Temat: Czy można mieć praktycznie wszystko i być nieszczęśliwym?

To nie jest prawda co piszesz. Ja dostalam prace zagranica i ja zaakceptowalam, oznaczalo to separaje z narzeczonym. Dla mnie to byla duza szansa, dla niego zmiany. Czy to znaczy, ze mi na naszym zwiazku nie zalezalo? Otoz nie, zalezalo mi, ale wiedzialam, ze damy rade i traktowalam sytuacje jak tymczasowa niedogodnosc.

Nie nalezy rezygnowac z marzen ani celów dla nikogo. Kierunek kierunkowi nierowny, jestes prawnikiem, nie wiem jaka uczelnie skonczylas, ale z pewnoscia lepiej skonczyc UJ niz Uniwersytet w Rzeszowie. 

Ona moze studiowac w tym samym miescie owszem, ale kolega tez moze znalezc prace w nowym miejscu jesli jemu zalezy. Ona jest mloda i wiele jeszcze przed nia, czemu ma sie teraz ograniczac? A on... skoro mu ta sytuacja tak nie odpowiada to niech skonczy ten zwiazek i znajdzie nowa dziewczyne. 

Znajdź sobie pracę we Wrocławiu i przeprowadźcie się razem. Proste.

Dla mnie bardziej zależało Ci na sobie i pracy skoro tak wybrałaś i ryzykowałaś związkiem. Mój mąż nie wyjechał i ja też bym nie wyjechała,  związek na odległość mija się po prostu z celem. Jedynym wytłumaczeniem wyjazdu i związku na odległość jest zarobek na jakąś drogą operację np dla dziecka itp. 

To ona dokonuje teraz życiowych wyborów i podejmuje decyzje nie on , dlatego argument, że on mógłby zmienić pracę i do niej pojechać jest chybiony,

A co do prawa akurat uczelnia nie miała znaczenia przynajmniej w moich czasach. Nikt Ci kodeksów do głowy nie wklepie , więc wsio ryba gdzie człowiek ryje, czy w Warszawie, czy w Rzeszowie. 

A tak naprawdę w praktyce prawnik to człowiek, ktory nie tylko ma wiedzę, ale potrafi ją wykorzystywać , myśleć.  Ważne tylko, aby wiedział orientacyjnie jakie sa uregulowania i gdzie ich można szukać. 

No widzisz Marisca, ty wolisz bezpieczne wyjscia, ja to rozumiem, po prostu ludzie sa rozni i rozne decyzje podejmuja, nie znaczy to ze im nie zalezy, czy, ze nie kochaja. Znow ta czern i biel... A jest tyle barw dookoła. 

Zwiazek na odleglosc mija sie z celem, jesli nie widzi sie rozwiazan, ale jak sie wie, ze to jest tymczasowe to da sie. Tak sie sklada, ze moj przyklad i setki innych (w tym moi przyjaciele, czy rodzina) potwierdza to, ze jednak twoje przekonanie jest, jak to okreslilas "chybione". Ty nie umiesz w ten sposob, ok, ale nie wszyscy sa tacy jak ty, wiele osob jednak potrafi. Ja bym nie chciala byc hamulcem dla mojego męża, złaszcza w jesli moja jakosc zycia sie nie pogarsza.

Ale właściwie o co ty masz do niej pretensje? Powiedziałeś, że ma decydować sama, żeby potem nie miała pretensji, że ją ograniczałeś i tak zrobiła. I nagle ci się jej decyzja nie podoba? Zdecyduj się -  ma decydować sama, czy ma być tak, jak ty chcesz? Jeżeli dajesz jej wolną rękę, to musisz się liczyć z tym, że zdecyduje nie po twojej myśli. 

A na pocieszenie - związki, które przetrwają więcej przeciwności, często są trwalsze i pełniejsze. Jak ci zależy, spróbuj. Dziewczyna ci dobrze mówi, że możecie po prostu spróbować. Może się okaże, że bez niej żyć nie możesz... a może, że czy ona jest, czy jej nie ma, to ci wszystko jedno. Tak samo może być z jej strony. Rozłąka pokaże, czy coś w ogóle z tego będzie.

chleba z tego ciasta nie bedzie. nie kochacie sie, ani ty jej, ani ona ciebie.