Temat: na zawsze sama

mam 20 lat, związki zawsze były dla mnie niezrozumiałe, dziwne, uważałam, że mnie to nigdy nie będzie dotyczyć. W liceum miałam fazę, że strasznie chce mieć chłopaka, oczywiście nic z tego nie było. Rok temu wzięłam się za siebie, wypełniam sobie czas studiami, siłownią, pracą, znajomymi i wcale nie zalezy mi teraz na tym żeby mieć chłopaka. Los chciał, że ktoś mi się spodobał, ale moje przekonanie do związków się nie zmieniło, dalej mi się wydaję, że lepiej dla mnie jak jestem sama niż w związku i nie wiem co z tym dalej zrobię. Dodam, że też nigdy nie miałam chłopaka, a moje kontakty z nimi zawsze były ograniczone, nie lubiałam ich chociaż zawsze podświadomie chciałam wiedzieć jak to jest, bo oczywiście wszystkie koleżanki wokół kogoś miały. No i jestem za bardzo wybredna. Doskonale Cię rozumiem, ale myślę że to kwestia czasu + zmiana sposobu myślenia. Jak się zakochasz, samą Cię będzie ciągło do tej osoby, a uwierz mi, taki moment nastąpi i to wtedy kiedy najmniej będziesz o tym myśleć ;)

Rozwalają mnie takie tematy 20latek. Ja mam 29 lat i zostałam sama i co, mam się powiesić?

Jakbym czytała o sobie parę lat temu. Tzn. na brak kolegów nigdy nie mogłam narzekać, ale to byli po prostu koledzy, z którymi się wychowywałam, jak na facetów słaby materiał. Miałam chłopaka w okolicy 18stki, a potem zastóóój. Jak już się ktoś zjawił to nie był to mój typ, a przecież nic na siłę. Jak zaczęłam mieć na wszystko 'wywalone' to nagle bam, chłopak się zjawił i tak sobie 'jest' już 2 lata. Wszystko zaczęło się dziać właśnie po 20 więc uszy do góry. Miałam podobną rozkminę w tym wieku, więc widzę, że to dość powszechne.

Też miałam takie podejście, aż pewnego dnia stwierdziłam że ja nigdy, przenigdy się nie zakocham i będę w życiu sama. Taa... tego samego dnia poznałam swojego chłopaka idąc do sklepu, jesteśmy ze sobą pawie 2 lata.  

Powiem ci tak. Że z każdym rokiem coraz bardziej będzie o sobie dawać znak biologia (najprawdopodobniej). Więc raczej na pewno w pewnym momencie zaczniesz odczuwać potrzebę bycia z kimś, posiadania rodziny, dzieci.

A z reguły tak jest, że jak się dojrzeje do bycia z kimś, to ktoś się znajdzie :)

Mnie strzeliło koło 23, i kiedy na prawdę przestałam się bać związków, to nagle przestałam też mieć problemy z facetami. Ale to musi wyjść od ciebie, ze środka - to otwarcie na ludzi (działa też często opcja: mam wszystko gdzieś, co będzie, to będzie).

Jeszcze jesteś młoda, więc nie ma co się zmuszać na siłę. Jak za parę lat ci się nie odmieni, a będziesz czuła, że samotne życie to jednak nie to, to pozostaje wizyta u psychologa i szukanie przyczyn problemu.