Temat: problem z chłopakiem

Tyle się tutaj naczytałam że zdecydowałam się w końcu napisać. A więc od początku, znałam się z chłopakiem na "cześć" całe życie, w 2011 zaczęliśmy się poznawać bliżej, z głupot do niego napisałam nie wiedziałam że ma za sobą ciężki "związek". Ja byłam dopiero co po cholernie ciężkim związku 2,5 letnim z ćpunem który doprowadził mnie do depresji. Więc kiedy zaczęliśmy pisać z P było idealnie, ja miałam w głowie scenariusze przyszłości, on żyje z dnia na dzień. Spotykaliśmy się 1,5 roku nigdy nie było powiedziane że jesteśmy parą jednak tak się zachowywaliśmy. P miał w sobie pewne cechy których nie cierpiałam i chciałam aby je zmienił, natomiast ja cały czas się kłóciłam i miałam zmienne nastroje przez moją przeszłość (rozstanie z chłopakiem, odejście ojca do innej kobiety i śmierć dziadka, to wszystko w niecały rok). Stało się po 1,5 roku P nie wytrzymał i rozstaliśmy się, ja strasznie przeżywałam, on też pomimo tego że spotykał się z inną dziewczyną, 4 spotkania w 4 miesiące i jeden pocałunek. Po 4 miesiącach P uświadomił sobie że jestem jego miłością itd.Pozwoliłam mu wrócić, krótko po tym zdecydował się nazwać naszą więź związkiem. W tym roku P poszedł na studia, 240km odległości między nami jednak nic nie zmieniła, aż do czasu głupiej kłótni. Grudzień jest czasem kiedy czuje się strasznie przybita, bo nie spędzam świąt z całą rodziną a z rodziną mamy, z tatą łączyła mnie silna więź jednak olał mnie dla swojej kochanki. Cały grudzień jestem zawsze przybita i rozdrażniona. Tak też stało się teraz i napisałam o tym pewnego dni P i mojej przyjaciółce, jak to zwykle że jestem gruba i brzydka i beznadziejna bla bla. Przyjaciółka starała się znaleźć moje pozytywne cechy itd, a P napisał "jesteś śliczna kochanie. Kocham Cię ;*" ja wiem że to "dużo" ze strony faceta jednak wtedy myślałam że go zabije. Rozpętałam wojnę, na drugi dzień niby wszystko ok jednak chciałam sobie to wyjaśnić a P się rozłączył więc napisałam mu "jak masz tak ze mną rozmawiać to zerwij" głupie podpuszczenie. Zerwał.

I tak od grudnia pisaliśmy codziennie do wczoraj, było tak normalnie jak zawsze. Ale P sam nie wie czego chce, a żeby mnie nie ranić przyjmuje taktykę że jestem chamem i gburem, pisze do mnie wtedy rzeczy które mnie ranią po to abym się obraziła i zapomniała o nim, a następnego dnia pisze że tęskni. Wiem że on nie chce cierpieć (chodzi o kłótnie) ale że kocha i że wie o tym że się zmieniłam itd. Wczoraj znów się pokłóciliśmy i nie wytrzymałam, powiedziałam że go nie cierpię i że nie chce z nim rozmawiać do walentynek, a jeśli mnie kocha i chce się zmienić i coś ze mną budować to ma przyjść w walentynki.

I teraz moje pytania:
Co o nim sądzicie? czy to takie duże dziecko które się nigdy nie zmieni?
Czy moje zachowanie jest w porządku? Czy to dziwne że chce wiedzieć na czym stoje i nadal mam nadzieje?
Co robić?

Wytrwałym gratuluje i proszę o wszystkie porady!