Temat: W jakim wieku?

Nie jesteś dość młoda i w świeżym związku?

Nie mam jakiegoś parcia na śluby, natomiast na pewno ułatwia w kwestii dziedziczenia, dzieci etc. I mimo, że jestem przeciwna związkom za wszelką cenę, rozwieść się jednak trochę trudniej niż rozstać.

Ślub brałam mając 28 lat, w związku wtedy od 8,5 roku. Jeszcze przed ślubem wzięliśmy kredyt hipoteczny 🤪

Kredyt wiąże mocniej niż ślub 😁

Tak mówią, ale z pierwszym mężem miałam kredyt i niczego to nie zmieniło. Sam rozwód też nie był technicznie skomplikowany, ani kosztowny. Najtrudniejszym etapem była sama wyprowadzka, a w tej kwestii brak ślubu czy kredytu niczego bym nie zmienił. 

Jesteśmy zaręczeni, w dni ślubu będę mieć 29 lat. 

Nie wyobrażam sobie żyć bez ślubu. Kupiliśmy razem mieszkanie, mamy wspólny budżet. Ale nie zdecydowałabym się na dzieci nie mając ślubu, jakoś kłóci się to z moimi przekonaniami. Poza tym w razie wypadku, rodzina decyduje o pacjencie, a "chłopak" to nie rodzina. Problem ze spadkiem. Problem z większym przelewem, bo urząd skarbowy może się przyczepić. Problem z ubezpieczniem w razie przerwy w pracy (trzeba udawac bezrobotnego szukajacego pracy).

nie pamietam, ktora aktorka powiedziala mniej wiecej cos takiego, ze w braku slubu podoba sie jej to, ze ma swiadomosc, ze te drzwi "do wolnosci" sa szeroko otwarte, tylko po prostu ona nie chce przez nie przejsc. Na tym etapie mojego zycia te myslenie jest mi bardzo bliskie. Przygotowujac sie do slubu koscielnego mialam nadzieje, ze kosciol przyciagnie mnie do siebie, a mnie odepchnal. Wesele bylo dla rodziny nie dla mnie, ja nie lubie byc w centrum uwagi. A takiego malego cywilnego slubu by mi sie nie chcialo brac tylko dla podpisanych papierow. Jestem bardzo pewna męża, wiec tego rodzaju "dowod" nie byl mi potrzebny. Moj partner chyba bardziej chcial tej szopki niz ja, jesli bym to robila to pewnie dlatego, ze dla niego byloby to wazne.

czuję tak samo. Pierwszy ślub brałam w wieku 23 lat, drugi 29 lat. Jestem niewierząca (oba śluby były cywilne), więc ślub nie ma dla nie wymiaru religijnego. A jednak jest czymś ważnym i nie chciałabym być z kimś wiele lat bez ślubu.

Co do samego ślubu-braliśmy go we dwoje, w przepięknym miejscu i do dzisiaj (dopiero 4. rocznica) wspominamy jako najlepsza decyzję jaką mogliśmy podjąć w tym temacie:)

Mialam niecałe 23lata. Byliśmy parą 5lat wczesniej, a znaliśmy się od początku szkoły podstawowej. Zanim zaczęliśmy "być ze sobą" mieliśmy oczywiście też innych partnerów, ja maks kilkumiesięczny związek, mąż miał dziewczynę przez 3lata, ale potem "coś" nas oświeciło i z przyjaźni między nami narodziło się coś więcej. Na starania o dziecko zdecydowaliśmy się po 5latach od ślubu. Aktualnie mamy staż 14lat po ślubie i 19lat bycia para. Uważam, że dobrze się dobraliśmy pomimo młodego wieku. Ślub braliśmy, bo chcieliśmy, nikt nie naciskał, po prostu tak czuliśmy, że nie ma co tkwić w takim stanie chlopak-dziewczyna czy narzeczeni.

tak świeży związek, ale mam takie dziwne podejście do ślubu, wiązania się w USC czy przed ołtarzem. może dlatego, że długo byłam w związku i wszystko się rozpadło w jednej sekundzie. 

czy moglabys rozwinac kwestie "ślub braliśmy we dwoje", tzn bez świadków? rozumiem, że to poza PL? (dopytuje, bo marzy mi się taki ślub tylko z partnerem)

wracajac do głównego pytania - jesteśmy razem 8 lat, początkowo zapieralam się, że nigdy żadnego ślubu, ale jednak z czasem zmieniłam zdanie (głównie chodzi o względy prawne)

Nie chcę brać ślubu. Mam 36