Temat: Zaprosić go na wesele?

W grudniu wychodzę za mąż. I, jak zauważyłam, to wcale nie jest takie bajkowe i proste jak myślałam. Przynajmniej jeśli chodzi o stronę techniczną.
Ja mam 24 lata, mój ukochany 27, pracujemy, zarabiamy nie tak dużo i nasi rodzice chcą nam pomóc w sfinansowaniu wesela. Ostatnio robiłam listę gości i postanowiłam zaprosić tylko tych, których obecność jest mi naprawdę potrzebna do szczęścia. Mam bardzo dobry kontakt ze swoją rodziną i mam w planie zaprosić całe moje kuzynostwo, wujków i ciotki, bo widujemy się często i bardzo ich kocham.
Problem pojawia się jeżeli chodzi o mojego chrzestnego, który jest też bratem mojej zmarłej mamy.
Przez pierwsze 13 lat mojego życia był naprawdę wzorowym wujkiem - zabierał mnie na wycieczki, rozpieszczał, często dzwonił i mnie odwiedzał. Głównie dlatego, że przez całe życie był kawalerem i byłam jego oczkiem w głowie.
A potem zaczął pić. I pił przez jakieś 3 lata. W tym czasie nie dostawałam od niego żadnych prezentów, ani nawet życzeń, ale oczywiście umiałam to zrozumieć i w żadnym wypadku nie miałam do niego o to żalu - choroba alkoholowa jest straszna. Z pomocą mojego taty (i mojego taty pieniędzy), wujek się zaleczył, dostał od mojego taty pracę, zaczął nowe życie.
A potem (gdy miałam z 17 lat) wujek znalazł sobie rodzinę - kobietę z trójką dzieci. Bardzo majętną kobietę, mieszkają  w pięknym domu, gdzie wujek się wprowadził. Od tego momentu zupełnie się od nas odciął. Wcześniej przychodził, bo miał u mojego taty pracę. Teraz pomaga żonie w prowadzeniu firmy i udaje, że nas nie zna.
W dniu moich osiemnastych urodzin przyszedł po coś do mojego taty. Nawet nie złożył mi życzeń, chociaż byłam w domu i się z nim witałam. Ogólnie, od 10 lat nie dostałam od niego żadnych życzeń, czy choćby najmniejszego upominku na urodziny. Widziałam go tylko przypadkiem, nigdy od lat sam z siebie mnie nie odwiedził.

Co byście zrobiły na moim miejscu: Zaprosiły? Nie chodzi mi o "talerzyk" i kasę (i tak, chociaż wujek jest teraz majętny, zrobił się strasznie skąpy). Zwyczajnie z jednej strony czułabym się strasznie głupio i przykro, że go nie zaprosiłam, mojego chrzestnego, który był tyle lat dla mnie kochany, a z drugiej strony mam do niego spory żal o to, że mnie odtrącił. No i do tego pewnie "musiałabym" zaprosić jego kobietę (którą widziałam 2 razy w życiu) i tamte dzieciaki.
Mój tata mówi, że to w końcu rodzina i powinnam. Ale nie naciska na mnie, bo wie jak mnie bolały pewne sytuacje z wujkiem w roli głównej.