Temat: Ciągłe kłótnie, brak konstruktywnej rozmowy.

Witam. Mam do Was pytanie. Jak zachowuje się Wasz facet, kiedy próbujecie sobie coś wyjaśnić podczas kłótni czy też po kłótni ? Czy przyznaje się do błędów, czy podważa to, co mu zarzucacie ? Czy przyjmuje Wasze argumenty, które mają uzmysłowić mu, co Was boli bądź pokazać jakich zmian oczekujecie w związku ? Czy słucha tego, co macie do powiedzenia, czy raczej wykłóca się o swoje racje i nie daje Wam dojść do głosu ?

Tak się zastanawiam.. ponieważ jestem z moim facetem prawie rok, od miesiąca mieszkamy razem, mamy po 25 lat, i nie możemy się kompletnie dogadać, porozumieć. Właściwie to kłótnie zaczęły się w październiku, czyli trwają ponad 3 miesiące (wcześniej oczywiście też się zdarzały, ale ich sposób się zmienił, są ostrzejsze i mają miejsce dużo, dużo częściej, ostatnio właściwie dzień w dzień). Oboje mamy silne temperamenty, mocne charaktery. Mam problem, bo te awantury wykańczają mnie psychicznie, a już najbardziej to, że On nigdy nie potrafi przestać mówić - jak się nakręci to będzie jechał, i jechał, i jechał. To po 1. Po 2.. On nie przyznaje się do winy, wiecznie "odbija piłeczkę" - przerzuca wszystko na moją stronę, na moją osobę. Nie twierdzę, że nie dolewam czasem oliwy do ognia, bo na pewno nie jestem niewinna - ale mam dość bycia obarczaną za całe zło, mam dość ciągłej krytyki - każdego nastroju, każdej miny, słów, które wypowiadam - na każdym kroku jestem komentowana, i ciężko mi się żyje po prostu. On twierdzi, że nie będzie powstrzymywać się od wyrażania własnego zdania. Zarzuca mi, że nie można mi nic powiedzieć.. prawda czy nie prawda, ale nie da się słuchać co 5 minut o sobie, że jestem chodzącym złem, a do tego wszystkiego doszukuje się w każdym moim słowie obrazy skierowanej do Niego, nawet jeśli staram się kontrolować to, co mówię. Nie da się z Nim przeprowadzić żadnej konstruktywnej rozmowy, która przyniosłaby jakieś wnioski, jakąś skruchę. Taaaa - skrucha. Zero pokory - dla niego jest to coś obcego (Jestem Panem wszechwiedzącym i chodzącym ideałem - tak mogę to teraz szyderczo skomentować). Może i jestem złośliwa, wredna i jakaś tam, każdy ma swoje wady, ale potrafię słuchać, nie mam problemu w rozmowach z ludźmi o trudnych sprawach, ale z Nim się nie da, bo jak ma się dać rozmawiać z kimś, kto wiecznie odpycha to co się do Niego mówi, i uważa, że On jest w porządku.. Jakieś pomysły ? Sugestie ?

Nawet jak mi kiedyś powiedział, że Go nie chwalę i się źle z tym czuje, to przez miesiąc z byle powodu starałam się mu mówić dobre rzeczy, by poczuł się fajnie, specjalnie to kontrolowałam, po czym powiedział, że On nie widzi moich starań i nadal Go nie chwalę.. a co najlepsze - wcześniej również starałam się Go doceniać na każdym kroku, czego On nie zauważał....

Już nie mam pomysłów jak do Niego dotrzeć :(