Temat: Czy to normalne?

piankaharibo napisał(a):

Właśnie nie byłoby problemu, gdyby nocował z chłopakami. Jeśli sama czegoś nie robię, to oczekuję wzajemności. Jeśli mam własne przekonania i dla mnie jest coś niestosowne, to nie będę zmieniać zdania, bo on się z nim nie liczy.Nie wiem, czy się szykuje balanga. Jedno jest pewne - powiedział mi kiedyś, że ten kolega chce z nim nocować i on mu nie odmówi, bo mu już mu obiecał. To nic, że dane MI obietnice łamie notorycznie.- na urodziny, dzień kobiet, walentynki, rocznicę ZERO kwiatka, choć wielokrotnie mu mówiłam, że chciałabym takowego dostać, bo LUBIĘ . Obiecywał, że kupi, ale nigdy się to nie wydarzyło- WSZYSTKIE kłótnie są wg niego przeze mnie, bo "wymyślam głupoty". Ostatnio moją głupotą, w jego mniemaniu, było to, że nie podobał mi się film, który on wybrał. Oraz to, że nie podobało mi się to, że będzie nocował z kolegą i dwiema koleżankami w 1 pokoju, bo to dla mnie chore- Nie ma oporów by w złości - przez moje wg niego głupoty - do mnie przeklinać, obrażać mnie. "Czy ty jesteś normalna?", "Pie**** się w łeb", "Zamknij mordę" itd itp Zostawianie mnie na środku ulicy w nocy, nieodzywanie się do mnie, system kar i nagród np. zarządza tydzień przerwy, mnóstwo rozstań i powrotów... oraz mówienie, że nie zasłużyłam na czułości, a wszystko przez to, że się na mnie zdenerwował.- Gdy poprosiłam go, by zdefiniował słowo "głupoty", odparł, że jest to wszystko to, co wymyślam.- Nigdy po kłótni do mnie nie wyciągnął ręki, za każdym razem to ja go błagałam o to, by się odezwał/spotkał ze mną/wrócił do mnie. Kiedyś nawet wyrzucił mnie od siebie z domu, gdy pojechałam do niego po kłótni, bo był na mnie zły. Po czym wybrał się z koleżaneczkami i siedział z nimi do 5 nad ranem...- Na zeszłe urodziny kupiłam mu drogi alkohol, wtedy nie pracowałam, więc był to dość spory wydatek dla mnie. Ostatnio u niego będąc, zauważyłam, że już go nie ma. Powiedział, że jego bracia wypili w wielkanoc, co nie jest prawdą bo jeszcze w wakacje widziałam ten alkohol u niego w domu. Zaczął kręcić, że on NIE WIE co się z nim stało. Dodam, że w październiku mieliśmy 2 tygodnie przerwy i być może wtedy zniknął. Jestem gotowa zaryzykować stwierdzenie, że podarował go koleżance na urodziny.itp itdMogłabym tak wymieniać. Zatraciłam się w tym wszystkim. Nie wiem już, co jest dobre, a co złe, bo oczywiście zawsze to ja jestem ta okropna.Najgorsze jest to, że jestem dość ładną, wykształconą dziewczyną, która w niedalekiej przyszłości będzie wykonywać zawód adwokata... Mam 24 lata, a czuję się wyniszczona psychiczne.

piankaharibo napisał(a):

Właśnie nie byłoby problemu, gdyby nocował z chłopakami. Jeśli sama czegoś nie robię, to oczekuję wzajemności. Jeśli mam własne przekonania i dla mnie jest coś niestosowne, to nie będę zmieniać zdania, bo on się z nim nie liczy.Nie wiem, czy się szykuje balanga. Jedno jest pewne - powiedział mi kiedyś, że ten kolega chce z nim nocować i on mu nie odmówi, bo mu już mu obiecał. To nic, że dane MI obietnice łamie notorycznie.- na urodziny, dzień kobiet, walentynki, rocznicę ZERO kwiatka, choć wielokrotnie mu mówiłam, że chciałabym takowego dostać, bo LUBIĘ . Obiecywał, że kupi, ale nigdy się to nie wydarzyło- WSZYSTKIE kłótnie są wg niego przeze mnie, bo "wymyślam głupoty". Ostatnio moją głupotą, w jego mniemaniu, było to, że nie podobał mi się film, który on wybrał. Oraz to, że nie podobało mi się to, że będzie nocował z kolegą i dwiema koleżankami w 1 pokoju, bo to dla mnie chore- Nie ma oporów by w złości - przez moje wg niego głupoty - do mnie przeklinać, obrażać mnie. "Czy ty jesteś normalna?", "Pie**** się w łeb", "Zamknij mordę" itd itp Zostawianie mnie na środku ulicy w nocy, nieodzywanie się do mnie, system kar i nagród np. zarządza tydzień przerwy, mnóstwo rozstań i powrotów... oraz mówienie, że nie zasłużyłam na czułości, a wszystko przez to, że się na mnie zdenerwował.- Gdy poprosiłam go, by zdefiniował słowo "głupoty", odparł, że jest to wszystko to, co wymyślam.- Nigdy po kłótni do mnie nie wyciągnął ręki, za każdym razem to ja go błagałam o to, by się odezwał/spotkał ze mną/wrócił do mnie. Kiedyś nawet wyrzucił mnie od siebie z domu, gdy pojechałam do niego po kłótni, bo był na mnie zły. Po czym wybrał się z koleżaneczkami i siedział z nimi do 5 nad ranem...- Na zeszłe urodziny kupiłam mu drogi alkohol, wtedy nie pracowałam, więc był to dość spory wydatek dla mnie. Ostatnio u niego będąc, zauważyłam, że już go nie ma. Powiedział, że jego bracia wypili w wielkanoc, co nie jest prawdą bo jeszcze w wakacje widziałam ten alkohol u niego w domu. Zaczął kręcić, że on NIE WIE co się z nim stało. Dodam, że w październiku mieliśmy 2 tygodnie przerwy i być może wtedy zniknął. Jestem gotowa zaryzykować stwierdzenie, że podarował go koleżance na urodziny.itp itdMogłabym tak wymieniać. Zatraciłam się w tym wszystkim. Nie wiem już, co jest dobre, a co złe, bo oczywiście zawsze to ja jestem ta okropna.Najgorsze jest to, że jestem dość ładną, wykształconą dziewczyną, która w niedalekiej przyszłości będzie wykonywać zawód adwokata... Mam 24 lata, a czuję się wyniszczona psychiczne.