Temat: Dylematy egzystencjalne...

Wilena napisał(a):

100% niczego. Praca, nie chciałabym wylądować na jakimś podrzędnym stanowisku, nawet jakby mi tam nie najgorzej płacili, wykończyłabym się psychicznie. Związki, po prostu nie mogłabym być z kimś kogo nie kocham, ani z kimś kto mi nie pasuje pod kątem charakteru. Wolałabym być sama, niż uczepić się kogoś desperacko, bo widoku na coś lepszego brak. Dieta, wolałabym być gruba i móc schudnąć, niż zostać na wieki, z jakąś średnią sylwetką, której jednak z całego serca nie trawię. 

Skania79 napisał(a):

Wilena napisał(a):

100% niczego. Praca, nie chciałabym wylądować na jakimś podrzędnym stanowisku, nawet jakby mi tam nie najgorzej płacili, wykończyłabym się psychicznie. Związki, po prostu nie mogłabym być z kimś kogo nie kocham, ani z kimś kto mi nie pasuje pod kątem charakteru. Wolałabym być sama, niż uczepić się kogoś desperacko, bo widoku na coś lepszego brak. Dieta, wolałabym być gruba i móc schudnąć, niż zostać na wieki, z jakąś średnią sylwetką, której jednak z całego serca nie trawię. 

Nawet  jeśli w związku facet Ci odpowiada, nie nudzicie się i macie mnóstwo wspólnego, ale on np by  nie chciał być Twoim mężem i dać Ci dzieci, a Ty byś tego bardzo chciała? Zostawiłabyś go i czekała na swoje 100%? Czort wie jak długo? Czy zgodziłabyś się na fajny i ciekawy związek z fajnym facetem....za to bez pożądanych przez Ciebie perspektyw?

Wilena napisał(a):

Skania79 napisał(a):

Wilena napisał(a):

100% niczego. Praca, nie chciałabym wylądować na jakimś podrzędnym stanowisku, nawet jakby mi tam nie najgorzej płacili, wykończyłabym się psychicznie. Związki, po prostu nie mogłabym być z kimś kogo nie kocham, ani z kimś kto mi nie pasuje pod kątem charakteru. Wolałabym być sama, niż uczepić się kogoś desperacko, bo widoku na coś lepszego brak. Dieta, wolałabym być gruba i móc schudnąć, niż zostać na wieki, z jakąś średnią sylwetką, której jednak z całego serca nie trawię. 

Nawet  jeśli w związku facet Ci odpowiada, nie nudzicie się i macie mnóstwo wspólnego, ale on np by  nie chciał być Twoim mężem i dać Ci dzieci, a Ty byś tego bardzo chciała? Zostawiłabyś go i czekała na swoje 100%? Czort wie jak długo? Czy zgodziłabyś się na fajny i ciekawy związek z fajnym facetem....za to bez pożądanych przez Ciebie perspektyw?

Zostawiłabym go. Gdyby ktoś mi powiedział, że nie myśli o małżeństwie i dzieciach teraz, ale nie wyklucza tego w przyszłości to bym nam dała szansę - właściwie to mój chłopak jest w takiej sytuacji, on by już mógł zakładać rodzinę za rok, dwa, a ja tych lat potrzebuję minimum pięć. Ale nie mówię nie, w dłuższej perspektywie oczywiście. Natomiast gdyby ktoś powiedział, że nie, kategorycznie nigdy przenigdy? - jaki jest sens wtedy bycia razem? Brak ślubu jeszcze można przetrawić, ale niemożliwość posiadania dziecka jak się chce zostać mamą? Moim zdaniem to zawsze prowadziłoby, bo unieszczęśliwiania siebie i tego kogoś w sumie też, bo żyłby pod takim ciągłym przymusem. Nawet gdyby się tego jawnie nie dawało odczuć, to przecież z tyłu głowy zawsze by się błąkała ta myśl "no weźże zmień zdanie". I nie czekałabym będąc w jednym związku na "lepszy model". Gruba czarna kreska niestety i szukanie od nowa. Bolałoby raz, a tak to półśrodki bolałyby mnie chyba do końca życia. Ale jeżeli pytasz nie abstrakcyjnie to nie radzę się sugerować, zawsze widziałam na czarno-biało. Sporo zalet, ale też wiele wad - bo moment stawiania tej czarnej krechy nie raz boli niemiłosiernie. 

chuda.2015 napisał(a):

 "Najwiekszym niebezpieczenstwem, ktore na nas czyha, nie jest okreslic sobie cel zbyt wysoki (200%) i go nie osiagnac, ale okreslic sobie cel przecietny (50%) i go osiagnac."Zgadzam sie ze slowami Michala Aniola (ktore to slowa uzupelnilam procentami).