Temat: Drugie dziecko

Ja mam dwójkę dzieci z różnicą 1,5 roku. Fakt: pierwszy rok jak urodziłam drugie dziecko to było wybitnie ciężko. Może też z tego względu że miał kolki, później było w nocy wstawania bo bolesne ząbkowanie. Po roku zaczynali ze soba się bawić na swój sposób. Trochę odetchnęłam. Teraz mają 4,5 i 3 lata. Nie muszę im wymyślać zabawy, bo sami zawsze coś sobie wymyślą. Starsza uczy młodszego jak ma robić niektóre rzeczy. Ubranka i jedzenie jest tak jak moja poprzedniczka napisała. 

Ja wolałam się rok pomęczyć i teraz naprawdę się cieszę, że jest ich dwójka.

ja nadal bie mogę się zdecydować na drugie, z powodu kasy =( a marzę o tym =( dlatego mam w planach że jak zdecyduje się na drugie, to odrazu też na trzecie

jest lepiej :) miedzy moimi corkami roznica jest 3 lata i od okolo 6 miesiecy swiadomie sie razem bawia . mlodsza cora dorosla juz do czegos innego niz przesypywanie piasku, suchego makaronu itp.  i smiechu mam co nie miara jak sie bawia - starsza jest chłopczyca, wiec bawia sie w robienie bazy, zolnierzy, misje itp. i strasznie smiechnie to wyglada, gdy Z. biegnie z okrzykiem " ognista pieeesc, zemstaaaa!!", a za nia leci uchachana 3 latka, ktora nie ma pojecia co ona krzyczy ;D dopóki nie pojawiła sie mlodsza, to slyszalam od rana do nocy taka zdarta plyte " mama, pobawisz sieeee" . no caly dzien nie moge sie bawic ;)  

To ja może powiem z trochę innej perspektywy :) między mną, a moim bratem jest 6 lat różnicy. W dzieciństwie i póki on nie poszedł na studia w ogóle się nie dogadywaliśmy. Dużo kłótni, bicia się itp. Ja po prostu zawsze byłam tą młodszą siostrą, która mu zawracała głowę no bo przecież 6 lat to już bardzo duża różnica. Wszystko zmieniło się w momencie kiedy ja miałam te 18 lat. Zaczęliśmy się rozumieć, wspierać, dużo ze sobą rozmawiać. On z racji tego, że już przeszedł różne rzeczy był w stanie mi wiele wytłumaczyć i pomóc jeśli miałam problem i tak jest do tej pory. Mimo, że mieszkamy od siebie 220 km to zawsze jak mam problem dzwonię do niego. 

Ja mimo wszystko decydując się na 2 dzieci raczej będę chciała jedno po drugim :) bo wspomnienia z dzieciństwa są bardzo ważne, a moje nie są najlepsze.

wiekszej bzdury nie slyszalam... ;p moja mlodsza jest zdecydowanie inteligentniejsza niz starsza. poza tym szybciej nauczyla sie korzystac z nocnika i teraz juz spokojnie siada na toalete - starsza siusiu robi wylacznie na nocnik jeszcze ( nie wiem z czego to wynika ). starsza jest bardziej samodzielna, ale to wynika z wieku. za mlodsza sie nic nie robi - sama przygotowuje sie do kapieli, czy rano do ubierania itp. 

U nas są cztery lata różnicy między chłopakami  i mi to bardzo odpowiada. Starszy jest już w dużym stopniu samodzielny i nie mam tego problemu, że nie wiem, za które dziecko złapać ;) Kontakt na razie mają świetny, ale młodszy ma dopiero pół roku, to różnie jeszcze się to może rozwinąć.

Ja mam trójkę rodzeństwa i z rok starszym bratem mam chyba najgorzy kontakt, częściowo pewnie przez to, że ze względu na małą różnicę wieku w dzieciństwie zawsze byliśmy na siebie skazani... wszystkie wakacje razem, szkoła razem... W którymś momencie miałam dość :P

to Mnie właśnie smuci że jak jest większa różnica wieku, to się nie dogadują dzieci. Mój synek miałby minimum 4,5 roku jakby się urodziło kolejne. Zarazem chcę by miał rodzeństwo,  ale po co skoro by się nie dogadywali, ale zarazem chcę jeszcze dwójkę jedno po drugim, by przynajmniej tamte się dogadywały

Stereotyp. U mnie akurat Młodsza jest bardziej przebojowa i bardziej zaradna.

Przy dwójce z około dwuletnią różnicą to pierwsze 3-4 lata można odpisać z życiorysu. Zap... prawdziwy. Potem, z reguły można odcinać kupony, choć to też zależy od charakterów dzieciaków. Szkoła już zwykle z górki, ale trzeba dać im szanse na posiadanie swoich własnych (różnych) znajomych, a nie "musisz" tylko z siostrą/bratem lub bo siostrze będzie przykro itd.

tym bym sie nie przejmowala :) 4,5 roku to jeszcze nie ma tragedii :) i nie ma reguly, jesli chodzi o dogadywanie. moj maz ma 2 rodzenstwa i miedzy wszystkimi jest 4 lata roznicy - dogaduja sie spoko :) 

Ja mam dziecko 10 miesiecy i na razie odkladamy w czasie:-)tez zawsze chciałam dwojkę dzieci, ale dla mnie nie jest problemem za kilka lat znow ,,bawic sie w pieluchy" jak to niektorzy mówią.Uwazam, ze mamy jeszcze czas( 26 lat) i spokojnie moge w wieku 30 lat albo nawet ponad o drugie sie postarac.jak sie mają dogadac to sie dogadają. Miedzy mna a bratem jest 3 lata roznicy a darlismy sie strasznie...musisz sobie spokojnie za i przeciw wypisac.ja sie nie czuje na silach poki co, choć moja corka nie jest jakas bardzo męczaca ale macierzynstwo samo w sobie nie jest latwe i wole sobie ustabilizowac sytuacje, mieszkanie wymienic na wieksze przed kolejnym potomkiem