Temat: Czy to ma sens?...przemyślenia po roku związku

Wiem że sama powinnam wiedzieć co mam zrobić ale gdy w grę wchodzą uczucia ciężko spojrzeć na coś z dystansem (obiektywnie). Chciałabym się dowiedzieć co Wy o tym myślicie.. Do rzeczy: Rok temu właśnie w grudniu poznałam mojego A. Od początku wiedziałam że jest trochę inny.. specyficzny, choć myślałam (naiwnie jak to ja) że może się zmieni, że to wcale nie będzie tak wyglądać jak to przedstawiał. Od pierwszego spotkania coś między nami zaiskrzyło byłą jakaś chemia i miałam poczucie że mogę mu zaufać. Zaczęliśmy się spotykać...oczywiście zawsze u niego( na początku coś się tłumaczył że ma coś z kolanem i nie za bardzo może je obciążać ), mniejsza z tym. Zależało mi na nim i mimo iż niektóre rzeczy wydawały mi się dziwne to jakoś starałam się o tym nie myśleć, miałam nadzieje że z czasem przecież masz związek musi pójść jakoś do przodu.. Po roku wygląda to tak że często u niego pomieszkuje, weekendy obowiązkowo spędzam u niego. On z jednej strony mówi mi o wszystkim, dał mi klucz do mieszkania, podał hasło do różnych kont...często powtarza że cieszy się że z nim jestem, jak mnie nie ma że tęskni itp. WIem ze mu na mnie zależy...Jednak mimo iż jesteśmy ze sobą rok nadal nie poznałam żadnego jego kolegi, znajomego nie wspominając o rodzinie.(On poznał moją mamę), praktycznie nigdzie nie wychodzimy...On od początku mówił że dobrze czuje się w swoim domu(od nie dawna w nim mieszka ) i że nie lubi nigdzie wychodzić...naprawdę mogłabym to zrozumieć gdyby rzeczywiście miał jakaś fobie społeczną czy coś w tym rodzaju. Problem w tym że ze swoimi kolegami może wyjść wszędzie...Raz zrobiłam mu awanturę że ukrywa mnie przed swoimi znajomymi stwierdził że robi to bo to nie towarzystwo dla mnie ale jeśli bardzo chce to może mnie z nimi zapoznać...Pisząc wiem że to wygląda słabo ale ciężko też w tych kilkunastu zdaniach zawrzeć wszystko co zdarzyło się przez ten rok i co do niego czuje...