Temat: Moje spotkanie

faceci to tchorze, nie powiedza wprost ze chce z toba zerwac, on moze i nie chce bo sie przezwyczail ze robi co chce, spotyka sie kiedy chce a ty wszystko tolerujesz, nie wyobrazam sobie takiej sytuacji, ja bym zrobila ostra awanture i juz sie nie odezwala. Po co marnowac czas na kogos bylejakiego??? 

Tak zrobiłam, pokłóciłam się z nim ostro. Powiedziałam, że mam tego wszystkiego dość i żeby zabierał rzeczy, które zostawił u mnie i że to będzie koniec. Teraz nie odzywamy się do siebie. Rzeczy nie zabrał i moich mi nie oddał. Raz tylko napisał smsa, że on przecież tylko chciał przełożyć spotkanie, a potem zapytał o co mi chodzi, bo to nie jest powód do zrywania. Odpowiedziałam mu mniej więcej to co tu napisałyście, ale on już nic nie odpisał. Następnego dnia miałam imieniny i wysłał mi życzenia. To był nasz ostatni kontakt. Zamiast napisać cokolwiek, np. że nie wiedział, że tak to z mojej strony wygląda, albo inny tekst, to on zlał temat. W sumie to nie mam pojęcia po co mi te życzenia napisał. Może żeby nie olewać mnie tak zupełnie po całości a jednak dać do zrozumienia, że ma mnie gdzieś. Jest mi smutno, szkoda mi tych paru lat i jest mi potwornie głupio, że pozwoliłam się tak traktować. Jest mi strasznie przykro, że zamiast zerwać ze mną po ludzku, skoro był ze mną z wygody to zaczął mnie olewać i lekceważyć. No ale nic już nie zmienię, może i wybrał brutalny sposób pokazania gdzie konkretnie ma moje uczucia, ale skuteczny

Będzie mi teraz ciężko, no ale będę musiała się jakoś pozbierać. Zastanawiam się co z rzeczami, czekać aż po nie przyjedzie czy poprosić żeby od razu je odebrał. W sumie staram się zapomnieć o tym co było i już się nie łudzić że coś go ruszy. Może faktycznie jemu się zwyczajnie nie chciało wychodzić z domu, ale z drugiej strony gdyby mu na mnie zależało stanął by na rzęsach żeby mnie nie zawieść

nie daj sie robic w bambuko. ja sobie przez kilka lat wmawialam, ze moj byly zapominal codziennie i wszedzie swojego portfela :p. potem mi wmawial, ze wyolbrzymiam, nie wiedzial ze powinien mi oddaz grubsza pozyczki, nie wiedzial ze to taki problem :p.

Daj sobie i jemu czas :) 

Okres "chodzenia ze sobą" to czas  wyznaczania granic i określania wzajemnych wymagań. Uczycie się siebie, co przejdzie a co nie, jakie zachowanie jest akceptowane itp.  Szanuj się ale nie musisz być zbyt szybka ;)

Już chyba jest za późno, jestem bardzo impulsywna i w przypływie złości powiedziałam, że nie chcę z nim być. Z tymi granicami to jest problem. Sama nie wiem kiedy przesadzam, a kiedy powinnam odpuścić. W każdym razie to nie jest pierwsza taka sytuacja. Bywało np. tak, że najpierw umawiał się ze mną, a potem na ten sam dzień ze znajomymi (chyba w myśl zasady że ze mną to się zawsze może spotkać). Czasami było też tak, że ze mną nie chciał się umówić a dla znajomych ten czas znalazł. Jednak w skali całego związku to były sporadyczne sytuacje. W sumie to często robiliśmy to na co on ma ochotę, do kina tylko na film który jemu się podobał, na wakacje tylko tam gdzie on chce, na spacer tylko jak będzie mu się chciało, do znajomych albo na miasto tylko jak poczuje ochotę. Czasami pytał mnie o zdanie, ale ostatecznie i tak zwykle stawało na jego. Może tu popełniłam błąd, że się na wszystko godziłam a może on po prostu był taki wygodny. Zastanawiam się gdzie w tym związku było miejsce dla mnie, chyba moim jedynym zadaniem było po prostu być żeby nie czuł się samotny

