Temat: Fałszywa osoba w domu.

Pożalę się na sytuację rodzinną. Może będzie się Wam chciało przeczytać, z góry dziękuję 

Mam w rodzinie taką pewną ciocię. Owa ciocia jest bardzo "fałszywą" osobą. Opowiada o nas do innych zmyślone kłamstwa, a do nas wymyśla o innych. Nawet jeżeli jesteśmy wszyscy przy danej sytuacji, to ona w innym towarzystwie opowiada jej własną wersję, oczywiście kiedy zwróci się jej uwagę że było inaczej niż ona mówi (a robią to wszyscy, którzy byli przy danej sytuacji) to zaczyna nas oskarżać, że jesteśmy wredni i zmawiamy się przeciwko niej i chcemy buntować innych. Oczywiście jej wersje wydarzeń są takie, że inni są be, a ona najlepsza, najbiedniejsza i jak to się dla wszystkich poświęca a inni są niewdzięczni. 

Lubi też wymyślać przyczyny zachowań innych. Np był remont, i u niej prąd robił elektryk, emerytowany policjant, który sobie dorabia u kolegi jako hobby. I co ciocia wymyśliła? Że on tak naprawdę nie jest emerytowanym policjantem, tylko górnikiem, a powiedział jej inaczej, żeby ona się wystraszyła, bo jakiś ktoś kiedyś coś tam (w to już nie wnikam, bo opowieść tak zawiła, że by się nawet Stephen King w niej nie połapał).

I tak jest ciągle. Np ja umówiłam się z koleżanką w kawiarni w sobotę (ja i ona studiujemy zaocznie, ale nie miałyśmy wtedy zjazdu). Wyobrażacie sobie, że mnie śledziła, przysiadła się do nas w kawiarni, siedziała 2 godziny, także nie pogadałyśmy sobie z koleżanką, a potem od rodziny dowiaduję się, że mnie ciocia na wagarach przyłapałaNo wolne żarty. Jeszcze rodzina wie, ż ona zmyśla, ale inni?? A nie wiem komu jeszcze jakieś dyrdymały opowiada. 

Innych sytuacji są tysiące, ale musiałabym tu powieść napisać. 

Już mam dość, najgorsze jest to, że do mnie przychodzi i nawija zmyślone opowieści na moją mamę, że nie wiadomo co jej zrobiła/powiedziała, a ja byłam przy tych sytuacjach i wiem jaka jest prawda. Mówię jej to, to wrzask, że jestem niewychowana, bronie matki chociaż nie mam racji, bo się zmówiłyśmy przeciwko niej. Chodziła tak do kuzyna i też mu nawijała na jego matkę, to w końcu nie wytrzymał i ją z domu wyrzucił, już się z dobre 15 lat nie odzywają. Ale czyja to wina? Oczywiście mojej mamy, bo go zbuntowała przeciwko niej. A ciocia, oczywiście poszkodowana, bo taka kochana, pomocna a inni są niewdzięczni.

Koniec już żalenia się. Macie jakieś pomysły? Miałyście/macie taką sytuację? Bo ja już "wysiadam".