Temat: Jak „powiedzieć” żonie żeby schudła?

No to tylko plan dzialania musisz obczaic 

Totalnie bez czytania innych wpisów - mnie nic tak nie motywuje jak facet, który dba o siebie. Moją największą motywacją jest to, że mój mąż o siebie dba...ale jak mam poczucie, że robi to też dla mnie, nie po to żeby podobać się innym laskom, tylko mi i po to żeby samemu się czuć męsko. Nic tak nie motywuje jak konsekwencja ( nie fanatyczne przegięcie - typu siłka i odżywki na lodówce) ale taka zwykła konsekwencja np. wstawanie rano i robienia brzuszków... rezygnacja z piwa na rzecz pójścia na jogging lub spacer z żoną i pachnie wózka biegnąc truchtem z żoną w ramach wsĻolnego dbania o siebie.....
Jak już jesteśmy w długim związku to to się jakoś sprzęga... on o siebie nie dba, to mi też się nie chce... On o siebie dba... to ja o siebie dbam.
Jak ona zacznie...to ją chwal, motywuj.... daj poczuć, że robi to dla siebie ale i dla Ciebie, bo to Ty masz być jej motywacją.... i...
zaraz mnie zakrzyczą młode dziewczyny, że oschudzamy się dla siebie i bla bla bla...
W związku z dzieckiem i stażem, musimy się motywować partnersko.... bo albo dla partnera./partnerki...albo dla tego trzciego/trzeciej....

A nie można po prostu, po ludzku porozmawiać? Nie wiem jak dużo za dużo waży twoja kobieta, ale może da się użyć argumentu zdrowia, sprawności fizycznej? Powiedzieć, że w pewnym wieku, po ciąży trzeba już o siebie bardziej dbać, bo metabolizm już nie ten. Że była ładniejsza z niższą wagą, że w tym tempie tycia za x lat będzie ważyć z.

Jak dla mnie to twoje podejście jest właśnie denerwujące. A może żona jest zbyt zmęczona dzieckiem, wstawaniem w nocy itp (zależy jak duże już dziecko) a wy ją chcecie na fitness i baseny wysyłać. Im bardziej będziesz naciskał, tym bardziej ona będzie sfrustrowana. Paradoksalnie- gdy zaakceptujesz ją taką jaka jest być może w sama zechce się poruszać, spędzać czas aktywnie itp. A stanie nad kimś i wyliczanie mu ile już czipsów zjadł tylko pogarsza sprawę. Moja rada z własnego małżeńskiego doświadczenia- zostaw ją w spokoju.

Zostaw ją w spokoju i niech puknie jej 120 kg. W końcu zbyt delikatna na prawdę (nic jej nie mozna powiedzieć i chipsów skomentować), urobiona przy dziecku, to ma prawo się zaniedbać i mieć w tyle, jak to wpływa na rodzinę.

Bo, jak sądzę, jak mamie stuknie tona to wpływa to na rodzinę  i nikt mi nie wmówi, że jest inaczej.

Swoją drogą nie chciałabym być z kimś, z kim nie mogę szczerze porozmawiać bez obrażania, nadymania, awantur. To jak stąpanie po polu minowym, męczące i w końcu coś wybuchnie. Ja stawiam na 100kilową, zostawioną samej sobie z chipsami, ale zaakceptowaną, zapracowaną mamusię.

zatrudnij niańkę lub babcię do dziecka, zabierz żonę na spacer, rower, bieganie, BASEN, we dwoje raźniej a Ty na pewno będziesz dla niej motywacją. Znajdz czas na przygotowywanie posiłków, rób jej w domu sałatki i chude mięso, zebyś ją zachęcił do zdrowego jedzenie, wyrzuć wszystkie słodycze i nie kupuj nowych, niech znikają w niewyjaśnionych okolicznosciach, nie będzie widać, nie będą kusić. Jest naprawdę dużo zdrowych potraw na romantyczne kolacje we dwoje-sałatka z suszonymi pomidorami, rolada ze szpinakiem, obiadowy ryż ze szpinakiem i kurczakiem, tylko inwencja pozostaje. 

Wydaje mi się, ze ani spokojna rozmowa ani terapia szokowa się nie sprawdzi. Próbowałem. Mocno ją to zabolało, ale nie powiedziała tego głośno. W efekcie zaczęła ukrywać, że podjada, ale np. w towarzystwie (np. rodziców albo znajomych) odmawiała słodyczy argumentując, że wg. mnie jest za gruba. Po jakimś czasie dałem sobie spokój – zdecydowanie nie tędy droga.

