Temat: paraliżująca tęsknota i obrzydzenie

Wlasciwie kazda z nas przezyla nieszczesliwa milosc. Wybacz mu dla wlasnego dobra, bo nie ma nic bardziej glupiego niz samemu karac sie wiecznie za to samo. Dokonalas miernego wyboru. Twoj wybor, niestrzelony. Zdarza sie. I jak to z nietrafionymi wyborami bywa, trzeba o nim zapomniec i brnac do przodu z inna opcja. Jesli Ci to pomoze napisz list "do niego". Wywal tam wszystkie pretensje. A potem spal go. Chwile jeszcze poplaczesz. To zwykla tesknota za wlasnym wyobrazeniem jego. Idealizacja. Gdyby byl taki, jakim go widzisz w umysle, bylabys szczesliwa. On przy Tobie, nie przy innej swoja decyzja zrobil Ci tylko prezent- zaoszczedzil Ci czasu i tragedii rozwodu i wychowywania samej dziecka. Niech idzie w diably. Amen

Mialam bardzo podobnie! Moj ex traktowal mnie jak ksiezniczke, zabieral na wycieczki niespodzianki, gotowal obiadki, kupowal kwiaty. Taki piekny i wazny sie sam widzial przez pryzmat moich oczu!
no wlasnie... dopoki sie nie okazalo ze wpadlam w dolek przez studia i prace. Wtedy zaczal krecic sie wkolo innych dziewczyn a mi wmawiac ze "taki juz jest... taki flirciarz troszke i lubi miec kobiety wkolo siebie" - tak mi przewrocil w glowie, ze sobie pomyslalam - "no ok.. to przeciez normalne. Taki juz jest, kocham go."
Zajelo mu ok. miesiac zeby bezczelnie flirtowac i sextowac z innymi dziewczynami. Ja bylam w dolku ale juz nie obwiniam go, byc moze nie byl to moj najlepszy czas i po prostu sie mu znudzilo to, ze nie chcialam nigdzie wychodzic a raczej zaraz po pracy sie uczyc na egzaminy, zaliczenia i pisac prace koncowa.
Koniec koncow wyprowadzilam sie, po tym kiedy uslyszalam ze on "nie wie czy ja jestem tym czego chce od zycia" - szok straszny, bol olbrzymi, ale ciesze sie ze to uslyszalam. Duma wziela gore, spakowalam sie i odeszlam. Nabiegal sie biedaczek za mna w sumie i wiem ze do dzisiaj wypytuje naszych wspolnych znajomych, wiem ze chcial sie skontaktowac, ale zablokowalam go wszedzie gdzie mozliwe. Przeszlam do piekla i spowrotem po zerwaniu, takze rozumiem Cie autorko.
Moja rada - zablokowac go, myslec tylko o tej zlosci ktora masz, nie usprawiedliwiac go, wziac sie za siebie i zapomniec. Najpierw moze znienawidziec go - zlosc to nie jest zle uczucie, a mi pomoglo szybciej zapomniec i wybaczyc - dzisiaj kiedy patrze na to zerwanie (ok. rok temu) patrze na nie bez emocji i wiem ze NIGDY nie moglabym do niego wrocic. Z szacunku do siebie. Jego tez szanuje i choc nie chce utrzymywac kontaktu to zycze mu jak najlepiej (na jego standardy)