Temat: Miłość czy przyzwyczajenie

galaksy napisał(a):

KlaudiaGriffin napisał(a):

Wedlug mnie to wszystko zalezy. Moze byc tez jedno i drugie :P Moze inaczej,najlepiej zadac sobie pytanie czy skoczyloby sie za niego w ogien,oddalo nerke itp. 

To bardzo dobre! Jestem z moim partnerem 14 lat i wiem, że go kocham. I to nawet nie o pociąg fizyczny chodzi, bo można go odczuwać także do innych (co nie znaczy, że to realizuję w jakikolwiek sposób), ale o to coś, co się czuje, tę niezwykłą czułość, zaufanie, ale także niepokój gdy z nim dzieje się cokolwiek złego, albo gdy po prostu zbyt długo nie wraca do domu a już powinien być. Nie zawsze jest różowo, bywa, że się pokłócimy, bywa, że mam do niego o coś złość czy żal, ale to mija bardzo szybko. Wystarczy, że przez chwile pomyślę, co by było, gdyby go nie było w moim życiu i wiem, że nie zniosłabym tego. A co do skakania w ogień, to sprawdza się to, gdy spotykają nas problemy czy nieszczęścia, a tych nie brakuje. Wiemy, że możemy na siebie liczyć. Ale wiem też, że potrzebna jest odrobina zdrowego egoizmu. Nie wiem, czym jest przyzwyczajenie, ale pewnie odczułabym je, gdyby zaczęła myśleć, że może z kimś innym byłabym szczęśliwsza.

Korresia napisał(a):

galaksy napisał(a):

KlaudiaGriffin napisał(a):

Wedlug mnie to wszystko zalezy. Moze byc tez jedno i drugie :P Moze inaczej,najlepiej zadac sobie pytanie czy skoczyloby sie za niego w ogien,oddalo nerke itp. 

To bardzo dobre! Jestem z moim partnerem 14 lat i wiem, że go kocham. I to nawet nie o pociąg fizyczny chodzi, bo można go odczuwać także do innych (co nie znaczy, że to realizuję w jakikolwiek sposób), ale o to coś, co się czuje, tę niezwykłą czułość, zaufanie, ale także niepokój gdy z nim dzieje się cokolwiek złego, albo gdy po prostu zbyt długo nie wraca do domu a już powinien być. Nie zawsze jest różowo, bywa, że się pokłócimy, bywa, że mam do niego o coś złość czy żal, ale to mija bardzo szybko. Wystarczy, że przez chwile pomyślę, co by było, gdyby go nie było w moim życiu i wiem, że nie zniosłabym tego. A co do skakania w ogień, to sprawdza się to, gdy spotykają nas problemy czy nieszczęścia, a tych nie brakuje. Wiemy, że możemy na siebie liczyć. Ale wiem też, że potrzebna jest odrobina zdrowego egoizmu. Nie wiem, czym jest przyzwyczajenie, ale pewnie odczułabym je, gdyby zaczęła myśleć, że może z kimś innym byłabym szczęśliwsza.

Hm, ja nie mam takich myśli, wiem, że z moim charakterem ciężko byłoby znaleźć drugiego faceta, który by ze mną wytrzymał i wiem, że zerwanie z obecnym prawdopodobnie równałoby się z byciem samotną przez wiele lat jeśli nawet nie na zawsze.

reedooo napisał(a):

Korresia napisał(a):

galaksy napisał(a):

KlaudiaGriffin napisał(a):

Wedlug mnie to wszystko zalezy. Moze byc tez jedno i drugie :P Moze inaczej,najlepiej zadac sobie pytanie czy skoczyloby sie za niego w ogien,oddalo nerke itp. 

To bardzo dobre! Jestem z moim partnerem 14 lat i wiem, że go kocham. I to nawet nie o pociąg fizyczny chodzi, bo można go odczuwać także do innych (co nie znaczy, że to realizuję w jakikolwiek sposób), ale o to coś, co się czuje, tę niezwykłą czułość, zaufanie, ale także niepokój gdy z nim dzieje się cokolwiek złego, albo gdy po prostu zbyt długo nie wraca do domu a już powinien być. Nie zawsze jest różowo, bywa, że się pokłócimy, bywa, że mam do niego o coś złość czy żal, ale to mija bardzo szybko. Wystarczy, że przez chwile pomyślę, co by było, gdyby go nie było w moim życiu i wiem, że nie zniosłabym tego. A co do skakania w ogień, to sprawdza się to, gdy spotykają nas problemy czy nieszczęścia, a tych nie brakuje. Wiemy, że możemy na siebie liczyć. Ale wiem też, że potrzebna jest odrobina zdrowego egoizmu. Nie wiem, czym jest przyzwyczajenie, ale pewnie odczułabym je, gdyby zaczęła myśleć, że może z kimś innym byłabym szczęśliwsza.

Hm, ja nie mam takich myśli, wiem, że z moim charakterem ciężko byłoby znaleźć drugiego faceta, który by ze mną wytrzymał i wiem, że zerwanie z obecnym prawdopodobnie równałoby się z byciem samotną przez wiele lat jeśli nawet nie na zawsze.

..a to nie jest trochę tak, jakbyś bała się zostać sama? Brzmi to tak, jakbyś z rezerwą żyła. Gdzie smak? Na co czekasz? I nie mów, że nie czekasz bo emanuję od Ciebie, jakbyś chciała mieć jabłko i je zjeść nic przy tym nie tracąc