Temat: facet- kilka pytań

Tak jak wstrzemięźliwość seksualna przed ślubem 

Tutaj jeszcze jednak zostaje ta ważna kwestia sytuacji, w której coś dla jednego partnera jest ważne, a dla drugiego - pozostające bez większego znaczenia. Dla mnie to całkiem naturalne, że w takiej chwili to "olewające" ustępuje "zaangażowanemu", nawet w kwestii obiadu, a co dopiero organizacji życia.

Pozostaje jednak małe, ale ... a nawet dwa "ale"

1) Co jeśli osoba "zaangażowana" jest tak na prawdę zaangażowana wybiórczo i pokazuje to na każdym kroku. Wtedy jej wiarygodność spada i argumenty wydają się mocno naciągane. Mam na myśli osoby chodzące do kościoła tylko od święta lub przestrzegające tylko wygodnych dla siebie przykazań, a upierające się przy ślubie kościelnym.

2) Co jeśli osoba na pozór "olewająca" jest jednak zaangażowana i pewne praktyki, gesty itd. są dla niej nie do zaakceptowania ? Wbrew pozorom ateiście - chrzest czy nauczenie dziecka o wierze może przeszkadzać (może to odbierać jako niepotrzebną lub wręcz szkodliwą indoktrynację).

Nawet, jeśli postępuje wybiórczo, to nie oznacza, że pewne wartości nie są dla niej istotne. Jako obca osoba nie musisz ich brać pod uwagę, jako partner - naprawdę należałoby.

Co do drugiego - nie uważam, aby dało się mówić o jakiejkolwiek indoktrynacji przy samym chrzcie, którego dziecko nie jest przecież świadome. Nauczanie o wierze (bądź wielu wiarach) też może mieć charakter edukacyjny i jeśli ktoś sam nie jest przywiązany do jakiejś doktryny, wydaje się małostkowe blokowanie takiej edukacji. A jeśli ktoś nie potrafi dać sobie z tym rady - pozostaje ślubu nie brać i nie mieć żadnego dziecka. 

U mnie oboje jesteśmy niewierzącymi osobami, chcemy w przyszłości ślubu cywilnego. Dopuszczam jednak możliwość tego, że się mylę w kwestii religijnej się mylę, wychowani byliśmy najbliżej katolicyzmu, więc ewentualne dziecko będzie ochrzczone. Ja tego chcę, on ma to gdzieś - a więc zgodziliśmy się, że po mojemu.

no to się rozstaniecie. Nie macie żadnego punktu na którym możecie oprzeć tę relację, on chce w prawo, Ty w lewo, nie wiem, w czym się jeszcze różnicie, ale dla mnie fakt 7 letniego związku z doskoku świadczy o tym raczej, że stałej relacji z tego nie będzie. No i jeszcze Twój tekst "oboje jesteśmy egoistami". cóż. To bądźcie.

chcę tylko przypomnieć, że chrzest jest NIEODWRACALNY. Nawet po akcie apostazji pozostaje się w księgach kościelnych jako osoba ochrzczona... Niestety. 

Owszem, jednak nie przeszkadza to w przyjmowaniu sakramentów odpowiednich innym obrządkom, całą wiarę da się zmienić, nie generuje to problemów - w każdym razie ja o takich nie słyszałam, ale chętnie się dowiem, jeśli jakiś problem w istocie się potrafi pojawić.

Chodzi mi o jakiś rzeczywisty, fizyczny problem, bo w taki sposób można również czuć się źle, że ma się jako miejsce urodzenia takie, a nie inne miasto, a przecież człowiek poczuł się w dorosłym życiu mieszkańcem innego miasta. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby mieszkał w tym wymarzonym i podawał je jako miejsce zamieszkania, ale przecież w akcie urodzenia ma to wcześniejsze, którego nie lubi i z którym nie chce mieć nic wspólnego. Rodzice nie są w stanie przewidzieć, jak dziecku będzie w przyszłości najlepiej. Jeśli mają możliwość wyboru miejsca zamieszkania, to wybierają takie, w którym najlepiej będzie mieszkać z dzieckiem i w którym ono będzie mogło żyć - ich zdaniem. Podobnie z religią - nie wiedzą, czy to będzie kiedyś wierząca osoba, ale jeśli wierzą lub po prostu nie odrzucają myśli, iż chrzest może mieć głębszy sens - chrzczą, bo widzą w tym korzyści.

jestescie razem 7 lat i wogole sie nie rozumiecie? ja z moim jestem 6 lat i wiemy oboje co chcemy, czego nie chcemy, idziemy nakompromis jak trzeba.

wydaje mi sie ze nie powinniscie byc razem bo sie wogole nie znacie