Temat: Po ilu latach wasz ślub ?

Znam wiele par które po takim czasie wzięły dopiero ślub. Także chyba nie ma się czym przejmować. Choć ostatnio koleżanka mi powiedziała, w sumie to się żaliła, że po 2 latach już powinno być się po ślubie. Myślę, że co człowiek to opinia i jeśli nie bierzecie ślubu bo macie powód (finansowy) to myślę, że nie ma sensu tego rozważać. Poza tym nawet jak się weźmie ślub po 2-3 latach to przecież można wziąć rozwój po 7 :P

Nam niebawem stuknie 9 rocznica. Ślub jeszcze przed nami (najbliższe 2-3 lata). Związek na pewno dojrzał, ale o wypaleniu mowy nie ma. :) 

Uważam, że jeżeli ma się coś w związku posypać, to wczesny ślub nie zastopuje tego procesu. O miłość trzeba dbać, ogień trzeba pielęgnować i podsycać, a fundamentem winna być szczera i dozgonna przyjaźń. Wtedy - moim zdaniem - upływ czasu i szara codzienność nie będzie miała aż tak przemożnego wpływu na jakość wspólnego życia. :)

ja tam wezme slub po 3 latach, ale znam bardzo szczesliwe pary ktore sa razem 6 lat a dopiero meskie czesci tych zwiazkow szykuja sie do zareczyn i slubu w perspektywie 2-3 lat ;) z moich obserwacji nie tyle dlugosc zwiazku ma nwgatywny wplyw (moim zdaniem ma pozytywny bo znasz juz druga polowe na wylot i nie ma niespodzianek) a przeciaganie stanu narzeczenatwa.. slub to stres planowanie to duze emocje i jezeli data padnie 3lata przed i te 3 lata sie zyje na fali tych emocji to jest to ciężko wytrzymac.. wszystkie pary ktore znam a ktore wybraly odlegly termin juz nie sa razem

Ja jestem z chłopakiem prawie 6 lat i nawet ze sobą nie mieszkamy .... Nie mamy tego w planach jeszcze narazie. Myślę,że juz po samym zamieszkaniu wspólnie wdaje się rutyna, przyzwyczajenie. Dlatego ja np to odwlekam. 

To normalne  chyba,że miłość juz nie jest taka gorąca, ale to z każdym będziesz 5 lat i będziesz  zrywać i tak ciągle...? Mi się wydaje,że ślub to taki moment w życiu ,że miłość znowu się ożywia.  A późniejsza rutyna to .. po prostu tak musi chyba być.

Rutyna...nas cieszą tak prozaiczne sprawy jak wspólne smażenie naleśników. :)

Wszystko zależy od podejścia, temperamentów, charakterów i wspólnego dostrojenia oraz pracy nad sobą i związkiem. I jeszcze istotna dość sprawa - warto pielęgnować również swoje zainteresowania i czynić sobie mniejsze lub większe przyjemności. Zlekceważenia samorozwoju to - według mnie - prosta droga do zniechęcenia, znudzenia życiem, a nawet frustracji, co niewątpliwie przekłada się negatywnie na relacje z partnerem.

Ja mam z moim po 25 lat , jesteśmy razem 6 lat, przeszłam z nim przez chorobę, głupoty szkolne, flirty , studia,imprezy.

Ślub jak lekko odłożymy tak za 2,3 lata :)

Mieszkamy razem 4 lata i wszystko git!

Ślub dla mnie to papierek, pewnie wezmę ale jakoś specjalnie nie czekam.

ja znam 3 pary, które sa ze soba od gimnazjum, a slub brali w tym miesiacu ( maja 27 lat ) ;)   ja wzielam slub po 4 latach bycia razem, ale tylko dlatego, ze wpadlam z mezem juz po miesiacu znajomosci ;) i ja generalnie jestem typem, ktory lubi rutyne, a nienawidzi zmian :) oczywiscie mam na mysli taka zdrowa rutyne np. wiem, ze moj maz konczy prace o 16 i jedzie do domu :) Znamy sie na wylot i jak sobie pomysle, ze mialabym budowac zwiazek od nowa, z kims innym, to mi sie w glowie nie miesci - ile slodzisz, co lubisz, czego nie lubisz... 

i nie moglabym tak " chodzic ze soba" kilka lat, nie mieszkajac ze soba itp.

Jestem 5 lat z mezem, moze nie jest to jakas zawrotna liczba ale ja jestem dalej szczesliwa i jest pociąg miedzy nami i chemia o ktorą pytasz.Milosc sie zmienia i nie maz az tak wielkich ekscytacji jak np w pierwzych latach ale u nas to jest np cos takiego, ze namietnoc przychodzi falami, jakis wyjazd, troche rozlaki, badz zabiegania, kazde zyje swoim zyciem a potem widzę w mezu tego chlopaka ktorego poznalam kiedy i wszystko odzywa na nowo:-)polecam krotkie wyjazdy samemu

Autorko nie unikniesz tego przeskoku z "miłość - przyzwyczajenie" bo będzie jedno i drugie. Już nie będziesz "aż tak" zazdrosna jak na początku związku i będziesz patrzyć na niego inaczej.