Temat: Zerwanie i niszczenie siebie.

Nie da się zapomnieć / uleczyć / nauczyć żyć inaczej utrzymując dalej kontakt  z osobą, która była ważna. Jeśli się rozstaliście to tak musi być, ile można próbować kleić coś co ewidentnie się rozpada przy każdej okazji...

Czas pomoże. Wystarczy odrobina chęci, zmiany życia i będzie lepiej. Nie ma co myśleć o nowym partnerze itd, bo to nie przejdzie. Uporządkuj sobie uczucia i oczekiwania, a odnajdziesz siłę do walki o siebie i swoje szczęście.

Ktoś mi powiedział, że jeśli się z kimś przyjaźni po rozstaniu to znaczy, że nigdy się go prawdziwie nie kochało. Mowa tu nie o cichym wzdychaniu do byłego partnera, a o takim prawdziwym koleżeńskim układzie. 

I ja przyjaźnić się z moim byłym za chiny bym dalej nie potrafiła, bo kawałek mojego serca już należy do niego na zawsze:)

Szczerze? Będzie strasznie ciężko. Sama rozstałam się z chłopakiem w lutym, mieliśmy plany na wspólną przyszłość. Mi osobiście pomaga bardzo wysiłek fizyczny - bieganie i słuchanie muzyki. Najgorsza jest bezczynność, siedzenie w domu i zamartwianie się. I nie utrzymuj z nim kontaktu, to chyba nie jest dla Ciebie zbyt dobre, a w dodatku bardzo bolesne. Jeżeli będzie chciał Cię odzyskać, to na pewno to odczujesz... Jakbyś potrzebowała pogadać to zapraszam na priv. :) 

Coś w tym jest, aczkolwiek autorka z tego co wyczytałam napisała, że chciałaby żeby wrócił do niej. Tak więc koleżeństwo i tak z jednej strony będzie zabarwione uczuciem , męczącym zapewne w jakimś stopniu. I tak jak ty również nie mogłabym się przyjaźnić z byłym, bo mijałoby się to z celem ;) Zawsze wychodzę z założenia, że jeśli się z kimś rozstajemy to nie jest to decyzja pochopna ( jeśli w grę wchodzą prawdziwe uczucia ), dojrzewa z czasem i skoro już się taką podjęło to trzeba iść własną drogą - w pojedynkę tym razem...

Byłam w bardzo podobnej sytuacji co ty - po 2 letnim zwiazku facet zerwał tuz przed moja matura. Nie słcuhaj tych niby rad "ucz sie do matury, to tylko facet", one ci nic nie dadza. to normalne, ze musisz swoje odzałowac, przepłakac, przecierpiec. Ale: spróbuj pamietac o tym, że nie wszystko w twoim zyciu sie zmieniło, ze nadal masz swoich przyjaciol, rodzine, hobby, plany. Naprawde to pomaga. Uswiadomienie sobie, że twoje zycie wcale sie nie skonczylo, tylko nadal trwa, a jedna jego czesc sie zmieniła. Zmuszaj sie do wyjsc ze znajomymi, na zakupy, gdziekolwiek. Nie spotykaj sie z nim, to nie pomoze, rozmowa tez nie. usun wszystkie smsy, schowaj gleboko wszytskie pamiatki, jesli jakies masz. Mi pomagało jeszcze takie myslenie z dnia na dzien typu "ok, dzisiaj nie bede plakac, nie bede myslec, zajme sie czyms" i tak dzien po dniu, spróbujac wypierać z mysli ta sytuacje, az do dnia kiedy zorientujesz sie, że juz potrafisz z tym zyc i juz minie ten ból. Czas naprawde leczy rany, tez w to nie wierzylam ale teraz mineło kilka lat od tego a ja widze jak ten bol mijał, a teraz jestem w innym zwiazku, choc kiedys myslalam, ze bez tamtego nie bede potrafila zyc.  Teraz zastanawiam się jak mogłam z nim życ ;)

Jesli chodzi o kolegowanie z byłym -pewnie! ale na pewno nie teraz.  Musi upłynac sporo czasu, a twoja uczucia zgasnac. Odpusc sobie ta znajomosc narazie.

Mam praktycznie identyczną sytuację, też półtora roku, też stchórzył, też matura i też utrzymywałam kontakt. Było jeszcze potem kilka miesięcy tak jakbyśmy byli razem, tylko bez bycia razem, czyli najgorsze co tylko może być. Wiem, że ciężko to zrozumieć, ale im szybciej zerwiesz kontakt tym lepiej - chociaż spróbuj. U mnie to było jeszcze ponad pół roku głupiego kontaktowania się i teraz po prostu pluję sobie w brodę, że nie olałam wcześniej. Rób tyle na ile masz siły, ale chociaż staraj się zerwać kontakt i zajmij się sobą.