Temat: Czy mogłybyście być z facetem bez kasy/pracy?

Nie chcę się z Tobą spierać, ale moim zdaniem on Cię naprawdę wykorzystuje. Oprocz finansów miałam rowniez na myśli wykorzystywanie emocjonalnie. To ty jesteś koniem pociągowym tego związku i pomimo tego że jesteś w związku możesz liczyć tylko na siebie. To na Tobie leży cała przyziemna strona związku a on co najwyżej jest rozbrajająco uroczy. Bezradny słodziak... hm... Pytanie tylko czy to Ci wystarcza. 

Wyobraź sobie siebie w sytuacji gdy to Ty będziesz potrzebować wsparcia (choroba, utrata pracy) czy wtedy Twój Piotruś Pan udźwignie ciężar odpowiedzialności, gdy już w zwykłej codZiennosci nie ogarnia...

IMHO to Ty jesteś w tym związku dawca a on biorcą. I nie mam tu na myśli tylko strony finansowej, tylko przede wszystkim sferę emocjonalną gdzie dwie dorosłe dojrzałe osoby wspierają się na codzień, dają sobie poczucie bezpieczeństwa i spokój.

Nie chodzi o puszczanie kasy na siebie... a to nie są dobre priorytety:

"co zarobi, to wyda na innych, zapomni o rachunkach"

"dostałam od niego prezent, za to nie zapłacił rachunków i się zadłużył"

Rachunki i podstawowe wydatki powinny być opłacone w pierwszej kolejności, nie prezenty i inne rzeczy dogadzające ludziom dookoła. W kółko powtarzasz, że jest dobrym człowiekiem, że nie wydaje na siebie i nic złego tutaj nie ma, rozumiem. Ale to, że wydaje pieniądze przeznaczone na rachunki na przyjemności nie jest dobre, a takie nawyki są do wyuczenia. 

Były już takie sytuacje. Nie mieliśmy pracy czy pojawiła się poważna choroba. Wtedy jest naprawdę ciężko, bo nie mamy oszczędności. Facet w takiej sytuacji dwoi się i troi, stara jak może, ale presja i stres jest olbrzymi. Jakoś spadaliśmy do tej pory na cztery łapy, ale ja momentami jestem całkowicie wyczerpana tą niepewnością i życiem na krawędzi. Jak tylko kryzys zostaje zażegnany, mój luby rzuca stałą pracę i od nowa zaczyna szukać szczęścia. Do następnej pustki na koncie, komornika, choroby albo mojej utraty pracy. I tak w kółko, od lat.

Teraz po Waszych wpisach to już jestem totalnie załamana, nie wiem co robić.

bylam juz z takim i zakonczylam ten zwiazek, tez go usprawiedliwialam przed wszytskimi, moj tez byl uroczy ale nigdzie to nie szlo 'on jest specificzny' aha 'nie moze wytrzymac w biurze'....no wiesz ty co. Wiem ze ciezko przyznac przed soba jak jest naprawde bo wtedy trzeba cos z tym zrobic. Jesli ma hobby niech sobie je realizuje w wolnym czasie a znajdzie normalna prace z regularnym dochodem. jak mozna nie potrafic zaplacic za prad? Szokujace. Tak jak dziewczyny pisaly bedziesz sama, nie tylko finansowo ale i emocjonalnie. Zwiazek jest jak dwa konie w zaprzegu, naprawde jest duzo latwiej jak dwa ciagna i ide w tym samym kierunku. Powiem co moja przyjaciolka mi kiedys powiedziala co mi otworzylo oczy: 'Jesli niesiesz kogos na barana mimo ze na poczatku bedzie ok i myslisz ze dasz rade to w pewnym momencie nawet nie zauwazysz kiedy bedziesz juz na kolanach'. Tu nie chodzi zeby sie rozstac z kims bo nie ma pieniedzy, tu chodzi o to ze nie ma z nim perspektyw na zycie a to juz przewaza szale. Jesli chcesz z nim byc to bedziesz musiala przyjac role matki, niech ci oddaje pieniadze a ty zarzadzaj. Zycze ci jak najlepiej! 

Wiesz co, czasem warto w życiu być egoistą, bo ono strasznie szybko mija, a Ty już teraz czujesz, że mogłabyś więcej, ale nie z nim, że w lepszym standardzie, ale z nim się nie da, że może dziecko, ale nie z nim, bo jak, skoro on nawet pracy nie ma na stałe etc.... 

Wszystkie znane mi kobiety które były w takich związkach w końcu traciły cierpliwość i się z takimi lekkoduchami rozstawały. Po czym znajdowały sobie fajnych mężczyzn i wreszcie żyją normalnie :)

ja nawet nie chce byc na utrzymaniu faceta a ty tu z takim wyskakujesz .

W sumie sama sobie odpowiedzialas,to dzieciak nie facet,wspolczuje,zycie jest za krotkie na takie zwiazki 

byłam 4 lata z takim piotrusiem panem - on 2 prace, całkiem niezłe zarobki, ale był strasznie zadłużony i w ciągu 2 tyg od wypłaty nie miał grosza przy duszy, wszystko szło w samochód (starego taniego grata, nawiasem mówiąc) i imprezy. pomagałam mu w spłacie kredytów, pożyczyłam mu pieniądze przy uzgodnieniu, ze odda mi jak najszybciej. gdy potrzebował większych sum, bo np. auto sie zepsuło mu lub od kogoś znów porzyczyl i termin spłaty dawno minął, a on nie miał z czego oddać (bo np MUSIAŁ kupić sobie tel za 1500zl) to uderzał do mnie z prośba, a ja nigdy nie odmawiałam. po latach z krzykiem musiałam wymóc zwrot i wszystkiego nie odzyskałam; powiedział ze myślał, ze nie musi oddawać (ha ha ha). jak chciał coś zjeść na mieście to mnie zabierał i po zjedzeniu mówił, ze nie ma pieniędzy (a to zaskoczenie). z chęcią jeździł taksówkami i wyciągał mi pieniądze z portfela by zapłacić. zostawiał duże napiwki z moich pieniędzy, których oczywiście nigdy nie oddawał. zabierał swoich znajomych na popijawy i gdy nie miał kasy to również mnie - ,,stawiał" im i na koniec płacił MOJA karta. żył w moim mieszkaniu, na mój koszt, nie dokładał sie ani do mediów ani do jedzenia, choc nigdy nie uzgadnialiśmy, ze będę go utrzymywać; nigdy sie na coś takiego bym nie zgodziła. nawet jak sie umawiał ze znajomymi na wycieczki to mnie zabierał i gdzieś w obcym kraju potrafił postawić przed faktem, że on nie ma grosza, a z czegoś trzeba zapłacić za jego mieszkanie i za paliwo. 

Frappe no to koleś miał niezły tupet.... 

Co do pytania z tematu, dla mnie jedną z ważniejszych cech u mężczyzny jest zaradność życiowa. Nie mogłabym być z facetem, który nie myśli odpowiedzialnie o swojej przyszłości (w tym swojej przyszłej rodziny). Co z tego, że jest kochany, wspiera mnie itd jak nie czułabym się przy nim pewnie i bezpiecznie i każdego dnia martwiłabym się czy będziemy mieli jutro co do gara włożyć. 

Jeszcze co innego jak nie ma pracy ale szuka i widać, że się stara, widać, że chce. Gorzej jak jest typowym pasożytem który tylko szuka żywiciela.