Temat: Co zrobić ze sobą po rozstaniu?:(

Cześć, postaram się w miarę krótko i na temat napisać.
Nie wiem czy ktoś mnie kojarzy, kiedyś żaliłam się tu na forum- czy odwołać ślub. Mój narzeczony naprawdę źle mnie traktował, wcześniej (kilka lat) kochany i cudowny, niedługo po zamieszkaniu razem miałam być służącą i dzielnie znosić jego wyprawy do mamuni na obiad, aż w końcu przemoc.
Rozstaliśmy się, ślub odwołany. Ja skończyłam u psychiatry i na lekach do dziś, bo to było za dużo dla mnie.
Po niedługim czasie na imprezie poznałam chłopaka. Pomyślałam- ok, spędźmy razem czas, zobaczymy co to będzie. Okazało się, że jest fajnie, dogadujemy się, jest ciepło, puchato i w miare bezpiecznie. Odzyłam. Ale zaczęło się: jego straszna zazdrość, bardzo irracjonalna. Jak mu coś nie pasowało to nie odzywał się po kilka dni, zero kontaktu, a ja się już czuję za stara na takie gierki. Obiecywał , że przestanie robić bezsensowne wojny, nie będzie mnie karał jeśli się nie dowie, że na pewno ma racje (bo on nie pytał, wmawiał sobie coś i się obrażał). W końcu z zazdrości zostawił mnie samą na imprezie (gadałam z kolegą), a ja go godzinami w nocy szukałam, bo bałam się, że coś mu się stało. Wtedy dostał ostatnią szansę, miał się wielce starać. Teraz coś mi odwalił znowu. Wściekłam się i powiedziałam, że to koniec. On oczywiście: ok, spoko- to jego ulubiona metoda udawania, że ma mnie w dupie, chociaż wiem, że nie ma. 
i pytanie: co teraz? Ja jestem taką ofiarą losu, że nie umiem się ogarnąć.
Mam znajomych, fajną pracę, jestem generalnie żywiołowa, lubiana, potrzebuję dużo kontaktu z ludźmi.
Ale rozstanie wiąże się dla mnie z takim bólem i stresem, że odechciewa mi się wszystkiego. Nie potrafię gadać z mamą, nie chcę nigdzie wyjść. Mam ochotę leżeć na ziemi i ryczeć. Nie umiem się ogarnąć. a to mój drugi raz w stosunkowo krótkim czasie.
Czy Wy macie pomysł jak się podnieść? Pewnie zaraz zacznę mieć pomysły, żeby się z nim pogodzić, a ja nie chcę znowu być w związku, w którym bywa mi naprawdę źle.
Nie chcę znowu być tak uzależniona emocjonalnie od kogoś.