Temat: Pierwsza randka ;)

Byłam w 2 liceum :) poszliśmy do kina na Troję i przez drugą połowę filmu się całowaliśmy ;p 

Na takie stricte romantyczne randki zaczęłam chodzić już jako dorosła baba - bo niby koleżeńskich wyjść na piwo nie liczę. 

Zupełnie pierwsza to miałam 14 lat, umówiłam się z chłopakiem który miał lat 19. 

Poszliśmy na spacer do parku. Spotykaliśmy się pół roku. 

Ale taką pierwszą randkę, nazwaną randką. Facet po mnie przyjechał, ładnie ubrani poszliśmy do restauracji na kolację i popijaliśmy wino itd :D to jakoś w 3 klasie liceum chyba.

Kolega ze szkoły o rok starszy (ja byłam w 1 klasie gim, 13 lat) zaprosił mnie do pizzerii. Umówiłam się z nim w pewnym miejscu, w którym spotkałam koleżanki.. Zaczęłam z nimi rozmawiać. Pojawił się on.. i poszliśmy wszyscy razem do pizzerii ^^'

A taka poważniejsza, była w 2 gimnazjum. Oboje byliśmy sobą zainteresowani, spotkaliśmy się, spacerowaliśmy kilka godzin. Potem mnie odprowadził i pocałował w policzek :) Więcej jednak się nie spotkaliśmy. Do dziś nie wiem dlaczego.

Tez bylam na takiej 'randce', nie zdajac sobie zupelnie sprawy o co chodzi... Przyjaciolka z podstawowki i jej chlopak, ja i jego kolega, ktory wcale mi sie nie podobal, no ale ja jemu tak. Wyszedl z tego najdziwniejszy zwiazek swiata, przez polowe okresu naszego 'chodzenia' nie wiedzialam nawet, ze jestesmy para 

A takie powazne randki to w sumie w doroslym zyciu.

Miałam jakoś koło 16lat. Umówiłam się z moim przyjacielem, że po rozpoczęciu roku pójdziemy gdzieś we dwoje. Apel się skończył, czekałam pod szkołą, a tu jak go nie było tak nie ma. Postanowiłam więc iść do domu (a miałam spacerkiem z 20min). Dotarłam do domu, przebrałam się, coż zjadłam (co spokojnie zajęło mi z godzinkę). Zadzwonił i zapytał gdzie jestem bo on właśnie wyszedł ze szkoły i nie może mnie znaleźć. Umówiliśmy się wpół drogi do mnie. Wystroiłam się w o wiele za letnie ciuchy w stosunku do pogody. Przychodzę na spotkanie, a tu widzę... on w garniaku. Szok trochę. Poszliśmy w stronę pubu - który okazał się zamknięty. Usiedliśmy więc w parku na ławeczce i spędziliśmy tak ze 2h. Oczywiście odprowadził mnie później do domu. Następnego dnia w szkole przedstawiając mnie znajomym z klasy powiedział "to jest moja Ania". No i jakoś tak się tej mojości wystraszyłam, że zaczęłam go unikać i nie miałam ochoty z nim rozmawiać. Może dla niego to było oczywiste że jesteśmy parą, ale ja chyba najpierw potrzebowałam ustalić taki fakt. I tak po przyjaźni nie zostało nic