Temat: Rozpamiętywanie byłego - proszę o pomoc

Będzie nieco przydługo, może trochę przynudno, ale proszę o pomoc. 

Mam 24 lata. Mój narzeczony 33. W związku jesteśmy od 2 lat, od początku też mieszkamy ze sobą. Zaręczeni od pół roku. Kocham go, nawet przeprowadziłam się za nim do innego miasta odległego 500 km ode mnie, ponieważ on pracuje w delegacji, w różnych miejscach Polski po kilka miesięcy do roku. Prowadzę swoją działalność przez internet i jest ok. To taki ogólny zarys. 

Jeszcze w LO poznałam chłopaka, strażaka. 2 lata związku na odległość ponieważ on przebywał w koszarach. Tęsknota, pierwsze pocałunki, pierwsze wakacje razem, pierwszy seks, a wszystko okraszone koszarami. Skończył tę szkołę, wybrał się na studia zaoczne - ratownictwo i ja również, tyle, że na dzienne. I tu związek zaczął się sypać. On imprezował z tymi z zaocznych, nie miał dla mnie czasu. Ja dla niego na weekendy zostawałam w mieszkaniu studenckim, a on potrafił nie przyjść. Ogólnie semestr tak przetrwało wszystko, a w końcu mnie rzucił. Byłam rocznikowym prymusem, a on związał się z panną najgorszą na swoim roku. (To mało istotne, po prostu tego nie rozumiem). Rozstanie przeżyłam bardzo ciężko. Ten cały jego związek nie przetrwał za długo, wiem, że potem nikogo nie miał, a w końcu poznał taką dziewczynę z dzieckiem już. Będą ze sobą pewnie też z jakieś 2 lata, może więcej. Są zaręczeni, koleżanka mówiła, że zapowiedzi już wiszą. Ja z kolei od rozstania z nim z nikim nie byłam, sporo randek, żądnego związku. Dopiero mój obecny partner, po prawie 2,5 roku od zerwania z tamtym. 

Sedno: Nie mam go w znajomych na fb, ale mamy 15 wspólnych. Czasem fb mi go proponuje jako znajomego. Opieram się czasem żeby tam nie wejść, a czasem zwyczajnie mnie ciągnie i przeglądam profil. Młodzi, piękni, zakochani. Szczęśliwi. 

A mnie serce pęka, nie wiem co się wtedy ze mną dzieje. Przecież wyrządził mi krzywdę. Przy moim boku jest cudowny facet, który zrobiłby dla mnie wszystko, którego kocham. A w dołku ściska... 

Co robić? 

Tylko proszę bez porad "rzuć obecnego, nie kochasz go". To głębszy problem. 

Edit: Tamten mnie rzucił w grudniu 2010/styczniu 2011, jakoś tak, a swojego poznałam w sierpniu 2013, a przez ten cały czas nie byłam w związku. Owszem spotykałam się z mężczyznami, ale nic nie wychodziło. Dopiero z moim obecnym coś zaskoczyło, i tak się stało, że od początku mieszkaliśmy razem. Co i tak nie do końca, bo bywały momenty, że miał delegacje 300 km dalej więc przyjeżdżał na weekendy np. Więc tęsknota też była cały czas.