Temat: Rozstanie jest jedynym wyjściem ?

dziewczyno niektórzy zyją bez siebie. jedno za granicą drugie w kraju, kochaja się jakoś idzie. gdybyś go kochała naprawdę to jeszcze chciałabys mu pomóc, byłabyś w stanie nawet sie tam przenieść. A skoro to takie straszne że umie dbać o rodzinę to odejdź, już nie wiem co lepsze mieć kochajacego faceta ktory dba o ciebie ale go nie ma czy drania który jest a ma cię gdzieś... zastanów się czego chcesz naprawdę.

I tu właśnie widać jak jego mama zmanipulowala go według swoich potrzeb życiowych. Nie on pierwszy ma taką mamę która brak meza wynagradza siebie posłusznym synem. Wszystko fajnie ale skoro on powiedział że to się nie zmieni tzn. Że mama i rodzeństwo są dla niego azniwjsze niż wszystko inne. Pieniądze z gospodarstwa i pomoc rozumiem. Mój tata był że wsi i co weekend pomagał dziadkom. Ale np. Byl tam w piątek i sobotę a niedzielę spędzal z nami. Czy twój facet nie może podobnie?  co to za życie?  Przemysl to. 

To że niektórzy żyją bez siebie, to nie znaczy, że droga taka jest słuszna. Można odwrócić kota ogonem "jeżeli on by kochał to, by coś zmienił". Tylko nie chce i żadne nie musi chcieć. Poza tym jak on dba o autorkę, jak go ciągle nie ma? Fakt, że on jest pracowity nie czyni z niego dobrego partnera, tylko pracowitego partnera. Twoja decyzja czy jesteś w stanie to zaakceptować.

ale on się na wsi wychował.. tam ludzie nie myślą tak racjonalnie. człowiek jest do roboty, a nie czerpania przyjemności z życia. ma pomagać matce, ma dbać o rodzinę jak jest najstarszy i nie ma ojca. to czy facet chce jak dla mnie nie ma tu nic do rzeczy. założę się, że chce i jest mu ciężko, ale ta cała presja i wklepane do łba zobowiązania wobec rodziny są nie do przeskoczenia jeśli on nie przestanie się kontaktować z matką. taka toksyczna osoba przy byle okazji przypomni mu gdzie jego miejsce. jak dla mnie facet autorki wie np., że z matką nie da się gadać, że nic nie zdziałają i nawet nie chce żeby autorka mówiła cokolwiek o nich matce (np. te wspomniane wakacje), ale według mnie hamuje go to poczucie obowiązku, wisi to dosłownie nad nim, tłamsi go. matka to wykorzystuje i dodatkowo manipuluje wiedząc, że jest człowiekiem odpowiedzialnym i nie zostawi rodziny. wbije mu szpilę co i raz i ma chłopa w garści. trzeba by go z tego uwolnić i uświadomić mu, że ma prawo żyć własnym życiem, że matka może sobie sama radzić np. kogoś zatrudniając, ale on ją wyręczając sprawia, że nie musi. 

Z tego, co napisałaś, wynika, że młodsze rodzeństwo Twojego faceta ma po 14 lat. (a on chyba ma 24 lata, a nie 30 skoro objął gospodarstwo  w wieku 16 lat i 8 lat temu?). Wracając do sprawy: jako starszy brat jest zobowiązany prawem do łożenia na młodsze rodzeństwo - ma obowiązek alimentacyjny wobec nich (podobnie jak i starsza siostra) dopóki się uczą, a przynajmniej do pełnoletniości. Z tego, co piszesz, starsza siostra się nie dokłada. Oczywiście do utrzymywania dzieci zobowiązana jest także ich matka, ale przypuszczam, że pracuje na gospodarstwie. Żeby Twój facet nie pracował tylko na innych trzeba najpierw uporządkować sprawy majątkowe. Jeśli siostra nie pomaga mamie i młodszemu rodzeństwu - powinna przepisać swoją część po ojcu na starszego brata. Ze swojej części własności (o ile rodzice byli współwłaścicielami gospodarstwa) także przepisać mu powinna mama, bo jej pomaga. Młodsze rodzeństwo choć niezainteresowane wsią będzie mogło przepisać na brata własne udziały w spadku z chwilą uzyskania pełnoletniości i o tym wówczas trzeba będzie z nimi porozmawiać i negocjować warunki finansowania ew. dalszej nauki.

Widać z tego, że minimum do pełnoletniości młodszego rodzeństwa niewiele się tu zmieni. Będzie ich utrzymywał, bo musi jakieś 5 lat co najmniej.

Czekasz na jego czas dla Ciebie od 3 lat i jest go dla Ciebie mniej, bo już nie jeździsz z nim na wieś i ma własną firmę. Problem w tym, że weszłaś w związek z pracowitym facetem ze zobowiązaniami, choć nie ma własnych dzieci ... Nie znalazłaś dla siebie miejsca w jego świecie i nie wygląda na to, żeby coś miało się zmienić przez najbliższe kilka lat. Zresztą, gdy "dzieci" się wyprowadzą on pewnie wróci do mamy na gospodarstwo, na którym cały czas pracuje. I znów nie będzie szansy na prywatność, którą sobie cenisz.

Wybór należy do Ciebie...

Wiem jak to jest, bo sama mam chłopa ze wsi, z gospodarstwa i ciągle chcą go wykorzystywać, ale jak się chce to można przewalczyć, przegadać i przetłumaczyć. Przecież chłop ze wsi, to nie jest jakiś odmóżdżony kretyn, ja wszystko rozumiem, że on ma to głęboko wpojone i że takie poczucie obowiązku może być wyniszczające dla niego i tak naprawdę znajduje się facet w beznadziejnej sytuacji, ale to jeszcze nie znaczy, że dziewczyna musi całe życie w ten sposób z nim przeżyć i dostosowywać się do roszczeń jego mamusi.

Kinga a Ty z tymi swoimi obowiązkami wobec rodziny alimentacyjnymi i tymi "bo tak wypada" się chyba z gruszki urwałaś, w każdym temacie jakieś brednie rodem z krainy jednorożców.

nie no jasne, ale jak się kogoś kocha to nie jest tak prosto tę osobę zostawić. ja bym chyba nie miała serca :(

W tej sytuacji nie ma nawet mowy o obowiązku alimentacyjnym, ponieważ dzieci powinny mieć rentę po ojcu, a matka ma całkiem dobrze prosperujące gospodarstwo, na którym może zatrudnić pracownika. A i sama jest zapewne na tyle młoda, że spokojnie może pracować. Po prostu człowiek daje się wykorzystywać, mając nadzieję na to, że gospodarstwo przypadnie mu w udziale, co jest patykiem na wodzie pisane. Trudna sprawa, bo on się czuje z jednej strony zobowiązany, ale z drugiej myślę, że to po prostu lubi i wiąże z tym jakieś nadzieje. Marne widoki na zmiany.

Jasne, że jest ciężko, ja osobiście wolałam przewalczyć i nadal jest sporo do dopracowania, żeby nie leciał na każde wezwanie jak pies z wywalonym jęzorem. Kwestia tego czy facet jest przypadkiem plastycznym czy nie bardzo i jak mocno wyniszczona i opuszczona czuje się autorka. To już są składowe związku, które ona zna najlepiej, więc ciężko orzec czy rozstanie jest jedynym wyjściem. Niby zawsze jest parę opcji. Może zmiana pracy, na taką na miejscu, ograniczenie pomocy o połowę, a na połowę zatrudnienie pracownika. Ciężko coś doradzić nie wiedząc na jakie ustępstwa jest gotowy pójść.