Temat: Facet i psychotropy

Dziewczyny, bardzo proszę o radę osoby, które wiedzą coś na temat uzależnień od tych specyfików. Innych również, napewno przyda mi się inne spojrzenie na tą sprawę. Problem mam dość poważny, mój facet kilka tam temu uzalezniony był od leków psychotropowych. Generalnie na ten temat nie wiem zbyt wiele, bo temat jest dla niego dość nie wygodny i zawsze był przez niego ucinany. Wiem tylko, że był uzalezniony i że leczył się psychiatrycznie, ale czy został wyleczony ? Jego zachowanie od początku naszej znajomości było dziwne, na początku pełna kontrola nade mną, telefony co chwile, wpadanie w totalny szał i agresja gdy nie odbierałam. Gdy zaczynałam mieć tego dość, on zawsze mnie uprosił i i zmienial sie na chwile. Sytuacja po jakimś czasie się zmieniła, mialam "trochę więcej luzu". Tylko z czasem zaczely dziać się rzeczy jeszcze dziwniejsze. Zacząl traktować mnie jak zwyklą koleżankę, moze nawet gorzej. Gdy zwróciłam mu uwagę, żeby tego nie robił - szał. Jechalismy akurat autem, 170 na liczniku w środku miasta a z jego ust "zobaczysz jaki jestem po****ny". Był jak w jakimś transie, nie sluchał mnie, pierwszy raz bałam się tak o swoje życie. Wpadłam w histerie, myślalam, ze zabije nas oboje. Zagroziłam ze zadzwonie na policje, wtedy zaczal przepraszać i błagać zebym nie wysiadała. Puścilismy to w zapomnienie, ale po tej sytuacji doszły mnie słuchy, że ma inną, znowu namieszal mi w głowie i zapomniałam o sprawie, jednak po 3 tygodniach sprawa wróciła. On oczywiscie do niczego sie nie przyznał. Często kłamie, wymyśla jakieś niestworzone historie, jakby żył w zupelnie innym świecie, opowiada o czymś z takim zaangażowaniem a są to sprawy zwykłe, codzienne, a okazuje się, ze to nie prawda. Pierwszy lepszy przykład - wraca do domu i komunikuje mi że samochod sie zepsuł, ze nie jeździ, kaput, koniec, bez lawety się nie obejdzie, jutro to zalatwi z mechanikiem, po czym na drugi dzień wsiadamy w auto i bez żadnego problemu jedziemy na zakupy i temat zepsutego auta nie wraca... Oczywiscie gdy chcialam to zakończyć, on płakał, błagał, mówił, że ma tylko mnie i synka, że nas kocha. To tak w skrócie. A pytanie do osób bardziej obeznanych, czy to ze mną jest coś nie tak czy z nim, bo zaczynam już wierzyć dzięki niemu to że to ja mam problem a nie on? czy to mogą być skutki uzależnienia od tego syfu ? czy wielka zazdrość, kłamstwa, nagłe napady agresji i to takiej przy której ucierpieć mogą inni, zdrady, wymyślanie, życie w zupełnie innym świecie, czy to mogą być objawy jakiś zaburzeń, choroby spowodowanej lekami ? i przede wszystkim jak mu pomóc... ? Że jest problem, to wiem. Wiem też, ze próba zaciągnięcia go do specjalisty skończy się kolejną awanturą i agresją z jego strony... poradźcie coś, proszę