Temat: Jak radzić sobie z krytyką?

Ja też nie radzę sobie z krytyką, ale w inny sposób. Nie dopuszczam jej do siebie, a przez to czasami uchodzę za osobę "ą" "ę" lub reaguje może nie tyle agresywnie, co po prostu wrogo. Niestety jest mi się czasem ciężko pogodzić z tym, że ktoś może mieć na mój temat inne zdanie, niż bym chciała. Na szczęście z roku na rok się zmieniam pod tym względem - teraz już np. jestem w stanie prawie zawsze docenić konstruktywną krytykę. A zmienia mnie mój partner. Może tobie też potrzebny jest taki bodziec? Albo z czasem zmieni się to samo. 

konstruktywną krytykę - jasne, ekstra, jak zobię coś źle i ktoś kulturalnie zwróci mi uwagę to owszem robi mi się wstyd ale przyjmuję to, koduję w głowie i zapominam. Ale jak ktoś jest chamski bez powodu? Zaczęłam pracę i dzisiaj miałam pomóc jednej z dziewczyn w wykonaniu zadania, gdy dowiedziała się że to mam być ja to przwróciła oczami, spojrzała z wyrzutem jakby to była dla niej kara. Poczułam sie jak kupa, jakby nikt na całym świecie mnie nie lubił, mimo że zawsze się straram i jestem uprzejma. Takie właśnie niesprawiedliwe traktowanie dotyka mnie najbardziej. Potem ta dziewczyna cały dzień odburkiwała mi gdy o coś pytałam, mówila do siebie pod nosem, tak że nic nie rozumiałam i jeszcze bardziej było mi głupio że ktoś aż tak nie chce przebywać w moim towarzystwie. Podłe uczucie

Ludzie są mściwi i zazdrośni. A szczególnie baby. Moim zdaniem nie masz co się przejmować ;) Jak to było w jednym z kabaretów: "Jak jest głupia, to niech spada".

masz rację, faceci u mnie w pracy są w porządku, nie zdarzyła mi się jeszcze żadna przykrość ze strony żadnego. dziewczyny niestety są podłe i wredne, to przykre bo nie sądziłam że to tak wygląda :(

więc nie bądź dla nich zbyt miła, bo jak widać na to nie zasługują, niestety czasem tak jest i w szkole i w pracy, że powstają jakieś grupki i mają swoją "ofiarę", ale bądz ponad to, bo zwariujesz...

jeżeli masz odwagę możesz na całym forum przy szefie powiedzieć co myślisz o całej sytuacji, ale bez robienia z siebie ofiary, żeby to nie wyszło, że się skarżysz

a co dopracy z facetami to kiedyś też tak myślałam dopóki nie poznałam faceta w wieku moichrodzicow z którym obecnie pracuję - fałszywy, donosiciel, podstępny np. obgaduje przy mnie innych, chce żeby coś o nich powiedziała i tamtym donosi (i w każdego oczach jest cacy), tak mamgo dość, że unikam go jak ognia

kurde, nie wiem co napisać.. hmm, że masz się nie przejmować i być ponad to wszystko? brzmi banalnie... jestem bardzo podobna do Ciebie i przejmuje się takimi rzeczami.. Staram się jednak nie odbierać krytyki osobiście. Zresztą mądra krytyka powinna dotyczyć zachowań a nie osoby jako takiej. Kiedy nie mam podstaw, by sądzić, że jest inaczej,to stwierdzam, iż problem nie tkwi we mnie (czy raczej w moim zachowaniu), ale związany jest z ta osobą, która się do mnie źle odnosi (może miała zły dzień? ktoś inny ja skrzyczał? - spróbuj zacząć myśleć w tej sposób) Ale ta scena z koleżanka z pracy :/ nie odbieraj tego do siebie, to nie jest krytyka, ale zwykle chamstwo. Nie czuj się winna, kiedy ktoś nie umie się zachować... Ja w takich sytuacjach pozostaję miła i uczynna, ale oschla i wytwarzam ochronną barierę między mną a takimi ludźmi... może ta dziewczyna nie traktuje Cię z sympatią, bo czuje się zagrożona, jesteś lepsza od niej itp. ? nie wiadomo, ale coś nie halo jest z tą atmosferą w pracy. Najlepiej jakbyś miała kogoś, komu moglabys zwierzac się z Twoich problemów i żeby ten ktoś pozwolił Ci patrzeć na nie z innej perspektywy. Twoi współpracownicy znają Cię jako koleżankę z pracy, lecz ważne powinno być dla Ciebie zdanie przede wszystkim kogoś, kto zna Cię dobrze z każdej strony, kogoś bliskiego. Jesteś na pewno mądrą i wartościową osobą i żadne fochy czy uszczypliowosci nie powinny tego podważać :) dla mnie liczy się przede wszystkim zdanie bliskich mi osób na mój temat :) resztę mam gdzieś

moglabys podejść gdzies na uboczu do tej koleżanki i zapytać prosto z mostu, czemu się tak zachowuje i że zależy Ci na dobrej atmosferze w pracy. Czasem taka szczerość i bezpośredniosc się opłaca. Tylko musisz wyczuć, czy takie coś by przeszło, bo może być po prostu fałszywą i leniwą zołzą, która wyleją za miesiąc z pracy.

Mysle, ze nie warto posiadac ambicji podobania sie wszystkim. Pozwol sobie na luksus, w ktorym niektorzy ludzie nigdy cie nie zaakceptuja.

Ale w pracy - jezeli jestes nielubiana - warto sie dowiedziec o szczegoly od konkretnych osob - zapytac kazda z osob na osobnosci po kolei, o co jej chodzi - dokladnie w ten sposob postawic sprawe " o co chodzi tej osobie" a nie -  "co ze mna jest nie tak".  Byc moze jest jakis drobiazg, ktory wyklucza cie z grona ludzi "normalnych" np niezamykanie  jakiegos waznego okna w szatni kiedy wychodzisz z niej ostatnia lub rownie wzniosly duperel.

Kluczem  przyjecia do jakiegokolwiek srodowiska jest wspolne odczuwanie nienawisci do jednego obiektu, zjawiska czy osoby -  np ogolnego narzekania na godziny pracy, ogolna, powszechna nienawisc do miejscowego ksiedza, do dyrektora w pracy czy przeciwnej druzyny sportowej,  ktora dokopala miejscowej druzynie (w czymkolwiek). Wystarczy, ze odkryjesz wokol jakiej nienawisci twoi wspolpracownicy  sie skupiaja i wyrazisz swoja negatywna opinie w tej dziedzinie a juz bedziesz "swoja". Jezeli nie potrafsz odkryc - po prostu narzekaj na cokolwiek, pewnego dnia "trafisz" i bedzie ok. 

Oczywiscie moglo  ci sie przytrafic cos absurdalnego, np poszla fama (prawdziwa czy nie, nie jest to wazne), ze zostalas te prace po znajomosci i ludzie nigdy cie nie zaakceptuja.

W kazdym razie - radze robic wiecej niz inni, aby sie "wykazac", bo w takiej pozycji, w jakiej sie znajdujesz - jestes w bardzo dobrej sytuacji,  aby zostac szefowa zespolu. Zycze -)