dobrze, ze to widzisz. dla mnie standardem w poprzednim zeiazku byly akcje, ze nigdy sie nie widzialismy, bo on ciagle byl z kolegami, jak sie umawialismy to nagle ktorys cos potrzebowal i byly sie ulatnial, wmawiajac mi potem, ze wcale sie nie umawialismy i bym mu UDOWODNIŁA ze sie umawialismy. nie mialam jak mu tego udowodnic, slowo przeciw slowu, czulam sie jak idiotka, bo on twierdzil ze miedzy nami jest super, kocha mnie, tylko ja krzywe akcje robie. az zaczelam wymagac, by w smsie mi date i godzine spotkania wysylal. ogolem to sama pozwalalam sie urabiac, nie potrafilam zareagowac, bylam po prostu za mloda i niedojrzala do zwiazku. raz umowilismy sie ze razem spedzamy dzien, idziemy na spacer, on jeszcze pod domem odbiera telefon i mowi ,,czekajcie na mnie, bede w ciagu 40min” - i cignie mnie by tylko obejsc wokol dom i leciec do kolegow. rozmawialam o tym pozniej (oczywiscie nie bylam w stanie odezwac sie w trakcie sytuacji, musialo sie we mnie gromadzic przez kilka dni bym wybuchla), ale tak mnie wkrecil, ze to ja cos wymyslam, ze az sie poplakalam. dopiero w kolejnym zeiazku potrafilam od razu powiedziec przy sytuacji podobnej kategorii ,,chyba cie poje****”. mimo ze w poprzednim zwiazku bylam bardzo zakochana, to uznaje, ze to dobre doswiadczenie i musialo sie tak skonczyc. nigdy nie wyznaczylibysmy na nowo tych granic, docierac sie trzeba na poczatku zwiazku, a nie po latach. ostrej reakcji i zaprzeczenia uczylam sie od mojego obecnego chlopaka, ktory naskakuje na ludzi, wmawiajacych cos. obserwowalam i teraz sama to na nim stosuje :p

Daj sobie szansę na normalny związek z partnerem który będzie Cię szanował. Ja na Twoim miejscu spotkałabym się z nim, oddała mu te wszystkie rzeczy, powiedziała co mi leży na wątrobie (ale w kulturalny sposób, na spokojnie) i się pożegnała. Nie wiem po ile macie lat, może chłopak się ogarnie jak nim tak wstrząśniesz ale tak czy siak odetchnij trochę od niego. 

otoz to - dobrze jeszcze sobie na pozegnanie wykasnic co bylo nie tak. dzieki temu ja bardzo sie otwarlam na ludzi i jestem weselsza, tak po prostu, a byly jest teraz dla innej dziewczyny ponoc do rany przyloz, pantoflem, choc nie bylabym taka prwna znowu tego, bo przyszla mi to powiedziec zlosliwa ,,kolezanka”, nie wiedzac ze on od 2 lat bezskutecznie probuje do mnie wrocic i ja dobrze wiem, ze on regularnie kilka razu w tygodniu dalej siedzi z kumplami i sie upija do upadlego, bo robia to w pubie obok mnie - a on nie wie ze ja przypadkiem (naprawde przypadkiem) mieszkam obecnie tam obok i go widze z okna. w kazdym razie dalo mu to do myslenia i mnie przeprosil po czasie, niby zaluje tego co robil mi, wiec tyle dobrego z tego wyszlo.

Ech, postanowiłam więc się z nim spotkać i jeszcze raz powiedzieć o co mi chodzi (choć takich rozmów już mieliśmy miliony). W sumie sam zaproponował, żebyśmy pojechali na zakupy. Stwierdziłam, że to będzie dobry pretekst żeby jakoś na spokojnie pogadać. Tego dnia byłam już umówiona więc powiedziałam, że odezwę się jak skończę spotkanie. Odzywam się do niego przed 16 co z zakupami, a on mi na to, że w tym tygodniu odpuszcza zakupy, może w przyszły weekend. Co za przypadek, jest mi mega przykro, czuję się jakby znów mnie wystawił. Nie wiem, może on się faktycznie bawi moim kosztem. Nigdy bym go o to nie podejrzewała, nie mam pojęcia o co mu chodzi. Wypisuje mi życzenia, proponuje spotkanie a potem stwierdza, że jednak kiedy indziej. W ogóle dostaliśmy zaproszenie na ślub od znajomych i jak zapytałam czy ze mną idzie bo przecież sytuacja uległa zmianie to powiedział, że tak. Nie ogarniam człowieka. Gorzej jak przed samym weselem mnie wystawi