Temat: kto ma racje?

A z jakiej racji ma utrzymywać Twoje dziecko? Przecież to dziecko ma ojca, więc niech on na nie łoży. 

Zresztą może on i by Ci pomógł, ale pomysł z przeprowadzką do własnego mieszkania, zamiast pokoju, nie był jego. Po prostu to wszytko go przerosło. Choćby to, że pieniądze, które odkładał przez kilka lat, nagle zostaną wydane na Ciebie i Twoje dziecko.

Jak to mówiła moja babcia : Z tej mąki chleba nie będzie.

Karina - a dlaczego on ma za wszystko placic?? Pomysl o wlasnym mieszkaniu byl Twoim pomyslem. Nie napisalas jak dlugo jestes juz w de. Dlaczego corka nie pojdzie na mini job na 450?? 20 pannica juz powinna sie dokladac a nie siedziec na garnuszku mamy - przypuszczam, ze ona studiuje - wiec sory, ale tu prawie kazdy student musi sobie jakos dorobic. 450 plus kg i juz bedzie miala na swoje wydatki, a Wam bedzie lzej. Zarowno Miete jak i nk powinniscie placic po rowno. Milosc miloscia - pieniadz pieniadzem - pomysl - dlaczego masz taka postawe, ze to on powinien za wszystko placic?? Ja kompletnie tego nie pojmuje. Pozdrawiam

Może on się nie spodziewał, że mu przyjedziesz z drugą, dorosłą 20 letnią kobietą. 

Zarabiasz tylko tyle, że wystarcza na jedzenie dla ciebie i córki? Na początku to zrozumiałe - pomagał ci finansowo, ale znalazłaś pracę, więc dlaczego ma to robić nadal? Ma dużo racji, nie ma obowiązku płacić ze swoich odłożonych pieniędzy za twoją córkę, ani nawet za ciebie. Nie pojmuję, dlaczego w ogóle od niego tego wymagasz?

Zgadzam się  z poprzednimi kilkoma wypowiedziami - jesteście ze sobą krótko, zwaliłaś mu się na głowę z drugą dorosłą kobietą, on ma swoje zobowiązania. Dlaczego ma płacić za ciebie i za nią? Nie dostajesz alimentów na córkę? Ona nie może iść do pracy na kawałek etatu chociaż? Dorywczo?

Pytanie czy rozmawialiście wcześniej na temat Twojej córki? Co innego gdy ktoś się np. decyduje adoptować (jasne, teraz to nie możliwe, ale mówię o młodszych dzieciach) dziecko swojego partnera, albo po prostu traktuje je jak członka rodziny. A co innego jeżeli podchodzi do niego jak do obcej osoby. W pierwszej sytuacji rozumiem pretensje, że ktoś nie chce pomóc finansowo. Ale w drugiej? - nie da się nikogo zmusić by zaakceptował kogoś jak członka rodziny, kiedy tak naprawdę tą rodziną nie jesteście. Myślę, że on do tego podchodzi tak, że już ma swoją rodzinę - ma dzieci, na które płaci alimenty i nie chce mieć kolejnego. 

Spróbuj odwrócić sytuację, i odpowiedź sobie szczerze co zrobiłabyś będąc na jego miejscu, jeżeli twoja odpowiedź będzie inna, tzn. że nie miałabyś problemu i t.p to przeprowadź się z córką do innego mieszkania bez miłości swojego życia, bo nigdy go nie zrozumiesz, ponieważ myślicie inaczej i zawsze będziesz miała mu za złe to, ze on ma inne nastawienie do wydatków, okrzepnij w nowej sytuacji i pozwól jemu zaakceptować to że poradziłaś sobie lepiej (męska duma). Zobacz jak rozwiną się wasze relacje i zdecyduj, czy chcesz i dasz rade się odnaleźć w tej sytuacji. 

p.s. myślę że jemu było po prostu wygodnie mieć taką bratnią duszę bez obowiązków na odległość, ale to tylko moje zdanie... miłego wieczoru.

ale napisalas, ze po dyskusji stwierdzilas (ty) ze nie chcesz mieszkac  wpokoju i wynajeliscie mieszkanie bo ty chcialas. szczerze to to ze jestescie razem nie oznacza wcale ze musicie od razu miec wspolne finanse. poza tym skoro on odkladal to naprawde rozumiem go, ze  teraz znowu ma wydac pieniadze na innych to nie chce tego robic, zwlaszcza ze troche ty go do tego zmusilas a nie ze on z tym wyszedl. zwlaszcza ze nie powinnas wymagac od niego by utrzymywal twoja dorosla corke..

nie ma, ale jesli obydwu stronom to odpowiada i obydwie sie na to zgadzaja..