Temat: Rozstanie

Właśnie rozstałam się z facetem. Dokładnie wczoraj. Bylismy razem 2,5 roku. Zupełnie nie wiem co myślec o tym co czuję, Nie płaczę, nie krzyczę, nie wpadłam w depresje, nie straciłam żadnego sensu. Bardzo go kochałam więc to nie jest tak, że coś się wypaliło i dlatego się rozstaliśmy. Powodów było kilka, między innymi to, że w środę perfidnie mnie okłamał, wmawiał mi że jest w domu a okazało się że jest na imprezie u kolegi. Olał mnie strasznie. Ja płakałam od środy do soboty, do momentu kiedy się z nim spotkałam i porozmawialiśmy. Podjeliśmy decyzję a może raczej on, że chce być sam, ja nie protestowałam, nie płakałam. Myślę o tym ciągle ale nie nie płaczę, co w porównaniu do środy jest jakimś cudem. Jeszcze w sobote rano myślałam, że nie przeżyje jesli on ze mną zerwię a dzisiaj normalnie funkcjonuje. Boję się, że nie wierzę w to rozstanie. Bo już raz się rozstaliśmy i po ok 2 tyg on przyszedł na kolanach i mnie błagał o 2 szansę. Może ja mam jeszcze jakąs nadzieje i dlatego jestem taka opanowana. Nie wiem, boję się że za jakis tydzień to wszystko we mnie peknie i znowu będę mieć dni wyjęte z życia, ciągły ryk i brak apetytu. A może ja się z tym po prostu pogodziłam i dlatego jest we mnie tyle spokoju? Jak myslicie dlaczego jestem taka spokojna i wyciszona. Jedyne co czuję to żal o to, że zmarnował mi to 1,5 roku czyli wtedy kiedy dałam mu 2 szansę. Ja wtedy szłam na studia, nigdzie nie mogłam wychodzić, przez niego nie nawiązałam żadnych trwalszych znajmości na studiach. On poszedł w tym roku na studia, poznał nowych ludzi, którzy moim zdaniem bardzo na niego wpłyneli, spodobało mu się studenckie życie to o jakim ja mogłam zapomnieć bo on mi na nic nie pozwalał. Mi zależało na nim więc odpuszczałam te spotkania studenckie. Teraz ja zostałam sama a on ma nowe towarzystwo, imprezy 2 razy w tyg. Wszystkich ode mnie odsunął a sam teraz bawi się w najlepsze. Chyba tylko o to mam do niego żal