Temat: kościół=wyprowadzka?

bardzo mi się podoba rzucanie kamieniami przez osoby bez grzechu☺ Dlatego utwierdzam się w tym nie braniu udziału w mszach☺ pytałam raczej o zdania i rozwiązanie problemu,   a nie o wytykanie hipokryzji

Musisz z mama szczerze porozmawiac, bo to jedyne wyjscie. Powiedz jej otwarcie, dlaczego nie chcesz chodzic do kosciola. 

Nie bierz udziału we mszach i poszukaj sobie oddzielnego mieszkania. Proste. 

Moja mama już się nauczyła, że nie ma mnie co naciskać, bo i tak nie pójdę. Na szczęście nie mieszkamy z rodzicami. Porozmawiaj z nimi,  może to coś da. Mojej mamie dało do myślenia. choć była i kłótnia i łzy...

Bądźcie dorośli i asertywni i określcie jasno swoje stanowisko w tej kwestii z pełną świadomością wszelkich tego konsekwencji...cóż to za katolicy, którzy naciskają na chodzenie do kościoła a konkubinat im nie przeszkadza...nie wyobrażam sobie mieszkania nawet z najukochańszymi rodzicami, początki łatwe nie były żyliśmy bardzo skromnie ale samodzielnie (jestem szcześliwą mężatką od 20 lat, jesteśmy agnostykami nasze dzieci są nie chrzczone i rodzina musiała ten fakt zaakceptować)...nie przejmowaliśmy się opinią bliskich i otoczenia ..."bo co ludzie powiedzą" a moje dzieci dziś już pełnoletni synowie, nigdy z tego powodu nie miały żadnych przykrości, są mądrymi dobrze wychowanymi , ułożonymi i lubianymi chłopakami (nie doświadzczyłam żadnych problemów typowych dla dorastających typu nałogi i złe towarzystwo) Nasi rodzice uszanowali naszą decyzję ale zostali odrazu jednoznacznie i definitywnie o niej poinformowani, bez zakłamania i obłudy. Wy powinniście to samo zrobić i nie odwlekać szczerej rozmowy- rodzice muszą wiedzieć że Wasz związek jest Waszym zawiązkiem i rządzić się będzie Waszymi prawami...życzę powodzenia i dużo pięknej szczerej miłości.

Ja osobiście od małego nie wierzyłam w Boga, w wieku 15 lat odmówiłam dostawania prezentów na Boże Narodzenie, Wielkanoc itp. Traktuje te święta jako możliwość spotkania się z całą rodziną  :) 

Rodzice, którzy do Kościoła chodzą tylko raz do roku jak jest msza za babcię na szczęście nie są hipokrytami i od razu zrozumieli moje przekonania i decyzję, powiedzieli tylko, że może kiedyś zmienię zdanie ale to moje życie i moje wybory. ALE kategorycznie ZABRONILI mi mówić o tym moim babciom i dziadkom i kazali udawać przy nich że co niedzielę chodzą do Kościoła, modlę się rano i wieczorem itp. (?!!!?!?!) dla mnie to było totalnie nie do przyjęcia i w jedne święta jak miałam te 15 lat poinformowałam całą rodzinę o tym. Ale nie powiedziałam im "nie wierze w Boga i tyle" tylko usiadłam z nimi i powiedziałam coś w stylu, że jestem teraz młoda, w sumie dzieckiem i moja głowa nie pojmuje istnienia Boga, nie potrafię wierzyć w coś tylko dlatego że ktoś inny mówi, że mam w to wierzyć a ja nie mam dowodów, że może jak dorosnę to zmienię zdanie, że mają się nie bać bo nie stane się jakimś wyznawcą szatana ( z tym się moim babciom kojarzą niewierzący) i że moim życiem nie będzie kierował Bóg i 10 przykazań a tylko to, żeby być dobrym człowiekiem. 

Dziadkowie i babcie na początku tylko milczeli ale potem powiedzieli że młoda i głupia jestem i mi te durnoty z wiekiem z głowy wywietrzeją :D minęło od tego czasu 9 lat i zdania swojego nie zmieniłam, babcie i dziadkowie stan zaakceptowali i się tylko pytają co ze ślubem będzie, bo mój partner jest wierzący :D powiedziałam że kościelny będzie ale jednostronny i tyle. To im chyba kamień z serca spadł bo chociaż w kościele mnie zobaczą (ten jeden raz:D)  a nie tylko w urzędzie :D No i jako, że partner chce chrzcić dzieci to ja w ogóle nie stoje na drodze i nie ma problemu więc rodzina jest zgodna i mnie w 100% akceptuje z moją niewiarą :) 

Jak dla mnie, śmieszne byłoby wyprowadzać się z powodu chodzenia do kościoła. Moim zdaniem rodzice nie powinni oczekiwać od was, że będziecie tańczyć tak jak oni zagrają. Wiara to indywidualna sprawa każdego człowieka i każda dorosła osoba jest w stanie to zrozumieć. 

skąd ja to znam to udawanie że do kościoła się jedzie;p....

Ja będąc w domu rodzinnym niestety to praktykuje bo mam to szczęście mieszkać prawie na jednym podwórku z dziadkiem babcią, ...a oni bardzo na to patrzą.

Gdy jestem w mieście na studiach tego problemu nie mam ;p

zawsze tak jest, ze czlowiek drazy i probuje kogos do czegos przymuszac, jesli widzi, ze trafil na podatny grunt... nie wiem jak rozmawiacie, ale mama na pewno widzi ze ma szanse cos ugrac, sama wiesz, ze w kwestii Waszego zycia bez slubu nie dyskutuje, widocznie Twoje stanowisko jest dla niej odpowiednio jasne... 

poza tym, w kwestiach kluczowych zazwyczaj latwiej jest uznac czyjes stanowisko, niz w tych mniej waznych, bo to wcale nie o to chodzi... moze mame przerasta istnienie dwoch pan domu pod jednym dachem...

mam wrazenie, ze tu nie o ten kosciol chodzi...

no to macie 3 wyjścia

1. Zacząć chodzić do kościoła, czym że jest godzinka raz w tygodniu wobec spokoju dla rodziców i własnego domu

2. Wpuszczać jednym uchem a wypuszczać drugim, czyli olewać, no ale rację mają z tym ślubem, ksiądz na wsi prędzej wie kto chodził a kto nie chodził do kościoła, wstyd będzie jak poruszy ten temat. 

3. Iść na swoje.

No i ja bym wybrała 1. Sama jestem z domu gdzie nie przeszkadza moim rodzicom to, ważne jest to jakim się jest człowiekiem na codzień, ale wiem, że w domu u mojego narzeczonego jest jak z twoimi rodzicami, będę chodziła dla spokoju.