Temat: Nigdy nie mieć dzieci?

No wierz sobie w to. Do czasu. Ja nie muszę "tego przejść i dać rady, żeby czuć się kobietą". Wręcz przeciwnie. 

Ja doświadczyłam natomiast mężów żonatych, mniej atrakcyjnych odemnie kobiet, tych co są na Vitalii np. Współczuję. 

"do czasu". Powiało zgrozą 😁😉

Słuchaj u mnie gorszy problem to uzależnienie od roslin...Nie mam już gdzie w domu stawiać. Jesli juz mnie zostawi, to raczej z tego powodu ❤

nie wiem.co to znaczy, ze "doświadczyłaś  mezow zonatych",ale w sumie to nie chce wiedzieć:)

ty jesteś taaaaaaka atrakcyjna. Tylko swiat taki niesprawiedliwy 🥱 Współczuję doświadczeń,  tyle co mogę powiedzieć. 

Nie wiem czy powinnam o tym pisać , bo nie chce siać paniki, ale widzę że są opisy pozytywnw więc dla porządku.

Ja też nastawiałam się na szybki poród naturalny, wszystko szło super. Byłam leciutko przed '30 , zdrowa, w dobrej formie i aktywna do terminu. No i niestety poród nie poszedł- cesarka z konieczności, oszczędzając szczegółów, parę transfuzji ,całonocna operacja ...ledwo się wywinelam. I szczerze nie wiem jakby było w małym szpitalu...ale rodziłam w supernowoczesnej klinice, miałam farta. Więcej dzieci mieć nie mogę. 

Takze tak bywa, na Zachodzie też:) zawsze mi się wydawało że o dramatach porodowych się sporo słyszy bo o czym opowiadać jak przebiegło ok. Parę kobiet mnie wypytywalo(bardzo dlugi pobyt w szpitalu nie jest standardem), z teściową na czele...ja nie mam jakiegoś problemu ale raczej wolę ja wyżej niż krwawymi szczegolami...

Mozna sobie spojrzeć w statystyki- poważne problemy zdążają się bardzo rzadko. Można próbować zmniejszać ryzyko(dobry szpital, dobra forma etc). Ale jakieś tam ryzyko jest, ryzyko raka/wypadku samochodowego/trafienia na mordercę/terrorystę też jest. 

Ja nie żałuję, zaryzykowałabym jeszcze raz. Dziecko to najlepsze co mi się w życiu zdarzyło. Ale ja tak czułam przed ciążą już, i bardzo jej pragnęłam. 

Zakladalismy/przegadaliśmy temat ewentualnego chorego dziecka itd miałam wsparcie męża. I nie wiem czy jest to sens pisac-moje życie i relacja się polepszyły a nie pogorszyły(choć były dobre i przed ciążą;). Mam blizne po cesarce, więcej kilogramów niż przed ciążą i rozstępy. I atrakcyjnego partnera. Który raczej nie zdradza bo z domu nie wychodzimy inaczej niż wspolnie, kompa nie wyłącza nerwowo....

Dziewczyny jak macie watpliwosci-pogadajcie ze specjalistą, pogadajcie z partnerem . Ile kobiet tyle historii-a wasza sytuacja jest jedyną.

Generalnie uważam że jak ktoś dzieci mieć nie chce to nie powinnien. Dziecko ma prawo być chciane i kochane. 

Mam 29lat i podobne odczucia. Bardziej blokuje mnie to, ze sa duze szanse, ze przez moja chorobe dziecku cos sie stanie i tez bedzie chore. To mnie blokuje najbardziej, druga sprawa ze moja choroba postepuje i czy dam rade zapewnic dziecku dobre zycie, nie widze tego- duzo czasu poswiecam na zajmowanie sie chorym psychicznie bratem i do konca zycia tez bede musiala miec to na uwadze. Partner jest neutralny w temacie. Narazie dalam spokoj, nie mysle o tym. Chyba lepiej zeby dzieci mieli ludzie dobrego zdrowia, ze spokojna sytuacja. Ja co pare lat mam jazdy, jezdzenie po szpitalach, niebezpieczne sytuacje z bratem. Na dzisiejszy dzien nawet w glowie nie potrafie pogodzic tej sytuacji z macierzynstwem. Jestes mlodsza, daj sobie chwile namyslu- moze do 30stki Ci sie zmieni, jesli tego nie czujesz tymbardziej daj sobie chwile namyslu. Nie swiruj tez patrzac na inne mamy, nie kazda kobieta musi nia byc i jak nie ma warunkow lub checi lepiej zeby nie byla bo predzej czy pozniej dziecko bedzie cierpiec. To powinna byc przemyslana i swiadoma decyzja, nie na zasadzie "ktos ma to ja tez". Duzo sily zycze na przemyslenie tematu i uodpornienie sie na gadanie ludzi, ktorzy "wiedza lepiej", szczegolnie rodzina u mnie lubi sie madrzyc ;) poczatkowo tez bylo mi ciezko a pozniej zdalam sobie sprawe, ze skoro nie maja czasu zapytac co u mnie slychac, jak sie trzymam, czy wgl moge miec dzieci (badania plodnosci wyszly bardzo kiepsko) itp. To mam prawo miec ich cenne uwagi tak samo w d.. jak oni maja mnie, bo w razie jak cos mi sie stanie nikt mi dziecka nie wychowa i podejrzewam, ze nie beda tak rozgadani jak w temacie zarzadzania moja macica.

Nie jestem jakaś nie wiadomo jak atrakcyjna. To tym gorzej świadczy wobec facetów, którzy lepią łapy. Ale wy jesteście takie ufne.. W sumie zazdroszczę. 

Ja się tak szarpałam w okolicach 30stki. Potem mi powoli przechodziło. Nie mam dzieci i jestem zadowolona. Bardzo bałam się porodu, wydawało mi się, że ja po prostu nie dam rady. Z pewnością bym dała, ale wtedy tak myślałam. Jak któraś zaczynała mówić o porodzie, albo jak widziałam mało subtelne sceny porodu, zbierało mi się na wymioty. Scen porodu do tej pory nie mogę oglądać. Nie znoszę zapachu małych dzieci i widoku kobiet karmiących. 

A co z facetami, którzy wiażą sie z samotnymi. matkami? Nie dość, ze rodziła,  to jeszcze ma dziecko, ktore taki facet musi zaakceptować,  a często adoptuje jako swoje. To pewnie jakieś zwyrole,  albo sa tak szpetni, ze nie mają wyboru.;)

Widzę, że Keyma aktualnie na etapie obrzydzania sobie samej mężczyzn, bo randki nie idą

Ciekawe ;) U mnie jest zupełnie odwrotnie. Tak, jak autorka nie chcę mieć dzieci (nawet też mam 26 lat :D) i jak tylko o tym wspomnę to jestem traktowana jak nie człowiek, jak jakaś kosmitka i w ogóle, co ja sobie wyobrażam. A jak ktoś powie, że nie lubi zwierząt to reakcją ludzi jest "no ok" i żadnej dyskusji.

mi sama pisala ze swietnie wygladam po ciąży ;p a teraz wypisuje takie herezje