Temat: Wyproszenie ze sklepu

Niby czemu wypraszać? Jeju... dzieci komunikują się w ten sposób. Boi się - płacze. Chce czegoś - płacze. Boli -  płacze, a nawet wrzeszczy. Nie lubię dzieci, a nawet ja to rozumiem. I zawsze rozumiałam. Wolę wrzeszczące dziecko niż dwudziestolatke z gołym zadkiem i cycami. Każdy z nas tak płakał/krzyczał i nie ma to nic wspólnego z wychowaniem, nawet kilkuletnich dzieci. Problem wychowawczy, to mają nastolaty nie ustępujące miejsca starszym i kobietom w ciąży:)

no jeżeli dziecko uporczywie płacze to uważam, ze rodzic sam powinien się zreflektować i załatwic wszystko jak najszybciej a nie się snuć krok za krokiem robiąc zapasy na tydzień ;p 

A jeżeli chodzi o ludzi z dziećmi to jestem neutralnie nastawiona, nie zakładam najgorszego scenariusza ale wkurzają mnie ludzie, którzy kilkulatkow nie pilnują a wszyscy dookoła musza patrzeć żeby biegającego dziecka nie potrącić. 

nie przeszkadzało mi to nigdy. Ja to rozumiem. Dzieci to dzieci placza tak czy inaczej i nic na to nie poradzimy. Wiem po przykladzie siostry jak jek corka placze w sklepach a ma 3 lata. 

Zależy od sytuacji, ja w takim przypadku sama bym wyszła z płaczącym dzieckiem. Jak córka była niemowlęciem wychodziłam przykładowo z restauracji (ja lub mąż) żeby ją uspokoić. Ludziom niestety brakuje kultury, więc nie wszyscy tak robią. W Londynie widziałam takie sytuacje nieraz, tzn na przykład ostatnio jak manager restauracji wyprosił parę z płaczącym dzieckiem (tzn poprosił żeby uspokoić dziecko na zewnątrz bo są complaints od innych gości) i zrobiła się afera, teraz uwaga to była POLSKA PARA. Ogólnie w Londynie ludzie nie mają oporów żeby się poskarżyć i napisać negatywną recenzje itp dlatego komfort większości jest ważniejszy. tera zmi się przypomniało, że jakieś 2 lata temu w Polsce byłam w kinie w Krakowie byli rodzice z płaczącym dzieckiem (na filmie dla starszej widowni, nie bajce) i ich wyproszono.

matka powinna sama wyjść...

Aaaa, i kilka lat temu, też w Londynie widziałam jak kierowca autobus wyprosił matkę z wrzeszczącym około 1,5 rocznym dzieckiem bo nie mógł się skoncentrować, zatrzymał autobus i powiedział, że dalej nie jedzie dopóki ona nie wysiądzie, i podobno potem ją przeproszono, ale kierowcy nie zwolnili, wiem bo wtedy często korzystałam z komunikacji i jeździłam tamtą trasą i go widziałam.

Ogólnie jestem po stronie tych co wypraszają (nieważne czy niemowle, czy kilkulatek w więszkości sytuacji), bo jako matka uważam, że rodzice odpowiadają za swoje dzieci i powinni mieć tyle kultury żeby samemu wyjść z głośnym dzieckiem i je uspokoić na zewnątrz. Nienawidzę wrzeszczących dzieci, najgorsze są na malych przestrzeniach typu samolot i wiem z doświadczenia, że odrobinę starsze dziecko bardzo łatwo szybko uciszyć (chyba, że jest jakieś chore czy coś)

Moze miec np autyzm, ktorego nie pozna przypadkowa osoba.

Jej... Pewnie jestes jedna z tych osob, ktore swojego bachora nie uspokoi w sklepie bo to tylko dziecko... A to ostatnie zdanie to smiech.

Właśnie, autyzm... Troche odejdę od tematu, ale to jest najgorsze. Pewnie zostane zlinczowana, ale takich nidnawidzę najbardziej. Zarówno dzieci jak i ich rodziców (zazwyczaj bardzo roszczeniowych matek), trzymam się do nich jak najdalej, nie pozwalam mojemu dziecku bawić sie z nimi na placu zabaw. Teraz autyzm to jakaś plaga, we wszystkich społecznościach i usprawieldiwia nawet najbardziej dysfunkcyjne zachowania?! Unikam jak mogę, takie dzieci są strasznie nieprzewidywalne i naprawdę potrafią być okropne. 

A w temacie, uważam, że to nadal nie usprawiedliwia uprzykrzania życia innym ludziom. i z miejsc z których można wyjść (wiadomo, że z samolotu się nie da) powinno uspokajać się takie dziecko na zewnątrz.