 

Tak jak pisałem wcześniej ja uprawiam sport (siłownia), ostatnio rzadko (zwykle 2 dni w tyg.) ale regularnie od lat. Głownie z przyzwyczajenia – traktuję to trochę jak codzienny prysznic. Ćwiczenie dodatkowo tylko „na pokaz” w domu, raczej się nie sprawdzi. Kiedyś namówiłem ją żebyśmy razem zrobili cykl A6W. Nie pamiętam ile wytrzymała, ale chyba mniej niż pierwszy tydzień. Być może nie był to najtrafniejszy dobór ćwiczeń. Sam przyznam, że akurat ćwiczenie A6W staje się po jakimś czasie wyjątkowo nudne. Ćwiczenia fizyczne to faktycznie jakiś start, ale moim zdaniem bez diety niewiele dadzą.

 

Jak jemy razem (głównie w weekendy, bo w tygodniu tylko kolacje ze względu na różny rozkład dnia) to zwykle jest to zdrowe jedzenie. Nie tłuste, często przygotowywane na parze, dużo „zieleniny”. Co ciekawe, propozycja tego typu potraw  wychodzi zwykle nie ode mnie ale od żony. Jest to oczywiście krok w dobrą stronę.

 

Nie mogę też powiedzieć, że nie dba o siebie zupełnie. Przynajmniej próbuje. Łazienka jest zawalona kosmetykami, chodzi do fryzjera i zrobić paznokcie, itd. Dodatkowo ma praktycznie nieograniczony dostęp do zabiegów medycyny estetycznej (z wyjątkiem tych najcięższego kalibru – typu liposukcja, na którą bym się nie zgodził ze względu na ryzyko). Niestety zabiegi są często bolesne, a ich efekt dość szybko znika. Aż żal czasem patrzeć jak wraca posiniaczona. Bez sensu moim zdaniem.

 

Jeśli chodzi o wyjazdy do ciepłych krajów to… była by niemile zaskoczona gdybym jej powiedział, że nigdzie w przyszłym roku nie poleci. Jest to związane głównie z jednym z moich hobby – mam na myśli nurkowanie. Dla mnie to hobby, dla niej bardziej rekreacja i miła forma spędzania wspólnie wolnego czasu. Nie wchodząc w szczegóły – z nurkowaniem jest podobnie jak z nartami. Jeśli uprawia się ten sport czysto rekreacyjnie i jest się w miarę zdrowym, to ani wiek ani dodatkowe kilogramy nie przeszkadzają specjalnie.

 

Tak naprawdę to wydaje mi się, że wiem co mogłoby zadziałać. Ona chyba potrzebuje impulsu od osób trzecich. Najlepiej od bliskich koleżanek. Tyle, że musiałbym wymienić jej wszystkie koleżanki na „wersje fit”, a to nie takie proste, dlatego szukam innego rozwiązania.

a nie mozna jej sie zapytac czy nie chcialaby nosic mniejszego rozmiaru albo nie przeszkadza jej to i to (wskazujac na figure)? bez zadnej aluzji?
moj partner powiedzial ze moglabym cos zrzucic bo kilka lat temu fajnie wygladalam, na co ja mowie : ok, ale przestan kupowac slodycze i mrozone pizze bo ja automatycznie tez mam ochote, obiadki u mamy tez nie pomaga bo sa ciezkie i kaloryczne (a tu zaraz ciasto, przekaski itd), mozemy pojsc na spacer albo na basen ( i zaczyna sie u niego 10 wymowek, a to pieniadze, a to nie ma gdzie isc, a tu czas bo ja pracuje i jestem zmeczony), chcialam sobie kupic sztange-gryf, zeby juz nie kupowac karnetu, to partner stwierdzil ze nie powinnam cwiczyc z takim urzadzeniem bo jestem po operacji (wyciskam na silowni ale w domu nie moge :D) , a cwiczenia na stojaco nie sa zdrowe

i wniosek taki, moj facet chcialby ale nie ulatwia mi tego zadania

jesli zona nie chce sie zmieniac to zostaje jej akceptacja, albo wymiana na inny model, nie mozesz jej zmuszac do czegos tylko dlatego ze ty to robisz

A ja myślę, że nic nie zdziałasz.
Twoja żona głupia nie jest, już wie że chciałbyś żeby coś zrzuciła, i co? podziałało? nie.
Więc to zależy tylko od niej, jak nie ma w sobie motywacji to pozamiatane, bo będzie podjadać na boku, a o Tobie mówić źle bo przecież "mój zły mąż mówi że jestem gruba".

Na mnie podziałało, gdy mąż powiedział mi wprost - jak się poznaliśmy wyglądałaś fantastycznie, czuję że jak zrzucisz piątkę będziesz szczęśliwsza. Od razu poszłam na basen i siłownie, ograniczyłam słodycze. Zabolało, ale czasem zaboleć musi.