Temat: Facet nie lubi zwierząt

Rasa: Mały Pospolity Kundel Schroiskowy

Tez mialem i dopiero w doroslym zyciu zastanawialem sie nad zyms takim jak rasa, za dziecka nie mialo to dla mnie znaczenia a pies byl mega bo nas kochal i zawsze bronil mnie i mamy jak stary wpadal nawalony i zawsze sie cieszyl jak stary dostal cugu bo bylo wiadomo ze mamy z miesiac spokoju.

Nie rozumiem jak można małego kundla trzymać na dworze. Takie wilczury jak mojego, to trochę inna bajka, bo to duży pies, ale małe kundelki? Rozmawiałaś już z nim o tym?

Tu nie chodzi tylko o to, że on tych zwierząt nie lubi, ale sposób, w jaki wymusza od Ciebie dostosowywanie się do jego trybu życia. Chcesz całe życie udawać w domu, że nie chodzisz do pracy, bo nie będziesz mogła z nim o tym nigdy porozmawiać? A jak ktoś będzie potrzebował nagłej pomocy, i wbije Ci sie do domu ze zwierzakiem? Niekoniecznie obcy, ale jakiś znajomy? 

On powinien chociaż spróbować pójść na kompromis w tej materii, ale tego nie robi. Albo przyjmiesz jego zasady w 100%, albo nic z tego nie będzie. To nie jest dobra baza do związku, czy chodzi o zwierzęta, czy o cokolwiek innego.

Po przeczytaniu historii z jego dzieciństwa czuję wstręt i przerażenie. Cóż to jest za okrutny i egoistyczne egzemplarz?

Nawet po latach uważa, że takie rozwiązanie jest nie tylko uzasadnione, a wręcz i słuszne. 

I jak już wyżej zostało napisane - typ próbuje rozegrać sprawę z Tobą, tak jak zrobił to lata temu względem własnej siostry. 

On uważa, ze zwierzęta w pracy powinny mi wystarczyć. Właśnie to podejście do mnie i do moich uczuć martwi mnie najbardziej. Chciałam z nim stworzyć ciepły, kochający dom z tradycyjną, szczerą, szanującą się rodzinę a widzę, że bez mojego 100% poświęcenia nic z tego nie wyjdzie. Porozmawiam z nim jeszcze ostatecznie dzisiaj wieczorem, może jeszcze jutro i niech się określi w jedną lub drugą stronę, bo chyba szkoda mojego czasu. 

Wiesz, moze uda się go utemperować. Może nikt nigdy od niego nie wymagał dostosowywania się do oczekiwań innych, czy pójścia na kompromis. Jeśli rodzice na wszystko sie godzili, i takie miał wcześniej partnerki, to może nie być tego nauczony. Ale równie dobrze może byc po prostu egoistycznym dupkiem ;-)

Kurczę Cancri, ale to nie ona go powinna wychowywać, to było zadanie jego matki-wychować syna dla innej kobiety-ona powinna dostać gotowy "produkt". Wrażliwości na zwierzęta nie można się nauczyć, to się albo am albo nie-on nie ma. I trzeba to przyjąć i albo się na to zgodzić i dopasowywać swoje życie do niego albo się rozstać-innej opcji nie ma. 

Autorko masz strasznie smutne życie u boku tego faceta. Masz taki fascynujący i odpowiedzialny zawód, przynoszący radości, satysfakcję ale i stres a czasem nawet pewnie i żal, gdy się nie uda pomóc zwierzakowi, pewnie nie raz masz potrzebę podzielenia się tymi radościami i smutkami ze swoją połówką, a Ty nie możesz, bo jak sama napisałaś nie rozmawiacie o Twojej pracy. Naprawdę chcesz tak żyć?

Camorrra, no cóż, jeśli Ty uważasz, że człowiek w swoim życiu uczy się tylko od matki, no to współczuję. Nikt nie każe mu się uczyć jakiejś wrażliwości do zwierząt, gdzie ja to napisałam? Chodzi o zwykłą sztukę kompromisu w związku, i napisałam wyraźnie, że nie chodzi tylko o tę sytuację ze zwierzętami, ale takie wymuszenia z jego strony mogą w przyszłości dotyczyć wszystkiego.

A ja go rozumiem - bo też nie lubię, gdy zwierzęta są w domu. Mam wtedy wrażenie, że wszędzie jest ich sierść i że jest brudno.. 

nie mogłabym być z typem który nie akceptowalby mojego piesełka!