem, ale cala siebie; po prostu.
Nie wyobrazam sobie jak to moze byc na swiecie, ze niektore dzieci nie maja przy sobie kogos dla kogo sa najwazniejsze..